De opstanding! ( 2 )

De vrouwen gingen terug naar de stad. Het waren Maria uit Magdala, Johanna, en Maria de moeder van Jakobus, en nog een paar andere vrouwen. Ze gingen alles vertellen aan de elf leerlingen en aan de andere leerlingen die bij hen waren. Maar de leerlingen vonden het verhaal van de vrouwen maar onzin. Ze geloofden het niet. Alleen Petrus stond op en rende naar het graf. Daar bukte hij zich en keek naar binnen. Hij zag alleen de doeken liggen. Toen ging hij terug. Hij was erg verbaasd over wat er gebeurd was. ( Lucas 24 : 9 – 12 ) 

Er ontstond iets in de harten van de treurende vrouwen: hoop. Ze haastten zich naar de leerlingen van Jezus die het nieuws van de opstanding verteld moest worden. Judas was er niet meer bij, maar voor hem in de plaats waren Kleopas en zijn vriend gekomen.
Maria van Magdala was de vrouw aan wie Jezus het eerst was verschenen. ( Joh. 20 : 1 – 18 ). Zij speelde een belangrijke rol als getuige van de opstanding. Dan was daar Johanna, de vrouw van Chusas, de rentmeester van Herodes ( Lucas 8 : 3 ). De tweede Maria was de moeder van Jakobus en Jozef ( Matth. 27 : 56 / Marcus 15 : 40, 47/ Marcus 16 : 1 ), mogelijk de vrouw van Klopas ( Joh. 19 : 25 ) Onder de overige vrouwen bevond zich waarschijnlijk Salome ( Marcus 16 : 1 ) 

De leerlingen hoorden het relaas van de vrouwen aan. Helaas geloofden ze er niets van. De woorden van de vrouwen waren voor de treurende mannen leros – gezwets, onzin. Niemand had de Heere Jezus nog levend gezien, niemand kon zich dit wonder voorstellen. Geen wonder, ze hadden Hem in de steek  gelaten, en waren weggevlucht. Ze waren zichzelf ongelooflijk tegengevallen. Zonder Gods volmaakte liefde is het moeilijk om enige vreugde te ervaren in moeilijke tijden. Het tegengestelde van vreugde is verdriet. Verdriet kan moeilijk liefhebben. 

De leerlingen moeten ook bang geweest zijn voor een confrontatie met Jezus. Angst is het tegengestelde van vrede. Angst staat liefde en vrede in de weg. De leerlingen reageerden dan ook onvriendelijk, zelfs wreed, door de woorden van de vrouwen af te doen als gezwets.

Of Petrus deze uitspraak ook gedaan heeft? Hij stond op, verliet de bovenkamer en haastte zich naar het graf. Hij zag de steen die weggerold was, en bukte zich om in het graf te kijken. In de schemerige stilte zag hij de linnen doeken liggen. Toen haastte Petrus zich weg, en verwonderde zich uitermate over de dingen die hij gehoord en zelf gezien had. Hij begreep er nog niets van, onduidelijk en verwarrend kwam alles op hem over, omdat hij zich de woorden die Jezus Zelf gesproken had, niet in gedachten bracht. 

Toch werden de woorden van de vrouwen door deze nieuwe getuige bevestigd, iemand uit de kring van de apostelen: Petrus. Over zijn bezoek aan het lege graf kun je meer lezen in Joh. 20 : 3 – 10. Daar staat beschreven dat ook Johannes erbij geweest is. Hoewel Lucas de naam van Petrus niet genoemd heeft, blijkt uit het meervoud dat hij gebruikt heeft in vers 24 dat hij er wel vanaf wist. Maar zoals dat wel vaker is bij Lucas, noemde hij alleen de zaken die hij voor het verloop van het verhaal belangrijk vond. 

Jezus heeft Zijn eerste leerlingen  Mattheüs, Marcus, Lucas en Johannes een ereplaats gegeven in de Bijbel, en gaf hen de vrijheid om te bepalen wat ze precies vertelden, al naargelang de woorden die ze van Hem geleerd en onthouden hadden. Ieder kind van God is ook een Evangelist, met de opdracht om de woorden van Jezus verder te brengen, met de gaven, gedachten en talenten die de Heere gegeven heeft. 

Donker, rauw verdriet had plaatsgemaakt voor hoop, vermengd met twijfel. Nog even, dan zou het licht worden!