Hooglied 2 : 9 – 14

Na de eerste blijdschap en het geluk volgt dynamiek. De Bruidegom komt eraan! Hij wordt dichterlijk beschreven als springend over de bergen, en huppelend over de heuvels. De Bruidegom beschrijft zichzelf in al Zijn blijdschap en uitzien. Zoals hertenjongen zijn, levendig en lichtvoetig, zo blij is de bruidegom. De dieren die beschreven worden staan symbool voor schoonheid, sierlijke kracht, snelheid en behendigheid. Zoals een hert feilloos de weg weet te vinden zo weet Jezus Zijn kind te vinden, op de tijd en de plaats die door Hem van te voren uitgedacht is. 

 

De bruidegom haastte zich naar het huis van zijn bruid, en keek er door het raam naar binnen. In de tijd van de Bijbel was er nog geen glas in de ramen, daarom hadden de huizen kleine tralies om wilde dieren en rovers buiten te houden. De bruidegom keek door het raam naar binnen, verlangend om een blik te kunnen slaan op zijn bruid. Terwijl hij daar zo staat spreekt hij liefdevolle woorden die door de bruid worden gehoord. 

Dit tafereel schildert helder voor ogen hoezeer de Heere Jezus uitziet naar de ziel van Zijn kind. Hij kijkt niet zomaar naar ons, maar verlangt ernaar dat onze ziel zich met Hem verenigt. Jezus spreekt liefdevolle woorden tot Zijn bruid, woorden die ons hart innemen. In het vervolg van Hooglied 2 ( vs 10 – 14 ) vertelt of bezingt de bruid wat Zijn woorden precies inhielden en ze geeft aan dat zijn woorden persoonlijk tot haar gericht waren. 

De perikoop bevat herhalingen en dat is begrijpelijk. Wij hebben veel herhalingen nodig om werkelijk te geloven dat de Heere Jezus onze ziel zo liefhad dat Hij er Zijn leven voor wilde geven. Het lentelied van de bruidegom, vol liefdevolle woorden, drukt deze liefde beeldend en schitterend uit. 

De bruidegom spoort zijn bruid aan om uit haar huis te komen en met hem mee te gaan, om alle schitterende dingen van het voorjaar te ontdekken. Zoals de natuur na de winter ontwaakt en tot leven komt met voorjaarsbloemen en frisse heerlijke bloemengeuren die ons uitnodigen om blij te worden, en vrolijk en spontaan te zingen of te fluiten, zo komt de liefde tussen deze bruid en bruidegom tot bloei. De bruidegom schildert met levendige en sprankelende woorden de schoonheid van de lente af. Dit seizoen vangt aan na de spreekwoordelijke winterregens die met bakken uit de lucht vielen maar daarna het land met kleur en lenteklanken vulden. De bergvalleien werden gevuld met bloemen en zelfs de woestijngebieden werden met wilde bloemen versierd. ( vgl Jesaja 35 : 1, 2 ) Deze bloemenpracht is alleen in de lente waarneembaar, in de zomer is zij alweer verdwenen.

 De zangtijd breekt aan! Deze zangtijd kan naar het gezang bij allerlei menselijke activiteiten verwijzen, zoals je in het Bijbelboek Ruth kunt lezen. De tarwe en gerstoogst bijvoorbeeld. Maar er trekken in het voorjaar ook veel vogels door Israël ( vgl. Jer. 8 : 7 ) en daar horen ook de vermelde tortelduiven bij, hun gezang kan ook bedoeld worden. 

Het begin van de lente wordt aangekondigd door het uitbotten van de vijgenbomen, en de bloeiende en geurende wijnstok. Alle beschreven lentegeuren en kleuren roepen een fris en aantrekkelijk, vreugdevol en verwachtend beeld in de lezer op en nodigen bruid en bruidegom uit om naar buiten te gaan. 

Nadat de bruidegom zijn blijde beschrijving van de lente gegeven heeft, herhaalt hij de uitnodiging aan zijn mooie vriendin. Hij verwoord hoe hij ernaar heeft uitgezien om haar te ontmoeten. 

Nadat deze woorden uitgesproken zijn, verandert het scenario ineens. Het blijkt dat de bruid de roep van de bruidegom niet beantwoord. De Bijbel verhaalt hoe zij zich in een rotsachtige verlaten omgeving bevond en helemaal niet in de vreugdevolle omgeving die hij haar afgeschilderd had. 

Maar de bruidegom accepteert het feit dat zijn bruid zijn roep niet beantwoord niet. Hij roept opnieuw en noemt zijn bruid een duif die zich verborgen heeft in de rotsen van de bergen. De duif is het beeld van zachtheid en liefde en de rotswand is het beeld van verborgenheid en ontoegankelijkheid, een vaker terugkerend thema in het Hooglied. De nodigende, verlangende en afwachtende houding van de bruidegom tekent opnieuw de liefelijke nodiging die de Heere Jezus Christus steeds naar ons doet uitgaan. Hij doet dat via het Woord en de Heilige Geest. Jezus heeft recht op ons hart, maar Hij nodigt ons niet met dwang, integendeel. De stem van Jezus is vol liefde. 

Hij zegt: “ Komt tot Mij allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal U rust geven. “ ( Matth. 11 : 28, 29 ) Hij zegt nog veel meer: 

“ Gelukkig wie nederig van hart zijn, want voor hen is het Koninkrijk van de hemel. Gelukkig de treurenden, want zij zullen getroost worden. Gelukkig de zachtmoedigen, want zij zullen het land beërven. Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden. Gelukkig de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid ondervinden. Gelukkig wie zuiver van hart zijn, want zij zullen God zien. Gelukkig de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden. Gelukkig wie vanwege de gerechtigheid vervolgd worden, want voor hen is het koninkrijk van de hemel.” ( Matth. 5 : 1 – 10 )