Lydia de purperverkoopster

Handelingen 16: 11 – 15 

Nadat Paulus in een visioen door de Heere Jezus geroepen werd om naar Macedonië te gaan om het woord van God verder te brengen, volgde hij de Goddelijke aanwijzingen gehoorzaam op. Hij vertrok direct vanuit Troas en nam iedereen die bij hem was met zich mee. De reis verliep voorspoedig. De volgende dag kwamen ze al in Neapolis aan, om tenslotte in Filippi terecht te komen, de eerste stad in Macedonië. Macedonië was een kolonie. De inwoners van de stad waren Romeinen, er had zich daar een stevig garnizoen gesetteld. 

Maar er stond in Filippi geen ontvangstcomité klaar. Er was ook in geen velden of wegen een Macedonisch man te bekennen. Het duurde vrij lang voor er ook maar enige aandacht aan Paulus en zijn mensen geschonken werd. Er was in Filippi niet eens een synagoge, dus een samenkomst op de sabbat zat er vooralsnog niet in. Na enkele dagen ontdekten ze dat er buiten de stad bij de rivier een bijeenkomst gehouden zou worden. Daarom gingen ze op de sabbat de stad uit naar een plek bij de rivier, want ze verwachten dat de Joodse stadsbewoners daar samen kwamen om met elkaar te bidden. Het feit dat deze ontmoetingsplaats zich buiten de stad bevond gaf aan dat de Joodse gemeenschap weinig invloed bezat in Filippi. Maar gelukkig was de rivier er, die de dagelijkse rituele wassingen mogelijk maakte. Toen de sabbat aanbrak trokken ze naar de rivier en vonden daar inderdaad een groep mensen. De mannen gingen bij de aanwezige vrouwen zitten en begonnen met hen te praten. 

Het boek Handelingen gaat niet alleen over de stichting van jonge gemeenten, maar ook over de bekering van Israëlieten en van heidenen. De waarde van zielen was voor God van zoveel belang dat Hij deze bijzondere gebeurtenissen afzonderlijk op liet schrijven. Sommige bekeerlingen werden door een bijzondere kracht aan Zijn het hemelse koninkrijk toegevoegd, zoals de ziel van Saulus van Tarsen. ( Handelingen 9 ) Andere bekeerlingen kwamen op een meer natuurlijke manier tot geloof. Zo gebeurde dat nu ook. Paulus raakte in gesprek met een zekere Lydia. Het bleek al spoedig dat ze afkomstig was uit de stad Thyatira. Ze was van heidense origine maar had het Joodse geloof aangenomen. In zoverre leek ze precies op Cornelius, de Romeinse hoofdman. ( Hand. 10 : 1, 2 )  Lydia was een purperverkoopster die God vereerde. Purper is een kostbaar pigment dat al sinds de oudheid uit purperslakken gewonnen wordt om inkt te maken en kleding te verven. Pigment uit de purperslak kan in kleur variëren van rood tot violet. Deze verfstof was een teken van rijkdom, smaak en aanzien en gold als de traditionele koningsstof. 

Lydia maakte deel uit van een groep vrouwen die God diende overeenkomstig de kennis die ze over Hem bezaten. Hoewel ze God aanbaden, hadden ze Jezus nog niet aanvaard. Ze wisten niets van Zijn lijden en sterven, van Zijn dood en opstanding en van het eeuwige leven dat Hij had aangebracht. Maar terwijl Paulus over Jezus begon, opende de Heere het hart van Lydia. De Heilige Geest overtuigde haar van de waarheid van het Evangelie en paste het persoonlijk toe op haar hart. Lydia gaf zich gelovig over aan Jezus Christus, en werd gedoopt. Ook haar hele gezin werd gedoopt. Lydia was dankbaar en erg hartelijk richting het Evangelisatieteam en wilde graag meer onderwijs over Jezus ontvangen. 

“ Als u van oordeel bent dat ik trouw ben aan God, kom dan in mijn huis en blijf er. “ vroeg ze. En zo gebeurde het. De Heere zorgde er in Zijn wijs beleid voor dat Paulus en zijn mensen onderdak geboden werd. Zo creëerde God volop ruimte voor iedereen om te luisteren en vragen te stellen. Er werd gebeden en gezegend, daar in dat huis van Lydia.