Lucas 6 : 20 – 26

We bevinden ons in een praktische redevoering van de Heere Jezus. Hij begon de grote schare mensen te onderwijzen over de plichten die zij hadden tegenover God en mensen. Jezus genas en preekte in het openbaar. Preken en genezen waren de grote werken waartussen Hij Zijn tijd verdeelde. Hij daalde met Zijn twaalf leerlingen van de berg naar beneden en stond vervolgens op een vlakke plaats. Er verzamelde zich algauw een grote menigte mensen om Hem heen. Ze kwamen overal vandaan, van Judea, en Jeruzalem, en van de zeekant van Tyrus en Sidon. Iedereen wilde deel krijgen aan de grote kracht die van Hem uitging. 

De Heere Jezus bevond zich dus aan de voet van de berg ( vs17 ). Hij zag de mensen van heinde en ver toestromen. Het waren mensen die overal vandaan kwamen, en op wie de woorden van Jezus een grote aantrekkingskracht hadden. Omdat Jezus Zichzelf beschreef als de vreugdebode uit Jesaja 61, kun je begrijpen dat Hij de eerste woorden die Hij in het openbaar sprak, tot de armen richtte ( zie ook Lucas 4 : 18 ) ‘ Arm ‘ is in Lucas 4 : 18 de Griekse vertaling van het Hebreeuwse woord ‘ anaw ‘ ( nederig ). 

Dit woord komt vooral voor bij de profeten en in de Psalmen. Het wordt ook wel vertaald met ‘ ellendig ‘ en is van toepassing op mensen die in hun leven getroffen worden door moeiten, maar hun toevlucht tot God genomen hebben ( Psalm 12 : 6 / 34 : 7 / 102 : 1 / Jes. 14 : 32 / Sef. 2 : 3 / 3 : 12 ). 

In de tijd van de Heere Jezus waren er onder Zijn toehoorders ook veel mensen die afstand genomen hadden van hun bezittingen. Deze mensen werden door Jezus opgemerkt en gelukkig geprezen omdat ze door Hem schadeloos gesteld werden in die zin dat ze deel kregen aan het Koninkrijk van God. Het betrof mensen die arm waren in materieel opzicht, maar alle vertroostingen en genadegaven van Gods Koninkrijk daarvoor in de plaats kregen. 

Wie hongert heeft gebrek aan het meest noodzakelijke. Gebrek aan voedsel, maar ook gebrek aan vergeving van zonden. De beloften in deze zaligsprekingen begonnen in het heden al vervuld te worden. Het koninkrijk van God was gekomen ( Lucas 17 : 21 / 18 : 30 ) en bij de wonderlijke spijziging werden hongerigen verzadigd. ( Lucas 9 : 10 ) Toch zou de ware vervulling van deze beloften in de toekomst plaatsvinden. Verondersteld wordt dat het God is die de hongerigen zou verzadigen. 

Wenen is het luid uiting geven aan verdriet, terwijl lachen het uiting geven is aan blijdschap. De ballingen van Jeruzalem weenden in Babel. ( Psalm 137 : 1 – 4 ) , maar ze lachten van vreugde toen ze weer naar Jeruzalem terugkeerden. ( Psalm 126 ) Het Evangelie van Jezus Christus is blijdschap voor mensen die het aannemen ( Lucas 2 : 10 ), maar ook voor de engelen die horen dat mensen het aannemen. ( Lucas 15 : 7 ) 

De leerlingen werden door Jezus gelukkig geprezen wanneer het gebeurde dat men hen haatte, uitstootte, hen smaadde, en hun naam belasterde omdat ze in Jezus Christus geloofden, en Zijn Naam beleden. Bij ‘ uitstoten ‘ moet je denken aan het uit de Joodse gemeenschap verbannen worden, en dus ook uit de synagoge. ) In het verlengde daarvan lag ook het uitgebannen worden uit de sociale gemeenschap. De leerlingen werden uitgescholden, hun naam werd in negatieve zin genoemd en belasterd. Over een christen is de naam van Christus uitgeroepen. ( Jak. 2 : 7 ) Wie als christen veracht of belasterd wordt, lijdt deze smaad om de naam van God. De Heere Jezus wil niet dat wij daarover verdrietig zijn, Hij wil dat wij ons daarover verheugen. “ Geef uitbundig uiting aan je blijdschap “ zei Hij. De eerste christenen brachten dit gegeven in praktijk. ( Hand. 5 : 41 / 16 : 25 / 21 : 13 ) 

Grote en dierbare beloften liggen er aan dit gegeven ten grondslag. Er is een groot loon in de hemel dat op mensen wacht die om de Naam en de zaak van de Heere vervolgd worden. Je moet dit zien als een schadeloosstelling voor geleden onrecht hier op aarde. Omdat God rechtvaardig is zal Hij ons alles teruggeven wat we hier op aarde om Zijn Naam op moesten geven, of wat wij daarom verloren. 

Het gaat niet zozeer om loon in het leven hierna, maar het gaat om loon bij de Heere God, in Zijn ogen, in Zijn hart. Hij geeft ons dat loon wanneer Hij dat goed acht. ( Lucas 18 : 29 ) De Heere Jezus vergeleek de leerlingen met de profeten uit het Oude Testament, die door het voorgeslacht vervolgd werden. Ook zij vonden geen gehoor bij  de mensen, en werden zelfs gehaat en gedood om de boodschap die ze brachten. ( Math. 23 : 29 – 37 ) 

De Heere Jezus zweeg even, om vervolgens een andere groep mensen uit te vergroten. 

Voorspoedige zondaren kwamen er niet zo best vanaf. Het betrof mensen die op hun rijkdom vertrouwden. Jezus sprak een “ wee “ over hen uit, want zij moesten het doen met het het goed, de blijdschap en de troost die ze hier op aarde zouden ontvangen, waarvan ze dachten dat die voor altijd zou zijn. Zij vonden de troost van God niet zo belangrijk en stelden er ook geen eer in om die te ontvangen. Mensen die alles hadden wat hun hart begeerde, en God niet nodig hadden, zouden een tijd beleven waarin zij ontdaan waren of werden van alle tijdelijke en aardse zegeningen. Mensen die hier op aarde altijd in de stemming waren om vrolijk te zijn, zouden ervaren dat die tijd eindig zou zijn. Wie zich hier op aarde nooit wilde laten terechtwijzen, of corrigeren, zou ervaren dat de tijd na dit leven een tijd zou worden zonder troost of Toevlucht.  

Deze zogenoemde ‘ vlakterede ‘ wordt weleens het handvest van het christendom genoemd omdat de waarden en idealen van het christelijke leven erin beschreven worden. Het is een oproep om afstand te doen van alles wat niet van God is, om een leven te leiden in Zijn dienst. Je zou het ook zo kunnen zeggen: “ Het is een oproep om te kiezen voor datgene wat ons dichter bij het Doel brengt waarvoor wij door God geschapen zijn. “ 

Elk van de zaligsprekingen beschrijft een menselijke toestand waarop je je kunt oriënteren. Jezus beschreef ze als een toestand van zegening. Wij hebben de Heere Jezus nodig om duidelijk te kunnen zien welke genade er in elke zaligspreking en in elke waarschuwing besloten ligt.