Waarom de opstanding ( 3 )

Kleopas en zijn vriend bedachten zich geen ogenblik. Ze lieten de maaltijd voor wat het was en renden terug naar Jeruzalem. Het was een reis van meer dan dertig kilometer maar toch wachtten ze niet tot de volgende dag. Ze wisten niet dat de andere leerlingen Jezus ook al hadden gezien. De nacht was al een eind voorbij, maar ze waren allemaal nog klaarwakker. Geen wonder, Jezus hun Messias was in leven! Jezus was Kleopas voor geweest. Ze wisten het al! 

‘De Heer is opgestaan, Simon heeft Hem al ontmoet!”  riepen ze door elkaar heen. 

De leerlingen voelden zich in een emotionele rollercoaster geslingerd. Diep verdriet wisselde zich af met intense blijdschap. Hun woorden buitelden over elkaar heen. En terwijl ze elkaar de wonderen vertelden, stond Jezus Zelf in hun midden. 

‘Shalom”, zei Hij rustig en blij. 

‘Vrede zij met jullie!” zei Hij ook. 

Nu Jezus echt bij hen was werden de leerlingen ineens door angst overmand. Was het wel waar? Leden ze niet aan hallucinaties? Was het echt of waren ze gek geworden? Waarom zijn jullie zo bang en waarom twijfelen jullie? Vroeg Jezus. Kijk eens naar Mijn handen en voeten, raak Mij gerust aan. Ik ben het. Ik ben geen geest, want geesten hebben geen lichaam en geen beenderen, zoals jullie zien dat Ik heb. 

De spijkergaten, de diepe wond in Zijn zijde. Het was er allemaal nog. Blijdschap en twijfel wisselden zich af op de zorgelijke gezichten van de leerlingen. Ze keken wat weifelend. 

‘Hebben jullie hier iets te eten?” Vroeg Jezus. Natuurlijk was dat er. Iemand snelde weg om met een stuk geroosterd brood en wat vis terug te komen. 

Het opstandingslichaam van Jezus was anders dan het vroeger was geweest. Hij kon een afgesloten kamer binnengaan en ook weer verlaten terwijl Hij toch een gewoon lichaam had dat kon eten en drinken, en dat aangeraakt kon worden. 

Jezus liet zien dat Hij echt mens was door een maaltijd te gebruiken. Met argusogen keken de leerlingen toe. Ze voelden de spanning wegebben. Zo ontstond de ruimte die nodig was om Jezus Zijn verhaal te laten doen. 

‘Toen Ik nog bij jullie was, heb Ik jullie gezegd dat alles wat in de wet van Mozes, in de profeten en in psalmen over Mij geschreven staat in vervulling moest gaan” zei Hij. Hierbij refereerde Hij aan de drie delen van het Oude Testament die cruciaal waren met betrekking tot de profetieën over de Messias. En zo werd het verstand van de leerling ontvankelijk gemaakt voor het begrijpen van de profetieën. 

Verkondiging, lofprijzing, aanbidding maar ook geestelijke strijd vormen het hart van deze geschriften. Het was zonneklaar gebleken om Wie het ging. Het ging om Jezus, de Zoon van God. Hij was dood geweest, maar nu niet meer.

Er stond geschreven dat de Messias zou lijden en sterven maar op de derde dag op zou staan uit de dood. In Zijn Naam zouden alle volken opgeroepen worden om tot inkeer te komen, zodat hun zonden vergeven zouden worden. Van dit wonder zouden de leerlingen getuigen zijn. Het zou allemaal beginnen in Jeruzalem. Jezus zou ervoor zorgen dat de beloften die Zijn Vader had gedaan uit zouden komen. Ze moesten in de stad blijven tot op het moment dat ze met kracht bekleed zouden worden vanuit de hemel. 

De belofte van de Vader! Geweldig! De belofte is onschendbaar, en het Beloofde is onschatbaar in waarde. Wie in Hem gelooft, zal zonder twijfel eeuwig erven.