Hebreeën 11 : 4

Door zijn geloof had het offer dat Abel aan God bracht meer waarde dan dat van Kaïn. Over Abel wordt dan ook lovend gesproken als over een rechtvaardige. God Zelf liet Zich prijzend uit over zijn gaven – en door zijn geloof klinkt zijn stem nog steeds ook al is hij gestorven. Hebr. 11 : 4 

“ Eva werd zwanger en kreeg een zoon, Kaïn. Eva zei: “ De Heer heeft mij geholpen. En nu heb ik een zoon op de wereld gezet. Daarna kreeg ze nog een zoon, Abel. Dat was Kaíns broer. Later ging Abel voor de schapen en de geiten zorgen, en Kaïn ging op het land werken. Op een keer nam Kaïn wat graan, en dat gaf hij als offer aan de Heere. Ook Abel bracht een offer. Hij slachtte een mooi jong schaap. De Heer keek naar Abel en naar het offer van Abel, maar niet naar Kaín en naar het offer van Kaïn. Toen werd Kaín woedend, zijn ogen werden donker. “ Waarom kijk je zo boos? “ vroeg de Heer. “ Als je doet wat goed is, dan kun je iedereen aankijken. Als je doet wat slecht is, dan zal het kwaad je te pakken krijgen. Het kwaad wil de baas over je zijn. Maar jij moet sterker zijn dan het kwaad. “ Toen zei Kaïn tegen Abel: “ Laten we maar het veld ingaan. “ Daar sloeg Kaïn zijn broer Abel dood. Toen vroeg de Heer aan Kaín: “ Waar is je broer Abel? “ “ Dat weet ik niet. “ zei Kaïn. “ Ik hoef toch niet op mijn broer te passen? “ De Heer zei : “ Wat heb je gedaan? Kijk, je ziet het bloed van je broer hier op de grond! Jouw misdaad moet gestraft worden. Daarom zal het voortaan slecht met je gaan. Je moet weg van deze plek waar je je broer gedood hebt. Weg van de grond die rood is van het bloed van je broer. Ook al werk je hard op het land, er zal niets meer voor jou groeien. Voortaan moet je over de aarde zwerven. “ Kaín zei: “ Die straf is te zwaar voor mij. U jaagt me weg van deze grond. U wilt niets meer met me te maken hebben. En als ik dan alleen over de aarde zwerf, kan iedereen me zomaar doden. “ Maar de Heer zei tegen Kaïn: “ Als iemand jou doodt, zal Ik hem zeven keer straffen. “ En hij maakte een teken op het lichaam van Kaïn om hem te beschermen. Dan zou niemand hem doden. “ Toen ging Kaïn weg bij de Heer. Hij ging in het land Nod wonen. 

De Hebreeënschrijver zoomt in op het verhaal van Kaín en Abel, de eerste zonen van Adam en Eva. De naam Abel betekent: “ ademtocht, ijdelheid of waterdamp. “ Deze naam voorspelt de korte levensduur die Abel geschonken was. Abel werd herder, Kaïn landbouwer. Op een keer bracht Kaïn de Heer een offer van zijn oogst. Ook Abel bracht een offer. Van de eerstgeboren dieren van zijn kudde koos hij de mooiste uit. De Heer merkte Abel en zijn offer op, maar voor Kaïn en zijn offer had hij geen oog. Moet je daaruit afleiden dat Abel een betere inborst had dan Kaïn? Dat de eerste blijk gaf van ijver door een zo goed mogelijk offer te brengen, terwijl de tweede zich ervan afmaakte met een minimaal godsdienstig gebaar zonder geestdrift? In de tekst komt de voorkeur voor de ene jongen boven de andere naar voren, als teken van Gods vrije keuze. 

Abel leefde uit het geloof en stierf ervoor. Daarom was hij een geschikt voorbeeld voor de Hebreeën om na te volgen. Na de zondeval opende God een nieuwe weg voor de mensen om tot Hem terug te keren in godsdienstige verering. Kaïn was de oudste zoon van Adam en Eva, maar toch genoot Abel de voorkeur. De Heere wilde duidelijk maken dat het niet het eerstgeboorterecht was, maar de genade die ons mensen werkelijk eerbaar maakt. Abel bracht een slachtoffer voor verzoening, van de eerstelingen van de kudde. Kaïn bracht alleen een offerande van erkentenis, het was maar een dankoffer, de vrucht van de grond. Je ziet duidelijk dat de Godvrezende Abel verzoening nodig had, terwijl Kaín zich daar niets bij voor kon stellen. 

In de Hebreeënbrief wordt verteld dat Abel door zijn geloof enkele bijzondere voorrechten gekregen heeft. God Zelf gaf getuigenis van de rechtvaardigheid van zijn persoon door het aannemen van zijn gaven kenbaar te maken. Hij had de eer om een onderwijzend, sprekend voorbeeld achter te laten. Abel moedigt ons aan om in aanbidding naar de Heere toe te gaan, met hoop om door Hem aangenomen te worden. Er werd Abel groot onrecht aangedaan: hij werd zomaar doodgeslagen omdat zijn broer jaloers was op zijn band met de Elohim. Maar God zou het onrecht dat Zijn kind aangedaan werd, niet ongestraft laten, en zijn lijden niet onbeloond.

Het schitterende aan Jezus is dat hij altijd uit de pas loopt met de wereld. Daardoor is Hij altijd relevant. Je leest uit dit verhaal op hoe God aan de ene kant vriendelijk en barmhartig kon zijn, geduldig, vriendelijk en vergevingsgezind. Daarom kun je de strengheid waarvan Hij blijk gaf ten opzichte van Kaïn niet afdoen als boosheid zonder meer, of vijandigheid. Zijn taal is altijd een vorm van liefde. Ook wanneer ze beantwoordt aan de verkeerdheid in de wereld, de matheid van ons hart, of de omvang van wat er op het spel staat bij de keuzes die we maken. 

Een liefdevolle wereld had Jezus nooit gedood, en Abel ook niet. Ze had de discipelen niet gehaat. Zo`n wereld bestaat niet. De toestand van de wereld die de komst van Christus noodzakelijk maakte, was zodanig dat dit soort voorbeelden noodzakelijk waren om onze aandacht te krijgen. En – hoe grimmig dit verhaal ook lijkt, hoe pijnlijk ook –  het is niet de grootste tragedie. Veel ernstiger is het, als een mens weigert aan de hel te ontsnappen door geen inkeer en geloof te hebben. Deze ingrediënten maakten het offer van Abel waardevol.