Rouw

De mens, zijn dagen zijn als het gras, hij is als een bloem die bloeit op het veld
En verdwijnt zodra de wind hem verzengt.
De plek waar hij stond, kent hem niet meer. ( Psalm 103 : 15, 16 ) 

Zaterdagavond iets over zessen reed in Nieuw- Beijerland een Spaanse vrachtwagen op een T-kruising van de dijk, dwars door de buurtbarbecue van ijsclub De Kom Zuidzijde heen. Een vreselijke chaos ontstond. Waar mensen in de rij stonden om iets van de barbecue te nemen maakte een ongeluk een eind aan hun leven. Drie slachtoffers komen uit één familie. Onder de gewonden zijn ook kinderen. Het moet een verschrikkelijke situatie zijn geweest. We zijn stil en verdrietig. We hebben geen woorden en weten niet wat te zeggen. Mensen in de bloei van hun leven zomaar weggerukt. Wie zou daar niet om huilen? 

De mens is als een bloem op het veld. Hoewel een bloem er prachtig uitziet, is zij kwetsbaar en teer. Als de wind opsteekt, of als er hagel of harde regen valt, gaat de bloem kapot. Breekbaar en kortstondig – zoals de bloem –  is ons leven. Deze fysieke conditie zet ons ertoe aan om voor alle dingen onze Schepper, de Heere God, te eerbiedigen. De dood geldt voor alle mensen, wie we ook zijn. Alle mensen kunnen zomaar ineens sterven, dat maakt dit vreselijke ongeluk ons weer duidelijk. 

Wie kan vrijgekocht worden uit de macht van het dodenrijk? Op zichzelf niemand als je over ons natuurlijke leven nadenkt. Alleen mensen die op God vertrouwen, worden gered. Zelfs een ongeluk kan die redding niet wegnemen. Mensen die op God vertrouwen worden Thuisgehaald. De dood – hoe plotseling ook – brengt ze ineens Thuis. Als we alleen maar in dit leven op Christus zouden hopen, dan waren we de beklagenswaardigste van alle mensen. Maar wanneer we dat voor de eeuwigheid doen, dan weten we dat Christus werkelijk uit de doden is opgewekt, als Eerste van de gestorvenen. Zoals de dood is gekomen door één mens ( Adam ), zo is ook de opstanding door één Mens ( Christus ). Zoals wij door Adam allemaal moeten sterven, zo zullen wij door Christus allen levend worden gemaakt. ( 1 Korinthe 15 : 19, 20 ) 

Wie zich laat leiden door de Geest van God en Christus, is nog wel sterfelijk, maar de Geest geeft dan eeuwig leven. God neemt ons als rechtvaardigen aan. 

Eens zal de hele schepping bevrijd worden uit de slavernij van de vergankelijkheid. Niets zal een kind van God kunnen scheiden van de liefde van God die Hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer. Zelfs een vreselijk ongeluk niet. 

Wij treuren met de treurenden. We denken erover na, en weten dat het waar is wat er in de Bijbel staat: ‘ Leer ons zó onze dagen tellen dat wijsheid ons hart vervult. ‘ ( Psalm 90 : 12 ) 

Deze smeking verwoordt het verlangen van de dichter om wijsheid en verstand te verwerven, en het eigen leven te bezien in het perspectief van Gods licht.