Lucas 11 : 4

“ En vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven onze schuldenaren. “ 

De bede om vergeving van onze zonden gaat over zonden die wij individueel doen of als gemeenschap begaan. Er volgt een toelichting: “ want ook zelf vergeven wij “ . Deze woorden zijn geen voorwaarde, op grond waarvan God verplicht wordt om onze zonden te vergeven. Zo in de trant van: “ voor wat hoort wat.” Helemaal niet zelfs. 

Wij mensen kunnen in geen enkel opzicht aanspraak maken op de vergeving van de zonden. Vergeving berust alleen op genade. ( Rom. 3 : 23 / Efeze 2 : 8 ) Wel verklaart de bidder met deze woorden dat wat hem of haar betreft elk obstakel dat de bede om vergeving ongeloofwaardig of inhoudsloos zou kunnen maken, verwijderd is. 

Bij de vraag om vergeving van zonden kan de gesteldheid van de bidder niet buiten beschouwing gelaten worden. De ap-hiemen ( tegenwoordige tijd ) van de bede benadrukt het voortdurende karakter van deze belangrijke vraag. “ Zoals ook wij telkens weer vergeven, hebben we telkens weer vergeving nodig. “ 

Wat we vooral nodig hebben is een oprechte houding en een voortdurende bereidheid om anderen te vergeven. 

Het gebed wordt afgesloten met de bede: “ en leidt ons niet in verzoeking “ ( Lucas 22 : 40, 46 ) Dat betekent dat de bidder vraagt om bewaard te worden voor situaties waarin hij de aanvallen op zijn geloof niet zou kunnen pareren, en in ongeloof of zonde zou vervallen. ( Lucas 8 : 13 )