Lucas 18 : 15 – 30

Na twee gelijkenissen uitgelegd te hebben, vertelt Lucas ons over een aantal ontmoetingen die Jezus met verschillende mensen had. We zien een eenmalige gebeurtenis voor ogen geschilderd. Er worden kleine kinderen bij de Meester gebracht. Brephos, zuigelingen. De volwassenen die de baby`s brachten wilden graag dat Jezus ze aan zou raken. Daarmee wordt meer bedoeld dan alleen maar een aanraking. Het is een bescheiden verzoek aan Jezus om de baby`s de handen op te leggen, en voor hen te bidden. ( Matth. 19 : 13 ) Hun verlangen wordt boven verwachting beantwoord, Jezus legt de kinderen de handen op en zegent hen. ( Marcus 10 : 16 )

Maar Jezus` leerlingen vonden het ongepast om hun drukbezette Rabbi met zulke kleine kinderen lastig te vallen, en bestraften de ouders. Ze zagen niet dat er niemand te klein of te jong is om tot Jezus gebracht te worden. Een genaderijke aanraking van Hem zou hun kinderen gelukkig maken. Het was dan ook totaal niet terecht dat de ouders bestraft werden. “ Laat niets gedaan worden om hen te verhinderen zij zijn even welkom als ieder ander. “ zei Jezus. Er schuilt een diepere les in Zijn woorden. Die volwassenen zijn Hem het meest welkom die de gezindheid van kinderen hebben. ( vs 17 ) Wie de voorrechten van het koninkrijk niet met nederigheid en dankbaarheid aanneemt die zal niet in het geestelijk Koninkrijk van God binnengaan. 

Jezus was nog maar nauwelijks uitgesproken of er naderde weer iemand anders. Het was een hooggeplaatst persoon. Mattheüs beschreef hem als een jongeman. ( Matth. 19 : 16 – 22 ) “ Meester, wat voor goeds moet ik doen om het Koninkrijk binnen te gaan? “ vroeg hij beleefd. Jezus vertelden hem een schokkend feit. “ Wat noem je goed? “ vroeg Hij, om verder te gaan met de woorden: “ Er is niemand goed, dan God alleen.  Je kent de geboden, daaraan moet je je houden “ Deze opdracht was geen enkel probleem voor de man. “ De geboden zijn peanuts voor mij, ik heb ze onderhouden vanaf mijn jongste jaren “  antwoordde hij. 

De Heere Jezus wist dat hij gelijk had, en hield van hem. Toen kwam er een verpletterende opdracht. “ verkoop al je bezittingen, verdeel de opbrengst onder de armen, en volg Mij. “ zei Hij rustig. 

De man verbleekte, er sprongen tranen in zijn ogen. Dit kon niet waar zijn. Verslagen verdween hij uit het gezicht want hij was een grootgrondbezitter en had geld als water. 

Toen Jezus zag hoe bedroefd de jongeman werd, wendde Hij zich tot de achterblijvende mensen en zei: “ Het is heel moeilijk voor rijke mensen om in Gods Koninkrijk te komen. Je zult nog eerder een kameel door het oog van een naald zien gaan. “ 

Iedereen zweeg even. Langzaam maar zeker werd het iedereen duidelijk dat het een onmogelijke zaak was om de nieuwe wereld, het koninkrijk van God binnen te gaan. 

“ Wie kan er eigenlijk nog gered worden ? “ riep iemand moedeloos. Jezus zei:  “ als het van mensen afhangt kan niemand gered worden. Maar het hangt van God af, en daarom kan het wel. “ 

De mensen dachten na. De leerlingen ook. Het Koninkrijk stond hun haarscherp voor ogen. Maar daaromheen buitelden de vragen als dwarrelend blad om hen heen. Toen zei Petrus: “ Maar Heer, hoe zit het met ons? Wij hebben alles achtergelaten om U te volgen, we hebben niks meer. “ 

En zo was het ook, ze hadden niets meer. Jezus gaf antwoord. Hij zei: “ Luister goed naar mijn woorden. Als je kiest voor mijn Koninkrijk dan moet je bereid zijn om alles op te geven, je huis, je vrouw, je broers, je zussen, je ouders en je kinderen. Maar je krijgt er wel veel voor terug. En als Gods nieuwe wereld komt, dan krijg je het eeuwige leven. “ 

Alles opgeven omwille van het koninkrijk van God? Dit was geen aansporing tot een ascetische levenswijze, maar een heroriëntering van het leven op een nieuwe basis. Een basis die gegeven was met het Koninkrijk van God dat hen voor ogen verscheen in de levende gedaante van Jezus Christus, de Zoon van God.