Het gebed – kindervertelling

Lucas 1
Er was eens een discipel van de Heere Jezus die Lucas heette. Hij leefde in de tijd dat de Heere Jezus op aarde was. Omdat Lucas een dokter was, keek hij heel precies naar de mensen. Dat is natuurlijk erg belangrijk als je dokter bent.

Op allerlei manieren was het verhaal over de geboorte van de Heere Jezus al opgeschreven. Sommige schrijvers hadden veel verteld, anderen weinig. Sommigen schreven heel precies, anderen hadden veel belangrijke zaken vergeten te noteren.
In de tijd na het sterven van de Heere Jezus kwamen er steeds weer nieuwe gelovigen bij. Het was erg belangrijk dat hen zo precies mogelijk het Evangelie verkondigd werd.

Lucas kende een man met een hele mooie naam: Theofilus. Die naam betekent: geschenk van God.
Theofilus was een Griek. Waarschijnlijk was hij van hoge afkomst. Theofilus was christen geworden. Daar was Lucas erg blij om! Hij begreep dat het enorm belangrijk was dat Theofilus niet alleen zou geloven, maar het geloof ook verder zou gaan brengen.  Het was dus nodig dat het verhaal over de geboorte en het leven van de Heere Jezus helemaal zou kloppen. Dat het een betrouwbaar verhaal zou blijken te zijn.

Na het sterven van de Heere Jezus was Lucas nog een tijd in Jeruzalem gebleven. Later zou hij met Paulus meegaan naar Rome. In die wachttijd – van ongeveer twee jaar – heeft Lucas alle gebeurtenissen uit het leven van de Heere Jezus heel precies gecontroleerd. Hij sprak met allerlei mensen die Hem gekend hadden. Hij las alle geschriften en boeken over de Heere Jezus door.

Daarna maakte Lucas opnieuw een heel nauwkeurig verslag.
Dat verslag schreef hij niet alleen voor Theofilus. Hij schreef het tegelijkertijd voor iedereen die van niet – Joodse afkomst was en Christus nog niet kende. Zo probeerde hij het hele leven van de Heere Jezus te schilderen met woorden. Daarbij was het zijn gebed dat ieder die het lezen zou, zou beginnen te geloven in de Heere Jezus Christus! En zeggen: “ het Woord van God is waarheid! “
De Grieken noemden het hele Joodse gebied voor het gemak Judea. Daarom begint Lucas zijn verhaal zo:
“ Toen Herodes koning van Judea was, leefde er in het bergland een priester die Zacharias heette. Er waren heel veel priesters in Israël. Met z`n allen waren ze verdeeld in 24 afdelingen. Om de beurt was er zo`n afdeling aan de beurt om te dienen in de tempel te Jeruzalem. Toen het de beurt van de afdeling van Abia was, wist Zacharias dat héél, héél misschien zijn naam genoemd zou kunnen worden.
De vrouw van Zacharias heette Elisabet. Haar hele verre voor- opa was de priester Aäron. Elisabet kwam dus uit een belangrijke priesterfamilie.

Wat wisten Zacharias en Elisabet veel over de dienst van de Heere, en over Zijn wetten! Dat hadden ze al vanaf hun kindertijd geleerd.
Daarom – en ook omdat de Heere God veel van hen hield – waren Zacharias en Elisabet hele vrome en gelovige mensen geworden. Ze hielden zich precies aan alle wetten en regels van de Heere.
Zacharias en Elisabet hadden geen kinderen. Dat is best moeilijk te begrijpen, want de Heere had steeds beloofd dat Hij mensen die Hem vreesden kinderen zou geven. Daarom heeft Lucas er zo duidelijk bij opgeschreven hoe vroom deze mensen waren.
Maar het verhaal is nog niet af! De Heere wilde iets wonderlijks gaan laten zien aan het volk van Israël. Iets wat eigenlijk niet kon gebeuren, en toch gebeurde. Dat noem je een wonder!
Toen de afdeling van Zacharias aan de beurt was om dienst te doen in de tempel gingen de priester om de tafel zitten. Er werden lootjes getrokken. Dat was de gewoonte bij de priesters. Zacharias kreeg het lot waarop stond dat hij aan de beurt was om dienst te doen in de tempel!
Dat was iets heel bijzonders. De heilige plaats waar alleen de priesters mochten binnengaan! In het heilige stond een altaar. Op dat altaar werd `s morgens en `s avonds wierook gebrand. Zo ging het offer heerlijk ruiken, Het werd daarom ook een reukoffer genoemd.
Zacharias ging het heiligdom binnen. Buiten het heiligdom bleven de mensen wachten en bidden.

