Psalmen 90 : 13 – 17

“ U doet de sterveling terugkeren tot stof en zegt: keer terug, mensenkind. Duizend jaren zijn in Uw ogen als de dag van gisteren die voorbij is, niet meer dan een wake in de nacht. U vaagt ons weg als slaap. In de morgen, als opschietend gras dat ontkiemt in de morgen en opschiet, en `s avonds verwelkt en verdort. Wij komen om door Uw toorn, en door Uw woede bezwijken wij. U hebt onze zonden voor U geleid, onze geheimen onthuld in het licht van Uw gelaat. Al onze dagen gaan heen door Uw woede. Wij beëindigen onze jaren als een zucht. Zeventig jaren duren onze dagen, of tachtig als wij sterk zijn. Het beste daarvan is moeite en leed. Het gaat snel voorbij en wij vliegen heen. Wie kent de sterkte van Uw toorn, wie vreest oprecht Uw woede? Leer ons zo onze dagen tellen dat wijsheid ons hart vervult. Keer U tot ons, Heer, hoe lang nog? Ontferm U over Uw dienaren. Vervul ons in de morgen met Uw liefde, laat ons van blijdschap juichen, al onze dagen. Geef ons vreugde, vergoed de jaren dat U ons kwelde. De jaren dat wij ellende doorstonden. Toon Uw daden aan Uw dienaren, maak Uw glorie bekend aan hun kinderen. Laat ons Uw genade zien, Heer, onze God. Bevestig het werk van onze handen. Het werk van onze handen, bevestig dat. “ ( Psalmen 90 : 3 – 17 ) 

Vanaf vers 13 is het taalgebruik van de dichter heel direct. Tweemaal klinkt de typerende uitroep: “keer terug, Heer, tot hoe lang? “ De Heere God had de mens toegeroepen: “ Keer terug! ( vs 3 ), en nu keerde de mens terug tot God met dezelfde oproep, smekend om mededogen. ( vs 13 ). De smeekbede: “ keer terug “ , vraagt aan God om af te zien van Zijn toorn. Wat betreft het smeken om erbarmen voor Zijn dienaren, bestaat er een overeenkomst met Mozes` laatste lied. ( Deut. 32 : 36a ), en ook met zijn eerdere voorbede voor Israël. ( Ex. 32 : 12b )De smekelingen stellen zichzelf voor als: “ Uw dienaren voor de Heere. Dat is een uitdrukking waaruit grote toewijding en vertrouwen in verbondsherstel blijken. Vanuit die houding smeken Gods dienaren om verzadiging in de morgen met Zijn verbondsliefde. “ ( vs 14 ). Het ochtendmotief dat eerder in de psalm gebruikt werd met betrekking tot vergankelijkheid, wordt hier gesteld in de context van de verwachting dat – wanneer Gods toorn is afgewend – wij al onze dagen in vreugde door zullen brengen. Naar de duur en intensiteit van dagen en jaren vol smart en gebrokenheid, wordt er nu door de dichter gesmeekt om verlichting en blijdschap ( vs 15 ). 

Het lijkt wel alsof het hart van de dichter volstroomt met vrede en vreugde in het geloven, en of zijn situatie zich al verbeterd heeft. Het thema vergankelijkheid is door de smekingen als sneeuw voor de zon verdwenen. In de slotbede ligt het accent op de onvergankelijkheid van het werk van God voor Zijn dienaren en hun nageslacht. ( vs 16 ). Deze bede gaat over in een intensieve smeekbede om de lieflijke nabijheid van de Elohim, die hier beleden wordt als “ onze God. “ Uiteindelijk mondt de bede uit in een vraag om de bevestiging van het werk dat voor God gedaan is. De herhaling aan het slot van het gebed zou heel goed de bevestiging van de meebiddende gemeente kunnen zijn. “ Bevestig het werk van onze handen, het werk van onze handen, bevestig dat. “  

Psalm 90 wijst ons op de zonde die dood en verval teweeg gebracht hebben. Deze boodschap geeft haar echo door in het Nieuwe Testament. ( Rom. 3 : 10 – 20 / 5 : 12 – 21 ) Het Nieuwe Testament gaat verder dan het Oude Testament, het maakt veel duidelijker dat binnen het Nieuwe Verbond relatieherstel met God gekregen is door Zijn Zoon, onze Heere Jezus Christus! De indrukwekkende beschrijving van de kortstondigheid van de mens is overgenomen door de apostel Petrus met betrekking tot de wederkomst van de Heere Jezus. ( 2 Petrus 3 : 8 en 9 ). 

Hebr. 9 : 27 leert ons dat de dood onontkoombaar is, maar dat het oordeel is weggenomen door het offer van de Heere Jezus Christus. Met dit Offer wordt het smeekgebed om het werk van God, en de bede om Zijn heerlijkheid te mogen zien, weggenomen, heerlijk vervuld!