Zelfbeheersing, oefenen in vrijheid

Ik doe alles voor het Evangelie om ook zelf aan de beloften ervan deel te krijgen. Weet u niet dat van de atleten die in het stadion een wedloop houden, er maar één de wedloop kan winnen? Ren als de atleet die wint. Iedereen die aan een wedstrijd deelneemt, beheerst zich in alles. Atleten doen het voor een vergankelijke erekrans. Wij echter voor een onvergankelijke. Daarom ren ik niet als iemand die geen doel heeft, vecht ik niet als een vuistvechter die in de lucht slaat. Ik hard mijzelf en oefen mij in zelfbeheersing, want ik wil niet aan anderen de spelregels opleggen, om uiteindelijk zelf te worden gediskwalificeerd. ( 1 Kor. 9 : 23 – 27) 

Terwille van de verkondiging van het Evangelie paste Paulus zich aan allerlei soorten van mensen aan. Hij ontzegde zich bepaalde vrijheden, deed iets juist wel, of juist niet. Natuurlijk paste de apostel de boodschap van het Evangelie niet aan mensen aan want dat waren de woorden van God. ( zie hoofdstuk 1, 2 ) Wanneer je de tekst uit 1 Kor. 9 : 23 leest zou je denken dat Paulus zelf nog geen deelgenoot was aan de genade van Christus Jezus, maar zo was het niet. De redding van Paulus was allang een feit, het ging erom dat hij zijn redding vasthield door op de weg van het geloof  Gods wil te doen. ( Filip. 2 : 12 / 3 : 12 – 14 / 2 Petrus 1 : 10 ) 

Het is een opmerkelijke zaak dat Paulus het er over had om mede deelgenoot te worden van het Evangelie, dat is meer dan zomaar een deelgenoot. Paulus wilde geen ‘ vreemdeling zijn die slechts introk om te overnachten’ hij wilde samen met de Korintiërs de wedloop lopen. Paulus stelde zichzelf als voorbeeld voor de mensen aan wie hij zijn onderwijs richtte. De mensen in Korinthe moesten leren om – zoals hij – hun eigenbelang los te laten, en meer te letten op het belang van anderen. ( 1 Kor. 10: 24, 33 ) 

In de stad Korinthe werden om de twee jaar grote atletiekwedstrijden georganiseerd, zoiets als de Olympische spelen. Hij noemde als voorbeeld een hardloopwedstrijd. Hoewel er meerdere deelnemers waren aan een dergelijke wedstrijd, was er maar één die de wedstrijd kon winnen. Hoewel iedereen zijn uiterste best deed, was er maar één medaillewinnaar. 

Paulus schreef dat hij uiterst fanatiek was met betrekking tot het heilige leven van een volgeling van Jezus. Het was een radicaal volgen. Zo radicaal alsof je leven ervan afhing. Zo was het voor Paulus, en zo moest het ook voor de mensen uit Korinthe zijn. ‘ Ga voor de volle prijs, ga voor de gouden medaille! ‘ riep Paulus zijn geloofsgenoten toe. Het ging Paulus erom dat de Korintiërs zich zo in zelfbeheersing en discipline zouden bekwamen, dat ze de prijs –  het eeuwige leven –  daadwerkelijk in ontvangst zouden kunnen nemen. 

De losbandigheid en vrijheden waarop nogal wat Korintiërs zich beroemden, maakte hen juist tot verliezers. De deelnemers aan de zogenoemde Isthmische spelen moesten zich dus van alles kunnen ontzeggen. In de eerste plaats moesten ze een eed afleggen dat ze zich tien maanden lang serieus hadden voorbereid. Dat hield in dat ze zich overgaven aan een zware training, en zich van calorierijke maaltijden en wijn onthielden. Kort voor de wedstrijd werd er ook seksuele onthouding van de deelnemers geëist. 

Paulus nam dit voorbeeld uit de wedstrijdsport over, en schreef: ‘ Wanneer atleten hier op aarde bereid zijn om dergelijke strenge disciplines aan zichzelf op te leggen, hoeveel te meer kan er dan discipline en zelfbeheersing van gelovigen worden verwacht? Zij hebben het uitzicht op een erekrans die nooit vergaan zal, maar eeuwig blijft bestaan.’ De ‘ onvergankelijke krans ‘ is een beeld voor de toekomstige eeuwige heerlijkheid die de eerlijke gelovigen zullen ontvangen als Jezus terugkomt. 

Paulus wist precies wat hij wilde bereiken:  De prijs die bestaat uit de volledige verwerkelijking van het eeuwige leven. Daar en daar alleen waren al zijn handelingen op gericht. De apostel vergeleek zichzelf met een doelgerichte tegenstander. Hij sloeg niet zomaar wat lukraak in de lucht, maar hij sloeg doelbewust en daarop gericht dat het de verkondiging van het Evangelie van Jezus Christus zou bevorderen. Dit doelbewuste gedrag in alles eiste hij ook van de mensen in Korinthe. Paulus had geleerd om zijn lichaam als centrum van hartstocht en begeerte onder de invloed en macht van de Heilige Geest te brengen. 

Bij al zijn pogingen wist Paulus zich gezien en gehoord door de Geest van God. Hij wist het uit ervaring: wie zijn hartstochten, lusten en begeerten niet in bedwang weet te houden, zal uiteindelijk gediskwalificeerd worden door de Rechter van hemel en aarde.

 

Wie terugdenkt aan de reis van de Israëlieten door de woestijn, weet dat er een talrijk volk uit Egypte vertrok, maar dat bijna niemand van deze mensen ook werkelijk het beloofde land binnentrok. 

Wie zichzelf kent weet dat hij of zij niet volmaakt is. De Geest van God echter, wil ons altijd helpen en bijstand om Jezus te volgen. Hij is ons volmaakte Voorbeeld. Hij heeft de wedstrijd van het leven zondeloos gelopen, en is nu voor altijd de grote Overwinnaar. Het mooie aan Jezus is, dat het Hem erom te doen is om ons allemaal overwinnaars te maken!