Maria en Elizabeth gingen bemoedigd en versterkt hun dagelijks leven in. Hoewel de tijd van de vervulling van de beloften nog niet daadwerkelijk aangebroken was, was de komst van Johannes ontegenzeggelijk het bewijs dat de Messias er aan kwam. Toen de dag van haar bevalling aangebroken was, bracht Elisabeth een zoon ter wereld. De geboorte van het kind wekte in de hele streek hevige reacties op, verbazing en ontzag voor de grote daden van God. Iedereen had het er over. Buren en familieleden hoorden hoe barmhartig de Heere voor Elizabeth geweest was. Omdat ze begrepen in welke lijn de geboorte van dit kind geplaatst moest worden, verheugden ze zich met haar.
Toen de achtste dag aangebroken was, kwamen ze om de baby te besnijden. Volgens de overlevering moest het jongetje Zacharias genoemd worden. Maar wie schetst hun verbazing toen Elizabeth protesteerde en zei: “ Absoluut niet, hij moet Johannes genoemd worden! “
Stomverbaasd antwoordden de mensen dat er niemand in de familie was die deze naam droeg. Hoewel iedereen wist dat Zacharias niet kon spreken, vroegen ze hem om raad. Zacharias beduidde dat er een schrijftablet moest komen, en schreef vervolgens: “ Johannes is zijn naam. “
De Heere had in de gedwongen stille tijd van afzondering Zacharias leren geloven in Zijn wonderlijke daden. De Heere had hem zijn ongeloof vergeven en opende zijn mond door de kracht van de Heilige Geest. Zacharias` eerste woorden loofden en dankten God.
Het nieuws ging als een lopend vuurtje door de omgeving. In heel het bergland van Judea vertelden de mensen elkaar wat er gebeurd was. Onwillekeurig dachten de mensen: “ Hoe zal het verder gaan met dit kind? Het was iedereen wel duidelijk dat God een bijzonder plan met deze jongen had.
Zacharias was bijzonder blij en dankbaar. De Heilige Geest bestuurde zijn mond en liet hem de volgende lofzang uitspreken:
“ Alle eer aan de Heere, de God van Israël! Hij is gekomen om Zijn volk te bevrijden en heeft ons een machtige Bevrijder geschonken uit de familie van koning David.
Eeuwen geleden beloofde de Elohim dat hij ons zou redden van onze vijanden en van iedereen die ons haat. Daarover hebben alle profeten geprofeteerd. Met deze woorden en profetieën heeft hij onze voorouders Zijn liefde betoond. Hij vergat Zijn heilige belofte niet. God beloofde al aan Abraham dat Hij ons zou redden. Hij wilde niets liever dan dat wij Hem zouden dienen met een volkomen hart, zonder angst. We mogen bij Hem horen, ons hele leven lang.”
Een bijzonder getuigenis! Zacharias werd in eer hersteld. Als profeet mocht hij de betekenis van alle gebeurtenissen uitspreken alsof hij nooit ongelovig was geweest. Al in het Oude Testament kon een bezoek van de Elohim aan de mens maar twee dingen betekenen: een uiting van Zijn genade, of van Zijn oordeel. Na vele donkere eeuwen kwam nu de grote genadige Vervulling er aan. Een vervulling van Gods belofte dat alle zonde en schuld voorgoed vergeven zouden worden, naar de woorden van Jesaja ( 31 : 5 )
De komst van de Heere Jezus zou uiteindelijk een politieke verlossing inluiden. Het volk zou worden bevrijd van zijn vijanden ( Lucas 1 : 71, 72 ). Dit laatste impliceerde tevens een sociale bevrijding ( vs 52, 53 ) Deze bevrijding werd ook al in het Oude Testament aangekondigd. ( Jesaja 61 : 1 ) Een dubbele dimensie van Gods genade. Door de vergeving van zonden zou de Heere Zijn volk stichten. En, als straks de nieuwe schepping begint dan zullen politieke en sociale vrijheid voorgoed volmaakt worden. ( Jesaja 61: 11 )
Nadat Zacharias deze woorden uitgesproken had wendde hij zich teder tot zijn zoontje en zei: “ En jij, Johannes, bent straks een profeet van de Allerhoogste God. Want jij zult de weg klaarmaken totdat de Heere komen kan. Jij zult de mensen vertellen dat ze gered kunnen worden. God wil hun fouten vergeven. Omdat Hij zoveel van ons houdt, zal Hij Zijn hemelse Licht naar ons toesturen. Het zal schijnen op ieder die in het donker en in de schaduw van de dood moet leven. Dat Licht zal ons de weg wijzen naar vrede. “
Jezus wordt de zoon van de Allerhoogste genoemd. Mededogen en barmhartigheid zouden komen en de plaats van het oordeel van God ( Genesis 3 ) innemen. De Messias zou Zijn licht voortbrengen en het volk van God leiden. Het licht is in het Oude Testament het symbool voor de aanwezigheid van de Heere of van Zijn redding. ( Exodus 13 : 21 / Psalm 27: 1 )
Christus kwam om de mensheid door middel van een dure prijs van de tol die de zonde gevraagd had te verlossen. Door de dood van Zijn Zoon verloste Hij uit de handen van de satan.
Nu zou het verbond met David vervuld worden. De profeten hadden heerlijke dingen voorzegd die nu allemaal zouden gaan gebeuren. Zoals de Heere met Zijn gunst terugkwam bij Zacharias, komt Hij terug bij ieder mens van wie Hij de zonde vergeeft. Maar daar blijft het niet bij. De vergeving van zonden is een nieuw verbinden van God aan Zijn dienst. Zacharias profeteerde dat mensen die vergeven waren Hem zonder vrees zouden dienen, in heiligheid en gerechtigheid.
Johannes zou dit plan van God aan de mensen bekend maken. Hij zou uitleggen dat hun toestand treurig was, maar niet wanhopig. Het evangelie zou een helder licht geven, zou mensen niet in donkerheid en onzekerheid laten, maar weer gelukkig en blij maken. ( Johannes 10 : 10 )
Johannes groeide op, de Heilige Geest maakte hem sterk. Hij leefde in de woestijn. Daar bracht hij zijn meeste tijd door in overpeinzing en gebed. Hij had zijn opvoeding niet in de scholen of aan de voeten van een rabbi gekregen. De Heere Zelf vormde een krachtig oordeel en een vastbesloten wil in zijn hart. Rustig wachtte Johannes op de taak die God hem gegeven had. ( De Bijbel in gewone taal, SB, SV, NBV, MH )