Bronnen van troost ( 4 )

Bronnen van troost
De liefde van Christus
( Filippenzen 2 : 1 ) 

De apostel Paulus heeft veel te maken gehad met vervolgingen. Toch verloor hij nooit de moed, maar bleef altijd moedig en hield het vol om te blijven oproepen tot eensgezindheid. ( Filip. 1 : 27 – 30 ) Hij had de eensgezindheid op het oog waarbij in nederigheid het belang van de andere mens gediend werd. In navolging van het voorbeeld dat Christus Zelf gegeven had toen Hij hier op aarde was. Gelukkig was er in de gemeente van Filippi al sprake van saamhorigheid en eenheid, dat blijkt wel uit de volgende woorden: 

“ Nu u door Christus zozeer bemoedigd wordt, en liefdevol getroost, nu er onder u zo’n grote verbondenheid is met de Geest, zo veel ontferming en medelijden, maak mij dan volmaakt gelukkig door eensgezind te zijn,één in liefde, één in streven, één van geest. “ 

De betekenis van paraklesis en paramuthion die in de verzen 1 t/m 4 gebruikt worden, liggen erg dicht bij elkaar. Beide woorden spreken over ‘ troost ‘ en ‘ bemoediging’. De vertaling ‘ vermaning ‘ past hier minder goed omdat deze voorbijgaat aan de viervoudige constructie van dit vers die naar voren brengt wat er onder de Filippenzen aanwezig was. Door genade waren alle geestelijk gaven er al. Omdat de gelovigen ‘ in Christus waren, waren ze door het geloof aan Hem en aan elkaar verbonden. Omdat er liefde aanwezig was, konden ze elkaar troosten en bemoedigen. Want ze waren allemaal vervuld van die ene Heilige Geest. Daarom dan ook konden ze ‘ oiktirmoi ‘ ontferming voor elkaar voelen en barmhartig zijn voor elkaar. 

“ Christus geeft jullie moed, en Hij troost jullie met Zijn liefde. Door de Heilige Geest zijn jullie met elkaar verbonden. Jullie zijn goed voor elkaar, en jullie leven met elkaar mee. Daar ben ik blij om, en mijn vreugde zal volmaakt zijn als jullie helemaal één zijn. Als jullie allemaal hetzelfde willen, het met elkaar eens zijn, en veel van elkaar houden. Jullie moeten jezelf niet beter vinden dan een ander, of opscheppen over jezelf. Nee, jullie moeten bescheiden zijn, en een ander belangrijker vinden dan jezelf. Denk niet alleen aan jezelf, maar zorg juist voor elkaar. Bedenk wat Jezus Christus gedaan heeft. Daaraan zien jullie hoe jullie met elkaar om moeten gaan. Jezus Christus was aan God gelijk. Maar Hij vroeg niet om de hoogste plaats, en eer voor zichzelf. Nee, Hij gaf Zijn hemelse positie op. Hij maakte zich zo onbelangrijk als een slaaf. Hij kwam als mens op aarde. En toen Hij leefde als mens, dacht Hij nooit aan zichzelf. Hij was altijd gehoorzaam aan God, zelfs toen Hij aan het kruis moest sterven. Omdat Jezus Christus dat deed, heeft God Hem de hoogste plaats gegeven. God gaf Hem de hoogste plaats, de eer die voor God Zelf bestemd was. Daarom zal iedereen voor Jezus knielen: alle engelen in de hemel, alle mensen op aarde en iedereen in het land van de dood. Dan zal iedereen zeggen: ‘ Jezus Christus is de Heer. ‘ En zo zal iedereen God de Vader eren. ( Filip. 2 : 1 – 11 ) 

Het unieke van Christus en een christen is dit, dat er onvoorwaardelijke liefde bestaat. Een liefde die nooit vergaat, maar blijft tot in eeuwigheid. 

Deze soort liefde in de praktijk brengen echter betekent niet dat wij ons grenzeloos moeten geven. Wij zijn de Heere Jezus niet. Het gaat om de intentie van ons hart. Waar onze krachten eindig zijn, is de Heere eindeloos. Wat een God!