Genesis 38

De plotselinge verdwijning van Jozef trok diepe sporen in het leven van Jakob en zijn zonen. De auteur van de Genesis-kronieken laat het verhaal verspringen naar een andere tijd en plaats. Wie het verhaal van Jozef met aandacht gelezen heeft, voelt zich min of meer teleurgesteld omdat de focus ineens op een andere zoon van Jakob komt te liggen, en de lezer in het ongewisse wordt gelaten over het verdere verloop van het verhaal. In die tijd ging Juda weg bij zijn broers. Hij ging in Adullam wonen, bij een vriend die Chira heette. Jakob gaf hem een deel van zijn kudde mee en vestigde zich ongeveer 20 kilometer ten noordwesten van Hebron. Toen Juda zich daar eenmaal gevestigd had, ontmoette hij een dochter van een Kanaäniet, Sua. Juda trouwde met dit meisje en het duurde niet lang of ze baarde een zoon die Er genoemd werd. De tweede zoon werd Onan genoemd en de derde zoon Sela. Daar was Juda zelf niet eens bij aanwezig, hij was in Kezib. 

De jaren gingen voorbij. De zonen van Juda groeiden op, en kregen de leeftijd om te trouwen. Juda koos voor zijn oudste zoon een vrouw uit, Tamar, een Kanaänitische. De schrijver vermeld het droevige feit dat Er geen Godvrezende zoon was, helemaal niet zelfs. De Bijbel beschrijft hem als slecht. Dat is de reden dat hij jong het leven laat en sterft. De atmosfeer in het gezin van Juda kan in gelovig opzicht niet erg goed geweest zijn, want ook Juda`s vrouw was een Kanaänitische die de Heere niet diende.
Na de dood van Er woonde er een jonge weduwe in het huis van Juda. Volgens de gewoonten bij de Assyriërs, Kanaänieten en ook bij het volk van Israël mocht Tamar verwachten met een andere zoon van Juda te trouwen, zodat die een nageslacht voor zijn broer zou verwekken, en het voortbestaan van zijn naam gegarandeerd werd. Zo gebeurde het, Onan werd volgens het oude gebruik aan de weduwe uitgehuwelijkt. Deze gewoonte zou later tot de wetten van Mozes gaan horen. ( Deut. 25 : 5 ) 

Onan kan niet van zijn vader, zijn broer en van Tamar gehouden hebben, want hij weigerde om op een normale manier met Tamar naar bed te gaan, zodat ze niet zwanger werd. Tamar had niets in te brengen, maar de Heere zag het hele gebeuren aan, en het was kwaad in Zijn ogen. Daarom moest Onan zijn ongehoorzaamheid met de dood bekopen. 

Twee zonen waren gestorven, maar Juda dacht er niet aan om de schuld van hun dood op zich te nemen, integendeel. Uiterlijk liet hij daar niets van merken, maar de aanwezigheid van Tamar moeten zowel Juda als zijn vrouw tot een grote ergernis zijn geweest. Juda gaf Tamar het bevel om maar terug te keren naar haar ouderlijk huis, totdat Sela oud genoeg zou zijn om het nageslacht van zijn broers in leven te houden. In die tijd was het polygame huwelijk heel gewoon, dus geen van de broers had het veel opofferingsgezindheid gekost om voor Tamar te zorgen. 

Het moet Tamar vreemd te moede zijn geweest toen ze als dubbele weduwe terugkeerde naar haar ouderlijk huis. Ze was nog steeds kinderloos, en moet erg verdrietig zijn geweest om alles wat er voorgevallen was. In die tijd bestond er niet veel vrijheid voor een vrouw, en er zat voor Tamar niets anders op dan als kinderloze weduwe de jaren af te wachten tot Sela oud genoeg was om met haar te trouwen. Maar na verloop van tijd merkte Tamar dat Juda helemaal niet van plan was om zijn jongste zoon aan haar te geven. 

Het was Juda na het vertrek van Tamar niet bepaald voor de wind gegaan. Ongetwijfeld moet hij teruggedacht hebben aan de verdwijning van Jozef, en het diepe leed dat hij en zijn broers zijn vader hadden aangedaan. Na een tijd stierf de vrouw van Juda en werd het huis van Juda opnieuw in diepe rouw gedompeld. Juda wachtte de rouwtijd af, maar niet lang daarna ging hij met zijn vriend Chira naar de stad Timna om deel te nemen aan het schaapscheerdersfeest. Wat een contrast met zijn oude vader die gezegd had dat hij om zijn zoon Jozef zou rouwen tot hij in het graf zou neerdalen! ( Gen. 37 : 34 ) Tamar zelf droeg ook nog steeds haar weduwenkleding, al die jaren lang. ( Gen. 38 : 14 ) 

Op de een of andere manier werd het Tamar bekend dat Juda naar het schaapscheerdersfeest zou gaan. Snel en vastberaden legde ze haar rouwkleding af en trok andere kleren aan. Ze deed een sluier voor haar gezicht om niet herkend te worden. Daarna deed ze iets bijzonder stoutmoedigs, ze ging aan de kant van de weg zitten, bij de zijweg naar Enaïm. 

Juda – die geen vrouw meer had – zag haar zitten en bedacht zich geen moment. Het was heel gewoon in die tijd dat hoeren op deze manier hun lichaam verkochten. Juda had er totaal geen erg in dat deze vrouw zijn eigen schoondochter was, en ging naar haar toe. “ ik wil jou hebben.” zei hij zonder omwegen. 

