Handelingen 2 : 18 – 33

Ik zal wonderen doen in de hemel, en bijzondere dingen laten zien op aarde. Jullie zullen bloed zien, en vuur en rookwolken. De zon zal zwart worden en de maan zo rood als bloed. Als dat allemaal gebeurt, dan is de grote en geweldige dag dat Ik kom dichtbij. Op die dag zal iedereen gered worden die Mij om hulp vraagt. Luister naar wat Ik jullie vertel over Jezus uit Nazaret. Jezus is door God gestuurd. Hij heeft machtige dingen gedaan en bijzondere dingen laten zien. Dat kon Hij doen omdat God Hem daarvoor de kracht gaf. Dat weten jullie. Toch hebben jullie Jezus laten doden. Jullie hebben Hem aan ongelovigen uitgeleverd, en die hebben Hem aan een kruishout gehangen. Dat had God allemaal van tevoren bepaald. Maar Jezus is uit de dood opgestaan, God heeft Hem uit de dood teruggehaald. De dood kon Hem niet vasthouden. David zegt daarover in de heilige boeken: ‘ Ik denk altijd aan God. Er kan mij niet ergs gebeuren, want Hij is dicht bij mij. Daarom ben ik blij. Ik juich en zing. Ik blijf op God vertrouwen, zelfs als ik sterf. Want God zal Mij terughalen uit de dood. Hij zal ervoor zorgen dat mijn lichaam bewaard blijft. God leert mij hoe ik moet leven. En Hij maakt mij gelukkig, omdat Hij dicht bij Mij is. ‘ Vrienden, onze voorvader David is dood en begraven. Jullie zullen niet verbaasd zijn als ik dat zeg. Want zijn graf is hier vlakbij. David zei die dingen dus niet over zichzelf, maar Hij sprak over de Messias. David was een profeet. Hij wist wat er zou gebeuren. God had hem plechtig beloofd: ‘ De Messias zal uit jouw familie voortkomen. ‘ En David zei dat de Messias zou opstaan uit de dood. Hij zei: ‘ God zal hem terughalen uit de dood. Hij zal ervoor zorgen dat zijn lichaam bewaard blijft. ‘ Al die dingen zijn nu gebeurd. Want God heeft Jezus laten opstaan uit de dood. Wij hebben Jezus zelf gezien. Nu is Jezus in de hemel. HIj zit aan de rechterhand van God. Hij heeft de Heilige Geest gekregen, zoals God beloofd had. En Jezus heeft die Heilige Geest aan ons gegeven. dat hebben jullie zelf kunnen zien en horen! ‘ 

Het was een heerlijke dag aan de ene kant, de dag van de uitstorting van de Heilige Geest. Maar het was ook een dag van inkeer, van verootmoediging, en van grote beslissingen. De prediking van Petrus riep de mensen op om gehoor te geven aan de oproep die van God vandaan naar hen toekwam. De deuren van het hemelrijk van God stonden wagenwijd open. Nu was er nog tijd om je te bekeren, en de naam van de Heere aan te roepen. Het waren de dagen van de Messiaanse tekenen die deze bijzondere periode vergezelden. God zou wonderen geven in de hemel, en tekenen op aarde. Bloed, vuur en rook walm. Vanuit de profetieën van Joël gezien ligt het voor de hand om hierbij te denken aan het bloedvergieten in alles vernietigende oorlogen, maar ook aan de strafgerichten van God waarbij water in bloed veranderd werd, zoals bij de plagen in Egypte. ( Exodus ) 

De wonderen van God! Te denken valt aan zonsverduisteringen, een bloedrode kleur van de maan, en de loop van natuurelementen die verstoord zal worden. Volgens de profetie allemaal tekenen van de komst van de dag van de Heer: de dag van Zijn oordeel over de aarde. ( Jesaja 13 : 10 / 34 : 4 ) In het Oude Testament waren het voorboden van de verschillende oordelen die uitmondden in de deportatie van het volk naar Babel, en in het verdwijnen van de profetie, zoals dat voorafging aan de komst van de Heere Jezus. 

In het Nieuwe Testament waren het voorboden van de wederkomst van God op de wolken van de hemel. ( Matth. 24 : 29 ) De laatste woorden van het citaat dat Petrus aanhaalde, vormden een uitweg uit deze oordelen. Wie de Naam van de Heere aanroept zal worden gered. Dit aanroepen impliceert een bidden met mond en hart, en het erkennen van Jezus Christus als de persoonlijke Verlosser en Zaligmaker.
Nadat Petrus de uitstorting van de Heilige Geest in het juiste perspectief had gezet, begon hij aan zijn prediking. Het was feitelijk de eerste openbare verkondiging van het Evangelie van Jezus Christus. De Meester was weg, maar de leerlingen werden bevorderd. Zij mochten nu het werk van hun Meester voortzetten. En Petrus was de eerste die dat mocht doen. 

Met een plechtige aanspraak begon hij zijn rede. ‘ Mannen broeders ‘ zei hij, om direct verder te gaan met de naam van Jezus te noemen. Jezus was uit Nazareth afkomstig. Hij was de twijg, de spruit, reeds lang voorzegd. ( Jesaja 11 : 1 ) 

Ineens was Jezus niet meer zomaar een Rabbi. Alle twijfel was verdwenen. Hij was werkelijk de Messias, de Zoon van God. Petrus bracht alle tekenen en wonderen in de gedachten van zijn toehoorders terug. Ze hadden de krachten, wonderen en tekenen van Jezus gezien, en het viel niet te ontkennen dat de bron van dit alles God Zelf moest zijn die deze wonderen via Zijn Zoon tot stand had gebracht. ( Lucas 24 : 19 / Joh. 5 : 36 / 9 : 30 – 33 ) 

Door Goddelijk licht gedreven ging Petrus verder met zijn toespraak. Hij zei dat de Vader dit allemaal geweten had, en het zo beschikt had dat Zijn Zoon veel zou moeten lijden hier op aarde. Dit alles echter nam de verantwoordelijkheid niet weg van de mensen die Hem dit aangedaan hadden. 

De uitdrukking ‘ naar de bepaalde raad en voorkennis van God ‘ ( 1 Petrus 1 : 20 ) geeft aan dat God precies wist wat er allemaal zou gaan gebeuren. Hij wist dat het Joodse volk Jezus af zou wijzen, en ter dood zou brengen. Hij had dit lijden in Zijn plan verwerkt ( Hand. 3 : 17, 18 ) en het moest allemaal dienen om dat Plan tot zijn doel te laten komen. 

Met de woorden ; ‘ Gij hebt gedood ! ‘ richtte Petrus een scherpe aanklacht aan het adres van zijn luisteraars. Petrus had geen enkel goed woord over voor de mensen. Hij zei niet dat ze geen keuze hadden gehad, of dat ze het niet konden weten Wie Jezus was. Hij zei wel dat Jezus uit de dood was opgewekt omdat Hij zonder zonde was. ( vs 32, 33 ) 

Petrus noemde eveneens de reden dat Jezus deze vreselijke weg had kunnen gaan. Daarbij citeerde hij psalm 16, een psalm van David. Met het schrijven van deze psalm moet David aan zijn eigen leven hebben gedacht. Aan uitreddingen van God uit alle nood en dood toen hij tot aan de dood toe vervolgd werd door Saul. Toch is David later gestorven.  Het letterlijke ‘ niet zien van ontbinding ‘ gaat dus niet voor hem op, maar wel voor Jezus. Daarom kan hij deze profetische psalm niet voor zichzelf geschreven hebben, maar ziende op Christus Jezus, de Messias, voor Wie deze woorden wel letterlijk in vervulling zijn gegaan. 

Het dodenrijk waarover Petrus sprak, kun je op een verschillende manier opvatten. Je kunt je voorstellen dat David de dood vaak voor ogen heeft gehad in de tijd die voorafging aan zijn troonsbestijging. Hij heeft vreselijke angsten doorstaan toen de soldaten van Saul hem op de hielen zaten. Vaak zag hij de dood voor ogen, maar altijd wist hij God aan zijn zijde. Aan de andere kant zien de woorden ook op de dood, op het graf. In Openbaringen 20 : 13 – 15 lees je ook over een dodenrijk waar de zielen van de ongelovigen worden bewaard, in afwachting van het eindoordeel van God. 

Tegenover deze vreselijke oordeelsgedachten moet je de laatste woorden lezen die Petrus aanhaalde en waarin David zei: ‘ U wijst mij de weg naar het leven. Overvloedige vreugde in Uw nabijheid, voor altijd een lieflijke plek aan Uw zijde. ‘ Reeds in het Oude Testament worden wegen van leven verbonden met het eeuwige leven bij God. Deze wegen vinden hun vervulling in de opstanding van Jezus Christus uit de doden, en in Zijn verhoging naar de hemel, waar Hij nu is om voor Gods aangezicht te pleiten ten behoeve van de gelovigen, en waar Hij heerlijkheid en vreugde heeft ontvangen. ( Hebr. 12 : 2 ) 

Koning David voorzag de opstanding van Christus al. Het doet er niet toe of hij dit zich bewust was, of niet. Misschien heeft hij de reikwijdte van zijn woorden wel niet overzien. Maar de Heilige Geest heeft eeuwen later Petrus deze woorden aan laten halen. Daaruit kun je concluderen dat David ze met het volledige vertrouwen op God heeft geschreven. Zo gaat dat nog steeds. De Heere weet precies wat onze intentie is bij al ons doen en  laten, bij de woorden die we spreken, schrijven, zingen of denken. Voor mensen die God vrezen is dat heerlijk, en biedt het vertrouwen op God. Hij zal met ons leven, met onze woorden en daden doen wat Hem behaagt. 

En Jezus?
Jezus is door God verheven, zit aan Zijn rechterhand, en heeft van de Vader de Heilige Geest, die ons beloofd is ontvangen. Die Geest heeft Hij op ons doen neerdalen, en dat is het wat u ziet en hoort. Amen!