De doper

Toen kwam Jezus van Galilea naar de Jordaan tot Johannes om van hem gedoopt te worden. Doch Johannes weigerde Hem zeer, zeggende: Mij is nodig van U gedoopt te worden, en komt gij tot Mij? Maar Jezus antwoordende zeide tot hem: mij is nodig van U gedoopt te worden, en komt Gij tot mij? Maar Jezus antwoordende zeide tot hem: “ Laat nu af want aldus betaamt ons alle gerechtigheid te vervullen. Toen liet hij van Hem af. en Jezus, gedoopt zijnde, is terstond opgeklommen uit het water. En zie, de hemelen werden Hem geopend, en Hij zag de Geest Gods nederdalen gelijk een duif en op Hem komen. En zie, een stem uit de hemelen zeggende: “ Deze is Mijn Zoon, Mijn Geliefde, in Dewelke Ik Mijn welbehagen heb. “ ( Matth. 3 : 13 – 17 ) 

Wie was Johannes? 

Johannes de Doper is degene die het Oude en het Nieuwe Testament met elkaar verbindt. Het Oude Testament eindigde met de aankondiging van Johannes: “ zie Ik zend u de profeet Elia, voordat de grote en geduchte dag des Heeren komt. Hij zal ervoor zorgen dat ouders vrede sluiten met hun kinderen en kinderen vrede sluiten met hun ouders. Want als dat niet zou gebeuren zou ik jullie land moeten vernietigen. ( Maleachi 4 : 5, 6 ) Volgens Matth. 17 : 10 – 13 wordt met deze Elia Johannes de Doper bedoeld. 

Na deze aankondiging van Maleachi wordt het vierhonderd jaar stil in Israël. We noemen dit weleens de “ stille periode “  tussen het Oude en het Nieuwe Testament. Na vierhonderd jaar pakte de Heere de draad van Zijn verlossingsplan weer op met de aankondiging van de geboorte van Johannes de Doper. Het is schitterend mooi om te zien hoe het Oude en Nieuwe Testament naadloos op elkaar aansluiten. 

Het begon allemaal in de tempel in Jeruzalem. Daar werd de belofte uit Maleachi 3: 1 vervuld. “ Let op, Ik zal Mijn bode zenden. Hij zal de weg voor Mij effenen. Opeens zal hij naar Zijn tempel komen, de Heer naar Wie jullie uitzien, de engel van het verbond, naar Wie jullie verlangen. Komen zal Hij, zegt de Heer van de hemelse machten. “ Na vierhonderd jaar ging deze belofte in vervulling. Zacharias hoorde bij Abia, één van de vierentwintig priesterafdelingen. Hij was volgens het lot aangewezen om dit keer het reukoffer in het heilige van de tempel te brengen. De afdeling Abia was de achtste van de vierentwintig priesterafdelingen. Acht is in de Bijbel heel vaak een beeld van een nieuw begin. De achtste dag is eigenlijk de eerste dag en zo ontstond er nu ook een nieuw begin. De naam Zacharia betekent: “De Heere gedenkt”. Wel heel toepasselijk, dat de Heere nu aan Zijn belofte dacht en de geboorte van Johannes aankondigde. 

Nadat Johannes geboren was groeide hij in afzondering op om voorbereid te worden op zijn bijzondere roeping. En terwijl hij volop in zijn bediening bezig was, kondigde de Messias zich op een hele bijzonder manier aan. De volheid van de tijd was gekomen, Jezus zou Zijn profetisch ambt op Zich nemen. Hij koos ervoor om dit niet in Jeruzalem te doen, maar op de plaats die Johannes uitgekozen had om zijn boodschap uit te dragen en te dopen. De reden hiervoor was dat iedereen die de vertroosting van Israël verwachtte, en met hart en ziel uitzag naar de komst van de Messias, inwendig voelde dat Johannes meer te bieden had dan de mensen die in Jeruzalem nog steeds druk bezig waren met de ceremoniële wetten. Jezus wist dat Hij bij Johannes de mensen aan zou treffen die de komst van het koninkrijk verwachtten.

Het was een illustratie van de grote nederigheid van Jezus dat Hij Zichzelf aanbood om door Johannes gedoopt te worden. Zodra Jezus met Zijn prediking begon, predikte Hij nederigheid. Hoewel Zijn Vader in de hemel Hem voor de hoogste eer bestemd had, wilde Hij Zich hier op aarde vernederen tot de hoedanigheid van een mens dat de doop nodig had.Christus genadige houding was zo verrassend, diep en mysterieus dat zelfs de mensen die Hem goed kenden – zoals Johannes – de diepte ervan niet doorgrondden. In zijn bescheidenheid besefte Johannes dat dat het voor hem een te grote eer was om de Zoon van God te dopen. Hoewel hij op dat moment in Israël een naam had opgebouwd en algemeen geacht en gerespecteerd werd, bleef Hij een voorbeeld van nederigheid. We kunnen daaruit leren dat de Vader in de hemel eer weglegt voor mensen van wie de geest eenvoudig blijft wanneer ze in aanzien en roem stijgen. 

Johannes dacht dat het eerder nodig was dat hij door Christus gedoopt zou worden, met de doop van de Heilige Geest en met vuur. Dit ondanks het feit dat hij vanaf de ontvangenis in de buik van zijn moeder al met de Heilige Geest vervuld was. ( Lucas 1 : 15 ) De beste en heiligste mensen hebben Christus nodig. Hoe beter ze zijn, hoe meer ze die behoefte in zichzelf opmerken. Johannes vergat zijn eigen ziel niet en preekte niet alleen voor het toegestroomde publiek, maar ook voor zichzelf. Dat was heel bijzonder. Deze nederige houding stond in schril contrast tot de houding van de farizeeën en schriftgeleerden van die tijd. ( Lucas 1 : 9 – 14 ) Voor mensen die Jezus kennen als de Messias, de eeuwig-leven-Aanbrenger, is het een wonder dat Hij naar hen toe wil komen. Jezus accepteerde de nederigheid van Johannes, maar Hij accepteerde Zijn weigering niet. ( Alle vertalingen, kanttekeningen en studiebijbels. ) ( wordt vervolgd ) 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *