Kolossenzen 3 : 23, 24

Kolossenzen 3 : 23, 24 

“ Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Heere is, en niet voor de mensen. Want u weet dat u van de Heer een erfenis als beloning zult ontvangen – uw Meester is Christus! “ 

De stad Kolosse lag in Klein- Azië, het huidige Turkije, ongeveer 160 km ten oosten van Efeze. Hoewel het vroeger een belangrijke handelsstad was geweest, was het in de eerste eeuw na Christus nog maar een bescheiden dorpje. In dezelfde steek lagen ook de grotere steden HIërapolis, en Laodicea. De oorspronkelijke bewoners van Kolosse waren Frygiërs. Later vestigden zich daar ook Grieken en was er een Joodse kolonie. 

In de tijd dat Paulus zijn brieven schreef, woonden er in alle drie de steden christenen, en bestonden er onderling nauwe banden. De leden uit deze drie gemeenten hadden veel onderling contact ( 4 : 15 ). In alle drie de gemeenten had een zekere Epafras een belangrijke taak. ( 4 : 13 ). Epafras was een christelijk prediker, die samen met Paulus gevangen gezeten had. Hij bekommerde zich zeer om het geestelijk welzijn van zijn medegelovigen uit het Lycusdal. 

Epafras, opgeleid door Paulus zelf, heeft in Kolosse, Laodicea en Hiërapolis het evangelie mogen verkondigen. ( 1 : 7 ) Paulus zelf is er waarschijnlijk nooit geweest ( 1 : 4, 9 / 2 : 1 ), maar had wel de broodnodige kennis in huis om Epafras toe te rusten. 

Paulus keerde zich tegen de syncretische en pré-gnostische leringen en de Joodse, ascetische en mystieke invloeden. ( 2 : 11, 16, 18, 23 ) In deze invloedssferen vinden mensen het lichaam onbelangrijk, ze zoeken hun heil in menselijke wijsheid en willen het contact tussen God en de gelovigen via geestelijke tussenwezens laten verlopen. Tegenover al deze vreemde invloeden hield de apostel Paulus de naam van de Heere Jezus Christus hoog. Hij was de volheid van God, en tegelijkertijd was Hij volledig mens. 

Jezus Christus was Gods geheim. In hem ligt al Gods wijsheden verborgen. Aan Hem zijn alle krachten en machten onderworpen. In Hem – die hun plaatsvervanger is bij God – bezitten de gelovigen alles wat hen rijk en gelukkig maakt. Ze zijn bevrijd van hun schuld, ze hebben eeuwig leven ontvangen en zijn bevrijd van het juk van de wet. 

Alle negatieve krachten en machten zijn door Jezus Christus overwonnen. Daarom heeft het geen enkele zin om weer onder het juk van dienstbaarheid en wet terug te vallen, en slaaf te worden van allerlei inzettingen die door mensen zijn uitgedacht, aldus Paulus. 

Een vorm van godsdienst met strenge voorschriften, ascese en wijsbegeerte mag dan heel wat lijken, maar in wezen dient het alleen maar tot bevrediging van het vlees. Het motief dat achter deze godsdienst ligt is helaas niet meer dan een zelfgericht verlangen naar religieuze ervaring. Dat vormt alleen maar hoogmoedige, trotse en zelfgerichte mensen. 

Zoals de ceremoniële wetten van het Oude Verbond slechts een afschaduwing waren van de oude tempeldienst, en de werkelijkheid Christus is ( vs 17 ), zullen ook de geboden die het alleen maar hebben over materiële en tijdelijke zaken, in het juiste perspectief komen te staan als wij de Heere Jezus Christus leren kennen. ( Romeinen 14 : 16, 17 ) Dit is de essentie van het geloof dat de apostel Paulus de mensen in Kolosse bij probeerde te brengen. 

Het wordt maar weer eens al te duidelijk dat de apostel Paulus streed voor het behoud van de waarheid, dat was de taak waar hij voor ging, en waarvoor hij pal stond. ( Gal. 1 : 24 – 29 ) Het resultaat van zijn inzet was dat veel heidenen die eerst totaal van God vervreemd leefden, met God werden verzoend, en een heilig, zuiver en onberispelijk leven gingen leiden. Daarvoor spande hij zich in en streed hij met Gods kracht die volop in hem werkzaam was. ( Kol. 1 )