Nehemia 13 : 15 – 22

De Joodse wet die voor de sabbat gold was bijzonder streng. Nehemia ontdekte dat deze wet sinds zijn verblijf in Babel in Juda geschonden werd. De landlieden traden op de sabbat hun wijnpers en haalden rustig hun koren op die dag binnen, ondanks het feit dat er een uitdrukkelijk bevel bestond dat ze in de ploegtijd en in de oogst rust moesten houden op de sabatten. ( Exodus 34 : 21 ) De voerlieden laadden gewoon alle last op hun ezels en hadden daar totaal geen gewetensbezwaar over, hoewel er een speciaal gebod bestond over de rust voor het vee. ( Deut. 5 : 14 ), en over het feit dat ze op de sabbat geen lasten mochten dragen. ( Jer. 27 : 21 ) De Tyriërs die in Jeruzalem woonden waren zeelui en grote handelaren. Ze moesten hun producten naar Jeruzalem vervoeren, en sommigen van hen hadden zich daar voor zaken gevestigd. De Israëlieten waren dol op de vis uit het meer van Tiberias. De handel van de Tyriërs floreerden dan ook en ging op de sabbat gewoon door. 

Nehemia beschuldigde de oversten en edelen van Juda van het feit dat ze het schenden van het gebod van Jahweh oogluikend toestonden. Ze namen de wacht des Heeren niet waar en maakten zichzelf zodoende overheidspersonen die het zwaard vergeefs droegen. “ Jullie zorgen ervoor dat de toorn van de Heere zo opnieuw over jullie los zal barsten omdat jullie helemaal geen boodschap aan de sabbat hebben. “ zei hij fel. Daar had niemand een weerwoord op, want het was waar. Nehemia wachtte geen verdere vergaderingen of overwegingen af maar ondernam gelijk actie. 

Zodra het bij de poorten van Jeruzalem rustig geworden was – vlak voordat de sabbat inviel – beval hij dat de stadspoorten tot de dag na de sabbat gesloten moesten blijven. Er werden wachten bij de poorten opgesteld die moesten voorkomen dat er handelswaar de stad binnengesmokkeld werd. De handelaars die hun verdiensten zagen verdampen waren het natuurlijk totaal niet met de maatregelen eens. Morrend sloegen ze hun tenten in het zicht van de stadspoort op. Vanaf de herstelde stadsmuur monsterde Nehemia het tentenkamp eens. Resoluut liet hij een boodschapper naar de stakers gaan met de mededeling dat ze moesten maken dat ze wegkwamen, anders zouden ze linea recta ingerekend worden. De handelaars schrokken, dat hadden ze niet verwacht. Ze kozen eieren voor hun geld en namen de benen. 

Binnen de stad moesten er ook nog de nodige hervormingen doorgevoerd worden. De Levieten kregen de opdracht om zorg te dragen voor de verplichte heiliging van de sabbat. Ze moesten er eerst voor zorgen dat ze zichzelf geheiligd en gereinigd hadden, zodat ze het volk een goed voorbeeld van reinheid en heiligheid konden geven. Vanbinnen en vanbuiten blinkend konden ze dan plaatsnemen in de stadspoort om de naleving van de oude sabbatswetten te bewaken. Er was weer een mooie hervorming tot stand gekomen. Nehemia was dankbaar en verzonk in gebed tot God. 

“ Mijn God, denk ook hierom aan mij, en wees met mij begaan in Uw grote goedgunstigheid.” bad hij. 

Sinds hun terugkeer uit de ballingschap waren Ezra en Nehemia voortdurend met verzet geconfronteerd. Het reinigen van de harten van de mensen zou het moeilijkste gevecht blijken te zijn. Maar de Heere bestuurde het zodanig dat er krachtige leiders als Ezra en Nehemia bleken te bestaan, die God liefhadden boven alles, en hun naaste als zichzelf. Aan deze twee geboden hangt de ganse wet, en de profeten.