Psalmen 108

Mijn hart is gerust o God,
Ik wil zingen en spelen,
Ontwaak met harp en lier.
Ik wil het morgenrood wekken.
U Heer, zal ik loven in heel de wereld,
Over U zingen voor alle volken,
Hemelhoog is Uw liefde,
Tot aan de wolken reikt Uw trouw! 

Psalm 108 is een loflied op de Heere. De schitterende psalm, die de liefde van de Heer huldigt doet door het noemen van de verschillende stammen en streken een beroep op het recht dat de Heere heeft op alle volken en de natiën.  De aanspraak wordt weergegeven in de vorm van een soevereiniteitsverklaring waarbij het voorgestelde gebied als een wapenrusting wordt weergegeven en de Heere als een machtig Krijger wordt afgeschilderd. Een krijger met een fantastische uitrusting. De psalm bevat tweemaal een gebed om hulp en bevrijding, terwijl tegelijkertijd de Heere gevraagd wordt om het land Kanaän weer in oude staat te herstellen. 

Eigenlijk is psalm 108 een bewerking van psalm 57 en 60, en hoort het psalter bij de gebeden van koning David. Gedeelten van deze psalmen zijn nagenoeg letterlijk overgenomen in psalm 108.Toch is er een groot verschil in volgorde. De retoriek van psalm 108 wordt precies andersom weergegeven, en begint met een lofprijzing terwijl de andere psalmen als een klacht beginnen. Hierdoor krijgt de psalm een positief en verwachtingsvol karakter. De nieuwe situatie past precies bij de terugkeer van de Israëlieten uit ballingschap. Je kunt je voorstellen hoe ze voor de brokstukken van de oude muren stonden en terugdachten aan het Davidische koningschap. 

Het is niet zeker of psalm 108 ook door David geschreven is, of mogelijk door een latere redacteur. Het laatste is zeer waarschijnlijk het geval, ook al staat de naam van David boven het psalter. Het lijkt ook een beetje onwaarschijnlijk dat een dichter als David zijn eigen woorden nog een keer gerangschikt heeft, om ze vervolgens van een neutraal opschrift voorzien weer als een psalm uit te geven. Dit terwijl hij dan de historische context en de muzikale aanwijzingen heeft weggelaten. 

Misschien is psalm 108 een morgenlied dat in de herbouwde tempel werd gezongen. Dat was een moeilijke tijd, zoals je kunt lezen in de boeken Ezra en Nehemia. Een gebed om hulp en bevrijding was dan ook hard nodig. Veel uitleggers denken dat de psalm vanuit de historische context bezien een protest was tegen de politieke situatie in de vijfde en vierde eeuw voor Christus. Het ging daarbij om overheersing door het Perzische rijk en door de aanwezigheid van vijandige Samaritanen in het land. 

Er zijn drie parallellismen te vinden in de aanhef van psalm 108. In de eerste plaats begint de dichter weer te zingen en te musiceren. Vanuit zijn binnenste is hij bereid om dat weer te doen. Harp en lier worden opgewekt om te gaan zingen en te spelen. De dichter wil de nieuwe morgen laten ontwaken door via mond en snarenspel God te loven. In de historische context na de ballingschap kan hierin de verwachting van de nieuwe dag na de donkere verlaten tijd in ballingschap worden gezien. De dichter wil de Heere prijzen en voor Hem zingen onder de natiën. Hij wil onder alle volken de naam van God bekendmaken. Geen wonder, niemand anders dan Hij had het volk verlost, harten van koningen geneigd en de Israëlieten weer teruggebracht in Kanaän.

De trouw van God, daarom gaat het! De trouw van God is het argument om de Heere te loven en te prijzen. “ Want Uw verbondstrouw is groot, tot boven de hemelen, en Uw waarheid reikt tot aan de bovenste wolken! “