Het christendom kent naast geloof en liefde de hoop. Hoop is een licht in ons hart dat verwachting heeft voor de toekomst.
In de eerste plaats leert een gelovige om in Christus te hopen. Niet alleen voor zijn leven hier op aarde. De zekerheid en hoop van een christen ligt vooral besloten in het feit dat hij eeuwig leven bezit. “ Als wij alleen voor dit leven op Christus hopen, zijn wij de beklagenswaardigste van alle mensen. “ ( 1 Korinthe 15 : 19 ) Maar Christus is werkelijk uit de doden opgewekt als Eerste van de gestorvenen. Zoals de dood is gekomen door één mens, zo is ook de opstanding uit de dood gekomen door één mens. Jezus was de eerste Vrucht van de oogst van de Vader. Zijn opstanding is een teken dat de volledige oogst er aan komt. In dit Bijbelgedeelte wordt de dood voorgesteld als een persoon, als de laatste vijand die Christus moet verslaan, maar de overwinning staat al vast!
“ Gezegend zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus. die ons in de hemelsferen in Christus met talrijke geestelijke zegeningen heeft gezegend. In Christus immers heeft God voordat de wereld gegrondvest werd, ons vol liefde uitgekozen om voor Hem heilig en zuiver te zijn, en Hij heeft ons naar Zijn wil en verlangen voorbestemd om in Christus Jezus Zijn kinderen te worden, tot eer van de grootheid van Gods genade, ons geschonken in Zijn geliefde Zoon. In Hem zijn wij door Zijn bloed verlost, en zijn onze zonden vergeven, dankzij de rijke genade die God ons in overvloed geschonken heeft.Hij heeft ons in al Zijn wijsheid en inzicht dit mysterie onthuld: Zijn voornemen om met Christus de voltooiing van de tijd te verwezenlijken en Zijn besluit om alles in de hemel en aarde onder één hoofd bijéén te brengen, onder Christus. In Hem heeft God, die alles naar Zijn wil en besluit tot stand brengt, ons de bestemming toebedeeld om vanaf het begin onze hoop te vestigen op Christus, tot eer van Gods grootheid. “ ( Efez. 1 : 3 : 11 )
De apostel Paulus denkt hierbij aan het feit dat niet- Joden en Joden samen verenigd worden en één volk van God gaan vormen. Feitelijk zegt Paulus dat de voltooiing van de tijd nu gekomen is, omdat Christus vanuit de hemelsferen regeert en omdat elke gelovige nu al één is met Christus. Hij heeft de mens uitgekozen om in de eerste plaats Hem toe te behoren.Wie Zijn eigendom geworden is, bevindt zich in de meest gelukkig positie die een mens hier op aarde en in de hemel bereiken kan. Vanuit die positie gaat hij uit in de wereld. ( Math. 28 )
Het is duidelijk: al onze hoop is op Christus gevestigd. Daarom leeft een leerling van Jezus zijn leven in de allereerste plaats voor God. Zijn hoop is gericht op de luisterrijke krans die hij ontvangen zal wanneer de hoogste Herder terug zal komen op de wolken van de hemel. ( 1 Petrus 5 : 4 )
De uitroep over het laatste oordeel geeft extra gewicht aan deze woorden van Petrus. De gemeenten die hij aanschrijft worden opgeroepen tot broederliefde. Een onmisbare voorwaarde om in een vijandige wereld te kunnen overleven. Iedere leerling van Jezus krijgt de aansporing om zijn of haar gaven te gebruiken in het besef dat elke gave van God komt. Al kijkt Petrus hoopvol tegen het leven van de gelovigen in de maatschappij aan ( 1 Petrus 2 : 12, 15 / 3 : 1 ) hij maakt zich geen illusies. Het is onvermijdelijk dat er lijden komt. Dat moet voor een christen geen verrassing zijn. Maar het ons zal toch aan vreugde niet ontbreken. Niet in die zin dat de vreugde uit het lijden voortkomt, maar ze wordt ons zelfs midden in een of andere vorm van lijden door de Geest gegeven. ( 4 : 12 – 19 )
Een christen die midden in de maatschappij staat, staat precies op de plek waar God hem hebben wil. Niet iedereen wordt geroepen om een geestelijke te zijn. We krijgen allemaal een missie. We zijn als zout dat zich door het eten verspreid, als het goed is.
Zonder de aanwezigheid van mensen die hun Goddelijke roeping gehoord, begrepen en in de praktijk gebracht hebben, zou het licht en zout in de maatschappij ontbreken. Dat licht en dat zout zijn onze hoop op Christus die wij door mogen geven. Niet altijd met woorden, wel altijd met onze daden.
Zo was ik een aantal jaren geleden met een groepje vrijwilligers bezig onder de Polen. We hadden ons aangemeld bij een interculturele instantie die burendagen, koffieochtenden en wijkinitiatieven organiseerde. De mensen kregen gratis taalles, en boeken. We organiseerden ook gezellige bijeenkomsten. Met kerst organiseerden we een bijzondere ontmoeting. De cursisten kwamen allemaal met hun gezin. We hadden een bandje, en zongen kerstliederen. We hadden een Pool gevraagd om het Lucas Evangelie voor te lezen, en dat gebeurde. We draaiden the Nativity Story, het verhaal van de geboorte van Jezus. Ze kregen een mooie platenbijbel kado. Die Bijbels waren weer een kado van een goede vriend, een ras – evangelist. Ze vonden het prachtig! Aan het eind van de avond vroegen ze ons waarom we zoveel voor hen over hadden. Dat was het moment dat we konden evangeliseren. We zeiden heel eenvoudig: “ Omdat de Heere Jezus van ons houdt” Zo ontstond er opening om meer over Hem te vertellen. Met sommige Polen heb ik nog steeds contact. We weten niet wat ons werk voor uitwerking gehad heeft op hun harten, Eens zal de Grote Herder ons dat openbaren, want Hij weet het.
Leerlingen van Jezus verspreiden hoop, waar ze ook komen. Dat doen ze niet perfect, want het zijn maar gewone mensen. Ze dienen echter een volmaakte God, dat is hun kracht, en Hij is hun hoop.