Hoop ( 2 )

De aard van de christelijke hoop verschilt wezenlijk met die van een ongelovige. Iemand die de Heere niet kent leeft feitelijk zonder God en zonder hoop in deze wereld. Als je seculiere mensen vraagt waar ze hun hoop op gesteld hebben, dan kunnen veel mensen dat niet precies verwoorden. De Heere daarentegen heeft in Zijn Woord nauwkeurig omschreven wat de christelijke hoop inhoudt. 

Leerlingen van Jezus hopen op het eeuwige leven. Deze hoop wordt onderbouwd door de woorden uit de Bijbel. Paulus begon zijn brief aan Titus met de woorden: “ Van Paulus, dienaar van God, apostel van Jezus Christus met de opdracht om Gods uitverkorenen tot geloof te brengen en tot de kennis van de ware vroomheid, die hoop geeft op het eeuwige leven, dat God – die niet liegt – voor alle tijden heeft beloofd. “ ( Titus 1 : 1, 2 ) 

Paulus wond er geen doekjes om toen hij schreef: “ Ook wij waren eens onverstandig, ongehoorzaam, op de verkeerde weg, slaaf van allerlei begeerten en lusten. Ons leven stond in het teken van boosaardigheid en afgunst. We verafschuwden en haatten elkaar.

 

 

Maar toen zijn de goedheid en mensenliefde van God, onze Redder openbaar geworden en heeft Hij ons gered. Niet vanwege onze rechtvaardige daden, maar uit barmhartigheid. De Heere heeft ons gered door het bad van de wedergeboorte en de vernieuwende kracht van de Heilige Geest die Hij door Jezus Christus onze Redder rijkelijk over ons heeft uitgegoten. Zo zijn wij door Zijn genade aangenomen als rechtvaardigen en krijgen we deel aan het eeuwige leven waarop wij hopen. “ Het christelijk leven wordt van het nieuwe begin tot het einde geleid door de Heilige Geest. En het is opvallend dat alle drie de personen van de drie-enige God bij dit uitvoerende werk genoemd worden. Het heil komt voort uit Gods goedheid die ons niet overheeft voor de dood maar ons naar het eeuwige leven wil leiden. Hij is degene die echt hoop in onze harten geeft. 

Na de zondeval was er uiterlijk niets of niet veel van deze hoop meer te zien. Zag alles er in het Paradijs nog volmaakt uit, nadat de toegangspoort tot het Paradijs achter Adam en Eva in het slot gevallen was, veranderde dat drastisch. In Romeinen 8 staat: “ Alles op aarde wordt bedreigt door de macht van de dood. Dat is niet de schuld van de aarde, maar het is de straf van God voor de slechtheid van de mensen. Toch is er hoop! Want ooit wordt de aarde bevrijd. dan komt er een eind aan de macht van de dood. De aarde verlangt hevig naar dat moment van bevrijding. Dan zal God aan Zijn kinderen het eeuwige leven geven. En dan zullen ze voor altijd op de aarde leven. Nu is het leven op aarde nog vol pijn en ellende. Dat geldt ook voor ons leven. God heeft ons de Heilige Geest gegeven,maar we wachten nog op een lichaam dat nooit zal sterven. Dat is het grootste geschenk dat God ons zal geven. Dan zullen we leven als Gods kinderen. Maar tot die tijd hebben we het moeilijk en zwaar. We zijn al gered, ook al zien we dat nu nog niet. Toch vertrouwen we erop dat God ons de eeuwige redding zal geven. Als we het nu al konden zien, dan hoefden we er niet op te vertrouwen. Maar door vol te houden in deze moeilijke tijd laten we zien dat we echt op God vertrouwen. “ ( Romeinen 8 : 22 – 25 ) 

Mensen die met God willen handelen en wandelen moeten dat in vertrouwen doen. Het geloof houdt het oog op de belofte van God en de hoop houdt het oog op wat Hij ons precies beloofd heeft. Het geloof is het bewijs, en de hoop is de verwachting van het onzichtbare. In het hopen op de vervulling van de beloften van God hebben wij geduld nodig. Onze levensweg is oneffen en lang. Hoewel de Heere steeds buiten ons zicht lijkt te blijven ( vertoeft ) , moeten wij op Hem wachten. 

Dat wachten houdt eerder in dat wij de Heere niet begrijpen, en onze geestelijke ogen nog niet open genoeg zijn, dan dat de Heere ons niet allang verhoord heeft.  “ Moge de God van onze Heere Jezus Christus – de Vader van alle luister – u een geest van inzicht geven in wat geopenbaard is, zodat u Hem zult kennen. Moge uw hart verlicht worden, zodat u zult zien waarop u hopen mag nu Hij u geroepen heeft, hoe rijk de luister is die de heiligen zullen ontvangen en hoe overweldigend groot de krachtige werking is van Gods geest voor ons die geloven. “  wenste Paulus. Hij legde daarbij niet zozeer de nadruk op het hopen zelf, maar op hetgeen waarop leerlingen van Jezus hopen en wat geopenbaard zal worden als Christus terugkomt: 

“ Want ik heb gehoord dat jullie in Christus Jezus geloven, en veel houden van alle andere christenen. Daar zullen jullie voor beloond worden in de hemel. Jullie weten dat dat waar is. Want jullie hebben dat al gehoord toen het Goede Nieuws aan jullie verteld werd.” ( Kol. 1 : 5, 6 ) schreef Paulus aan de gemeente van Kolosse. 

Als christenen een ontmoeting met de levende God hebben gehad, is hun leven totaal veranderd. Al hun hoop is vervuld, en wat er nog bijkomt is alleen maar extra. Het blijft echter een werkelijkheid dat het ene kind van God hier op aarde veel meer lijden moet als het andere. Waarom dat zo is blijft ook voor christenen een vraag die niet zomaar te beantwoorden valt.