Hosea 2 : 1 – 3

Hier volgen de woorden van Hosea. Er komt een dag dat het volk van Israël weer heel groot zal zijn. Dan zijn er net zo veel Israëlieten als er zand is bij de zee. Nu zegt God tegen de Israëlieten: ‘ Jullie zijn Mijn volk niet meer’. Maar later zullen ze kinderen van de levende God genoemd worden. Dan zullen Juda en Israël weer bij elkaar komen. Zij zullen één leider kiezen, en weer overal gaan wonen, in het hele land. Dat zal een belangrijke dag zijn. Want dan geeft God de overwinning aan Zijn volk. Dat zal gebeuren in het Jizreël – dal. Dan kunnen alle Israëlieten weer tegen elkaar zeggen: ‘ Wij zijn God volk’ en: ‘ God heeft medelijden met ons .’ 

Hosea 1 eindigde met een treurige boodschap, het verbond met Israël was van Gods kant verbroken.God ontdekt hen door de profeet aan de zonde van afgoderij, die hij geestelijke hoererij noemt. Hij dreigde alle goede dingen van hen weg te nemen, waarmee ze hun afgoden hadden gediend. Gelukkig eindigt Gods boodschap hier niet. In de volgende  verzen staat beschreven dat er in de toekomst een ommekeer in het lot van het volk plaats zou vinden. Het nieuwe hoofdstuk sluit als een troostvolle tijding aan bij de laatste woorden van Hosea 1. De vreugdevolle tijding begint met de schitterende belofte dat het getal van de kinderen Israëls zal zijn als het zand van de zee: niet te tellen, en niet uit te meten. Dat is een teken van grote overvloed en lijkt op de woorden en beloften die Jahweh ooit aan de aartsvaders had gedaan. De hoopvolle woorden van Hosea komen naar voren in de aanduiding van het volk van Israël als zijnde kinderen van de levende God. Eerder werden ze ‘ niet Mijn volk ‘ genoemd. Een totale afwijzing van de kant van de Heere, hoe erg is dat! God had Zijn Naam geopenbaard met de bedoeling om Zijn volk Hem bij de Naam aan te laten roepen. Met Zijn veroordelende  naamgeving voor de tweede zoon van Gomer : ‘ Lo – Ammi ‘ gaf Hij de breuk in de verhouding tussen Hem en Zijn volk op een hele bijzondere manier aan. Het opgroeiende jongetje moet Hosea elke dag pijn hebben gedaan, want steeds wanneer hij zijn zoontje bij de naam noemde, werd hij eraan herinnert dat de Heere niets meer met hen te maken wilde hebben. 

Toch zou het verbond weer van kracht worden. Hosea mocht zijn volk een nieuwe belofte geven. Het verbond zou weer van kracht worden. Deze belofte gold voor de Israëlieten, maar niet voor iedereen. De belofte zou slechts gelden voor de mensen die aan het oordeel zouden ontkomen. Het N.T. betrekt deze belofte juist op niet – joodse gelovigen, die opgenomen zouden worden bij het getal van Gods volk. Zij zouden deel krijgen aan het heil dat voor Israël was weggelegd. ( Rom. 9 : 26 / 1 Petrus 2 : 10 ) De apostelen waren van mening dat de belofte niet uitsluitend voor Israël kon gelden. Zij waren immers buitengesloten geworden, dat had de naamgeving van het kind van Hosea hen aanschouwelijk voor ogen gesteld. Het kon niet anders dan dat de nieuwe belofte ook voor niet- Israëlieten zou gelden 

Heel bijzonder! De plaats van oordeel en verwerping werd tegelijkertijd de gelegenheid voor de Heere om een nieuwe belofte te geven. Het afgewezen volk van God zou een ereplaats krijgen in de nieuwe bedeling, waarin Noord en Zuid één zouden worden. Net als in de tijd van David en Salomo. De zonen van Juda en Israël zouden zich weer verzamelen, zo luidde de profetie. De profeet heeft deze uitspraken gedaan in een tijd waarin er allerlei spanningen tussen de beide rijken speelden. Maar gelukkig had de Heere God geen welbehagen in totale vernietiging. Dat kon ook niet, want dan zou de belofte die Hij gelijk na de zondeval al had gedaan, een leugen blijken te zijn. 

In de toekomst zouden beide rijken weer één nieuwe leider aanstellen, één hoofd. ( Hosea 2 : 2 ) Deze uitdrukking kan wijzen op een koning, of een leider in algemene zin. Het is het meest voor de hand liggend, dat het om iemand uit het huis en geslacht van David gaat. Hosea 2 : 3 kondigt vervolgens een militaire actie aan, waarbij het hele volk Israël naar Jizreël trekt om daar een overwinning te behalen. Het zou een heerlijke dag zijn, aldus de profeet. De vervloeking zou verbroken zijn, en alles wat eerst zo naar was, zou volkomen verdwenen zijn. Broers en zussen zouden weer in harmonie met elkaar leven en iedereen zou goed zijn voor elkaar. Het verenigde Israël zou rijke verbondszegeningen ontvangen. 

Je kunt in dit Bijbelgedeelte eigenlijk geen reden vinden van de volkomen ommekeer in de houding van God, en in de hoopvolle bewoordingen van de profetie. In relatie met andere Bijbelgedeelten echter wijst alles heen naar Gods trouw aan Zijn beloften. De beloften die Hij ooit aan de aartsvaders heeft gedaan. Menselijk falen wordt bestraft, maar groter is de trouw van God, die steeds weer tevoorschijn komt, als wolken na de regen, en als de zon na een felle onweersbui.