Twintig jaar na de aanslagen van 11 september, die het einde inluidden van het Talibanregime, grijpt de moslim fundamentalistische beweging opnieuw de macht in Afghanistan. Op 11 september 2020 kondigde de Amerikaanse regering de terugtrekking van de laatste troepen aan. Sindsdien hebben de Taliban de ene na de andere provinciale hoofdstad ingenomen. Afgelopen zondag viel Kabul. Op deze vreemde manier krijgen de Taliban een herkansing na hun weinig succesvolle eerste regeringsperiode van eind jaren 90.
Wie zijn de leiders van de Taliban?
Hibattullah Akkhundzada staat bekend als een geestelijk leider, geen militair machthebber. Hij was tijdens de eerste regeringsperiode van de Taliban een van de hoogste juridische functionarissen van het Talibanbewind tussen 1996 en 2001. Deze man speelde een belangrijke rol bij de islamitische rechtbanken en veroordeelde moordenaars tot executie en dieven tot het afhakken van hun hand. Na de Amerikaanse inval in Afghanistan vluchtte Akkhundzada naar Pakistan. Hij werd docent aan Koranscholen en gaf les. Maar zijn naam werd niet vergeten, in 2015 werd hij benoemd tot plaatsvervanger van de toenmalige Talibanleider Mulla Mansour. Akhunzada nam het stokje over en verstevigde zijn greep op de Taliban. Naast Akhunzada zijn er nog wat invloedrijke figuren zoals Abdul Ghani Baradar, één van de mensen met wie Omar de beweging in 1994 oprichtte. In 2010 werd deze man opgepakt in Pakistan. Na acht jaar gevangenschap kwam hij vrij. Inmiddels is hij de hoogste politiek leider van de Taliban die de onderhandelingen met de Amerikanen in Doha leidde. Het is onduidelijk wie het dagelijks bestuur van Afghanistan op zich nemen zal.
De angstige vraag die veel mensen sindsdien bezighoudt is deze: “ bestaan de Taliban nog steeds uit hardvochtige fundamentalisten of is de beweging inderdaad, zoals ze zelf stelt, nu gematigder geworden?
Bijna iedereen herinnert zich de Taliban als strijders die vrouwen dwongen met een boerka over straat te lopen die mensen stenigden, en voor het oog van de hele wereld eeuwenoude bouwwerken opbliezen. Hoewel de Jihadisten na hun terugkomst in Kabul proberen om de wereld ervan te overtuigen dat ze zijn veranderd, vraagt de westerse wereld zich vertwijfeld af of dit waar is. Veel Afghanen wantrouwen de intenties van de Taliban. De massa burgers die naar het vliegveld van Kabul getrokken is en probeert te vluchten, toont aan hoe groot de angst is. Die angst is niet uit de lucht gegrepen. Nog minder dan een week geleden werden er activisten, vrouwen en regeringsmedewerkers door de Taliban vermoord. Er lijkt dus weinig reden om deze mensen ineens op hun woord te vertrouwen. Er druppelen ook steeds meer berichten over executies binnen en in Kabul zijn veel minder vrouwen op straat te vinden dan anders. Universiteiten en hogescholen zouden ook al voor hen gesloten zijn.
Het is dus helemaal niet denkbeeldig dat de gematigde koers van de Taliban maar voor korte duur is. Als ze nu al af zouden rekenen met hun tegenstanders zouden ze hun overwinning op het spel zetten.
De Taliban willen een islamitisch emiraat vestigen en buitenlandse investeerders aantrekken. Ze kunnen het zich niet veroorloven dat miljoenen burgers het land zullen verlaten. Ze hebben er juist alle belang bij dat de burgers weer rustig aan het werk gaan.
Tot op het ogenblik dat de Taliban hun machtsbasis veiliggesteld zullen hebben blijft het gissen of hun gematigd beleid oprecht is, of dat het alleen maar onderdeel blijkt te zijn van een strategie.
Jezus zei tegen Zijn leerlingen: “ Jullie zullen horen dat er oorlog is, of oorlog komt. Maar je moet daar niet van schrikken. Want dat moet allemaal gebeuren, het is nog niet het einde. Want eerst zullen alle volken en landen oorlog tegen elkaar voeren. Er zal hongersnood komen en overal zullen aardbevingen zijn. Dat is het begin van de grote rampen. Jullie zullen het moeilijk hebben.” ( Mattheüs 24 : 7 – 10 )
Wie in Mattheüs 24 over het oordeel van God leest, beseft dat de Heere Jezus – terwijl Hij het oordeel in 70 over het volk van het Oude Verbond aankondigde, het toekomstige oordeel over de hele mensheid voorzegd heeft.
Wij hoeven hierdoor niet in grote angst of schrik te raken. Het is wel zaak om waakzaam te zijn, want de Grote Dag komt er aan.
Een christen is waakzaam, niet overbezorgd. De Heere houdt de wereld vast in Zijn handen. Hij regeert. En als Hij terugkomt zal Hij alles nieuw maken!