Waar zouden de wachtende mensen om bidden? Waar bid jij om als je wacht voor de dienst in de kerk, en iedereen stil is?
Het offer werd gebracht, Stilte. Heiligheid. God.
Opeens een verblindend licht! Wat is dat?
God koos deze plaats uit om Zacharias toe te spreken, door de mond van een engel.
Elke Goddelijke verschijning aan de mensen begint met een geruststelling.
“ Wees niet bang, Zacharias. je gebed is verhoord. Je vrouw Elisabet zal een zoon baren. Je moet hem Johannes noemen. Vreugde en blijdschap zullen je ten deel vallen, en velen zullen zich over zijn geboorte verblijden! Hij zal groot zijn in de ogen van de Heere en wijn en andere sterke drank zal hij niet drinken. Hij zal vervuld worden van de Heilige Geest terwijl hij nog in de buik van zijn moeder is. Hij zal velen uit het volk van Israël tot de Heer, hun God brengen. “
Dat is nogal wat! Maar de engel is nog niet uitgesproken. Hij gaat verder en zegt: Het kind dat geboren zal worden zal velen uit het volk van Israël tot hun God brengen. Hij zal als boodschapper voor de Heere God uitgaan. Het werk dat hij zal doen, zal ouders met hun kinderen verzoenen en zondaren tot bekering brengen. Op deze manier zal hij het volk van Israël gereedmaken voor de Heer.”
Het kind Johannes zal een belangrijke profeet zijn. Hij zal net zoveel kracht hebben als de profeet Elia had. Hij zal de oude belofte van het verbond van God nieuw maken in zijn spreken over de Heere Jezus. Hij zal de mensen vertellen dat het nu zover is! De langverwachte Messias is gekomen!”

Zacharias, ben je nu niet blij? Spring je niet op van vreugde? Dank je God?
Niets van dat alles.
Zacharias vroeg aan de engel: “ Hoe kan ik weten of het waar is? Ik ben immers een oude man? En mijn vrouw is ook al aardig oud.”
De engel is perplex over zoveel ongeloof. Hij zegt:  “ Ik ben Gabriël! Die altijd in Gods nabijheid is! Ik ben uitgezonden om je dit goede nieuws te brengen!
Maar omdat je mijn woorden niet gelooft, zul je stom zijn, en niet kunnen spreken tot op de dag dat dit alles zal gebeuren. “
Buiten begint het gebed te verflauwen. De mensen vragen zich af waar Zacharias blijft. Waarom komt hij niet? Wat is er aan de hand daarbinnen in het heiligdom?
Stilte, wachten.
Daar komt de priester. Hij begint zijn zegen uit te spreken, maar er komt geen geluid uit zijn mond. Zijn zegenende handen moeten de boodschap overbrengen zonder woorden.
De menigte begrijpt iets van het wonderlijke. “ HIj heeft een visioen gezien! “ zeggen ze tegen elkaar. Dat maken ze op uit de gebaren van Zacharias.
In stilzwijgen maakt Zacharias zijn tempeldienst af. Daarna reist hij terug naar huis.
Korte tijd later is Elisabet in verwachting. Vijf maanden lang blijft ze weg van alle mensen. Ze leeft die tijd heel dicht bij de Heere God en zegt in haar hart: “ de Heere heeft Zich mijn lot aangetrokken! Hij heeft dit wonder voor mij gedaan, zodat de mensen mij niet langer zullen verachten!”
Voor een Joodse vrouw was het een schande om geen kinderen te hebben. De Heere Zelf heeft dit verdriet van Elisabet weggenomen!
Zo machtig is God. Hij hoort het gebed. Hij vervult ons bidden op Zijn tijd en op Zijn manier. 
Bid jij ook al? Hoe lang? Net zolang als Zacharias en Elisabet? Dat kan haast niet. Daarom mag je door hun geschiedenis leren om nooit op te houden met bidden.