Hosea 6 : 7 – 11

Helaas dacht lang niet iedereen ernstig na over de oproepen van de profeet. Veel mensen vonden zijn profetieën maar onzin, veel te zware kost. Ze luisterden met een half oor, of helemaal niet, en gingen onverstoorbaar verder met hun bezigheden. Hun hart hielden ze ver van God vandaan. 

Maar de Heere God zou allerlei moeilijkheden veroorzaken om Zijn volk terug te winnen. Hij wilde hun hart veranderen en deed er alles aan om de mensen inzicht te geven in zichzelf. Verbondstrouw en persoonlijke inkeer, daarom was het Hem te doen. Hosea de profeet moest de nadruk leggen op allerlei eigentijdse zonden die de mensen deden. Hoewel er een vergelijking werd gelegd met de val en ongehoorzaamheid van Adam in het Paradijs, legde de profeet met zijn betoog niet de nadruk op deze eerste mens. Nee, hij trok het oordeel naar de tijd waarin de mensen leefden. Het viel niet meer te ontkennen dat het volk Israël het volk van God niet meer was. ( zie Hosea 1 : 9 ) De wandaden van het volk bleken uit het feit dat er priesters waren die zich als rovers gedroegen.  Gilead was een stad vol misdadigers geworden. Veel verklaarders denken bij deze naam aan de stad Ramoth in Gilead, waar de stam van Gad zich gevestigd had. Het was een stad waarin de Levieten mochten wonen. Een vrijstad aan de oostelijke kant van de Jordaan. Naar deze stad vluchtten alle mensen die een schuldeiser hadden. Helaas was de stad onder het dekmantel van een veilige haven, een spelonk geworden, vol mensen die opzettelijk iemand gedood hadden . ( zie Deut. 4 : 43 / Jozua 20 : 8 / 21 : 38 ). Er zijn ook verklaarders die zeggen dat het om het gebergte van Gilead ging, waar Laban Jakob inhaalde toen hij terugkeerde naar zijn land. 

Hoe dan ook, het hele land Gilead had zich als één man verloren in boosheid en zondige praktijken. Daarom werden het land en het volk gestraft ( zie 2 Kon. 15 : 25, 29 / 1 Kron. 5 : 25, 26 ) Want het was niet uit onwetendheid dat zij zich misdroegen, maar expres. Er werden moorden gepleegd op de weg naar Sichem. Volgens de verklaarders doelde de profeet Hosea met deze beschuldiging op Levi die met Simeon zijn oudste broer de  Sichemieten vermoordde. ( Genesis 34 ). Sichem was in de tijd van Hosea een verzamelplaats voor geestelijke bijeenkomsten. ( zie Jozua 24 : 1 / Richteren 9 : 6 – 7 ) Maar juist in Sichem vonden er allerlei zaken plaats die de Heere God afschuwelijk vond en ten strengste afkeurde. 

Hosea moest de situatie waarin het volk van God terecht was gekomen uiterst negatief uitbeelden. In het Overjordaanse en in het centrale bergland werd veel bloed vergoten. Het ergste was dat de geestelijkheid er een groot aandeel in had. Hosea typeerde deze verkeerde praktijken als ‘ hoererij van Efraïm’, en ‘verontreiniging van Israël’  Dat kwam hoofdzakelijk door de priesters die zichzelf niet goed gedroegen, het was de Heere een doorn in het oog. Het stemde Hem tot verdriet en tot boosheid. Wat was er van Zijn heilige dienst overgebleven? 

Ook het volk van Juda werd aangesproken. De mensen zouden oogsten wat ze gezaaid hadden. De Heere God was getergd en bedroefd over Israëls onbestendigheid in het goede enerzijds, en hun hardnekkigheid in het kwade anderzijds. Het lijkt erop dat de Heere hier wil zeggen dat de tien stammen een kwaad zaad geplant hadden in de harten van het volk van Juda. De tien stammen waren begonnen met de afgodendienst, en het volk van Juda had deze dienst in essentie overgenomen. Helaas had deze afwijking van de dienst van de Heere hen alleen maar verdriet opgeleverd, totaal niets goeds. Dit gegeven duidt op de tijd toen koning Achaz regeerde en de Heere bedroefde met zijn goddeloze praktijken. Toen had Jahweh Pekah, de zoon van Remalia naar het volk van Juda gestuurd om respresaillemaatregelen te nemen. Er waren 120.000 doden gevallen, 200,000 vrouwen, zonen en dochters van het volk waren naar Samaria weggevoerd. Zo had de Heere Juda gestraft omdat ze het rijk van de tien stammen waren gevolgd in hun afgoderij en afval van de heilige dienst die door God was ingesteld via Mozes. ( zie 2 Kronieken 28 : 9 ) 

Toch had Hosea het over een wending die er komen zou in de gevangenschap en ellende van zijn volk. ( Hosea 6 : 11 ). Er zou een proclamatie van het Evangelie van Christus uitgaan vanuit Sion. Dit was de Heilsboodschap! Jezus zou komen en het Licht zou opgaan! Door Jezus Christus de Zoon van God, en later door de apostelen. ( Handelingen 2 / Jesaja 2 : 3 / Johannes 4 : 4, 5, 20, 29, 30, 39, 41, 42 ) 

Zo zie je maar weer dat er voor de Heere nooit een situatie te donker of te uitzichtloos is. Dat komt omdat de Heere Jezus gekomen is, naar een wereld verloren in zonde en schuld. Omdat Jezus kwam, blijft er altijd hoop. Dat moest Hosea zeggen, en dat deed hij dan ook!