Het gebed van Jabes

1 Kronieken 4: 10 

1 Kronieken 4 begint met een lineair geslachtsregister. Het register is een voltooiing van 1 Kronieken 2:3. Het werd tijdelijk onderbroken door het geslachtsregister van de nakomelingen van David. 1 Kronieken 4 begint met een register van Juda tot Sobal. Het functioneert als een terugblik op 1 Kronieken 2. 

Hierna volgt een gesegmenteerd register van Sobal, een gedeelte dat de voortzetting vormt van een eerder vermelde lijst ( 1 Kronieken 2: 50-55) De opsteller van het geslachtsregister geeft aan dat het gaat om families van het volk de Socratieten – mensen die verhuisd zijn naar het gebied dat ten westen van Jeruzalem lag. 

De tekst gaat verder met het noemen van de familie van Ethan, en sluit af met het zeggen dat het allemaal nakomelingen waren van een zekere Chur, de eerstgeborene van Efratha, de vader van Bethlehem. Chur was de oudste zoon van Efrat. Hij op zijn beurt wordt de stichter van Bethlehem genoemd. Hij was waarschijnlijk een militair of burgerlijk leider. De nakomelingen die hier allemaal beschreven worden, hadden zich hoofdzakelijk gevestigd in het centrale gebied van de stam van Juda. 

De teksten van dit Bijbelgedeelte –  die nogal saai ogen – worden ineens onderbroken door een bijzondere vermelding. De naam Jabes valt. Hij was meer geëerd dan zijn broeders staat er geschreven. Zijn moeder had een moeilijke bevalling gehad toen hij geboren werd. Daarom gaf zij hem een naam die haar aan dit smartelijke feit herinnerde. De naam Jabes betekent: hij die voor pijn en smart zorgde. 

Dat was niet zo leuk voor Jabes. Zijn leven leek onder een slecht voorteken te staan. Toen Jabes volwassen werd, riep hij met hart en ziel de naam van de God van Israël aan. Hij vroeg Hem om zegen en om gebiedsuitbreiding. Maar Jabes vroeg nog meer. Hij vroeg of God het kwaad van hem wilde weren, en of hij geen pijn hoefde te lijden, zoals zijn naam hem eigenlijk voorspeld had. 

Het gebed van Jabes kwam regelrecht uit zijn hart. Dat gebed werd ook verhoord. Want er staat dat God hem gaf waarom hij gevraagd had. Zo werd het negatieve dat er in zijn naam besloten lag opgegeven. 

Aan de lijsten met namen van nakomelingen voegde men in het Oude Nabije Oosten vaak korte historische ontwikkelingen toe ( vgl. Gen. 4: 19-24/ 10: 8-12/ zie 1 Kron. 2: 21-23 ). 

Dit gebed van Jabes kan op ons overkomen alsof deze Jabes  nogal egoïstisch ingesteld was om zoveel zegen voor zichzelf op te eisen. Maar je moet het geheel lezen in de context van het Oude Testament. Jabes vroeg om de zegeningen van Gods verbond, en dat was een goede zaak. Met deze passage wordt het helder en duidelijk dat God mensen zegent die hun vertrouwen op Hem stellen. Een belangrijk thema uit het Kroniekenboek. 

Het gebed van Jabes kan ook in onze tijd nog op veel belangstelling rekenen. Veel mensen denken dat het gebed ook nu nog concrete uitwerkingen heeft. Wanneer je dit gebed bid, dan zou het in concrete situaties zijn zegenrijke uitwerking niet missen. Maar het gebed is geen toverformule dat ons voorspoed en zegen garandeert. Het gebed van Jabes is niet opgenomen in de hedendaagse joodse liturgieën. Dat is omdat de essentie van een gebed altijd op God gericht moet zijn. Op de overgave aan Zijn wil. ( Matth. 6: 10 ) Niet de wens van ons mensen als bidders, maar de wens van de Heere God moet centraal blijven staan, en op de eerste plaats. Zeker in onze gebeden.  

We vinden ons grote voorbeeld, de Heere Jezus nooit op een berg of ergens anders terwijl Hij het gebed van Jabes gebeden heeft. Hij bad altijd om de wil van Zijn Vader in de hemel. Dat deed Hij zelfs in de hof van Getsemane. Ons lijden is nooit zo zwaar als Zijn lijden is geweest. Daarom kunnen wij beter navolgers zijn van de Heere Jezus Christus. Jezus bad: het hogepriesterlijk gebed uit Johannes 17. Hij leerde Zijn discipelen het Onze Vader. ( Matth. 6: 9-15 / Lucas 11: 2-4)  En Hij bad in de hof: ‘ Vader ,laat deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan. Maar niet wat Ik wil moet gebeuren, maar wat U wilt.( Matth. 26: 36- 56 ) “ Amen!