De jaren van verdriet en frustratie hadden Tamar bijzonder behendig gemaakt. Zonder omwegen vroeg ze naar de prijs en Juda beloofde haar een geitenbokje. 

Maar daarmee nam Tamar geen genoegen. Ze wist precies dat haar schoonvader niet te vertrouwen was, en vroeg zonder omwegen om de staf, het snoer en de zegelring van Juda. Ze kreeg gelijk wat ze vroeg. Juda ging met Tamar naar bed. Direct daarna ging Tamar terug naar huis, trok haar weduwenkleren weer aan, en deed de sluier weg. Het zou niet lang duren voordat ze wist dat ze zwanger was. 

Juda ging naar het schaapscheerdersfeest, kocht een geitenbokje en vroeg zijn vriend om de beloning naar Tamar te sturen. Maar Chira kon de gesluierde vrouw nergens meer vinden. Op zijn navraag kreeg hij overal als antwoord dat niemand een hoer had zien zitten aan de kant van de weg. Het hele voorval had maar korte tijd in beslag genomen, en niemand had Tamar gezien. 

Het maakte Juda niet veel uit, hij maakte zich geen moment zorgen over het gebeuren, en al helemaal niet om zijn eigendommen. ‘ Laat maar zitten, anders maken we ons alleen maar belachelijk ‘ zei hij tegen zijn vriend, en ze gingen na het feest weer naar huis. Een maand of drie later kwam Juda het bericht ter ore dat Tamar zwanger zou zijn. Niemand had medelijden met haar, ze vonden allemaal dat Tamar zich als een hoer gedragen had. 

Juda was de eerste die beval dat Tamar verbrand moest worden. Doortastend als hij was, stuurde hij twee knechten om haar op te halen voor de terechtstelling. Terwijl Juda de brandstapel al klaar maakte, keerden zijn knechten terug. Juda zag dat ze iets bij zich hadden, een stok, een snoer en een zegelring. Tot zijn ontzetting zag hij dat het zijn eigen spullen waren. Toen pas bekende hij schuld en zei: ‘ Tamar is niet schuldig, maar ik wel. Want ik heb mijn zoon Sela niet aan haar gegeven. ‘ En zo keerde Tamar terug in het huis van haar schoonvader, die vervolgens nooit meer als man met haar geleefd heeft. 

Tamar kreeg een tweeling en bij de bevalling gebeurde er iets bijzonders. Toen het handje van het eerste kind geboren werd, bond de vroedvrouw daar een rode draad aan vast. ‘ Dit is het eerste kind! ‘ riep ze. Maar het kind trok zijn handje weer terug en het andere kind werd eerst geboren. ‘ Wat een doorzetter ben jij!  ( bron: de bijbel in gewone taal ) ‘ riep de vroedvrouw. En zo werden Peres en Zerach geboren. 

Als je ooit kunt spreken van een verdeeld gezin, dan komt dat hier wel heel duidelijk naar voren. Juda ging na de verdwijning van Jozef apart wonen en gedroeg zich in veel opzichten negatief. Het verdriet van Jakob en van Juda staat lijnrecht tegenover elkaar. Waar Jakob ontroostbaar was, was Juda hard en meedogenloos. Nergens lees je iets van rouw over het verlies van zijn zonen of zijn vrouw. Juda was ook degene die het voorstel had gedaan om Jozef te verkopen en had Tamar zonder vorm van proces verbrand als het aan hem gelegen had. 

De ontknoping met Tamar moet diepe indruk gemaakt hebben op Juda, en was waarschijnlijk het begin van een ommekeer in zijn leven. Als je later leest over Juda`s hartverwarmende pleidooi voor zijn broer Benjamin, dan zie je een totale ommekeer in zijn hart tot stand gekomen. 

Juda is teruggegaan naar zijn broers en is later naar Egypte gegaan. Daar zou hij het opnemen voor Benjamin. Genesis 38 : 26 was het begin van een totale ommekeer in zijn leven. 

De rode draad door deze geschiedenis heen blijft de belofte dat God het nageslacht van Abraham, Isaak en Jakob zou zegenen en talrijk maken. Je leest in dit verhaal over mensen die de beloften van God bijzonder serieus namen, en mensen die dat eerst niet deden, maar veranderden, en van mensen die er de spot mee dreven, en dit met hun leven moesten bekopen. 

Het wordt weer eens duidelijk dat de Heere dwars door menselijke plannen, door menselijk falen heen wil werken. Uit de lijn van Peres is koning David geboren. ( Ruth 4 : 12 / 18 – 21 ) Hij was de voorvader van onze Heere Jezus Christus, de Messias. ( zie Matth. 1 : 6, 16 ) Deze geschiedenis die zo op het oog niet belangrijk lijkt, en ingeklemd staat tussen het verhaal van Jozef, blijkt dus van grote betekenis voor het voortbestaan van de Goddelijke belofte. De Kanaänitische vrouw Tamar kreeg door haar vastbesloten houding kinderen, en diende voor een hoger doel. Ook Juda werd zo de voorvader van Jezus Christus, de Zoon van God. 

Wij leven in een tijd waarin veel gesproken en geschreven wordt over seksuele zonden. Het verhaal van Juda en Tamar leert ons dat de Heere deze zonden afwijst, Maar wat een wonder, dat niets Hem in de weg staat om Zijn plannen te volvoeren. Zijn Raad zal bestaan, Hij zal altijd doen wat Hem behaagt!