De bijbel noemt veel eervolle zaken over het karakter van Eliëzer, de knecht van Abraham. Zijn naam betekent: God is mijn hulp. Nadat de knecht zijn opdracht ontvangen had nam hij tien kamelen van zijn meester en begaf zich op weg. De zadeltassen van de kamelen puilden uit van kostbaarheden. De missie van Eliëzer is een prachtig voorbeeld van het werk van de Heilige Geest dat verricht wordt in het verwerven van een mensenziel voor de Heere Jezus, voor wie Hij Zijn gemeente bijeen vergaderd.
Eliëzer reisde met spoed naar de stad van Nachor. Na een lange expeditie kwam hij vroeg in de avond op de plaats van bestemming aan en zocht de centrale plaats op waar mensen samenkwamen om water te putten. Hij liet zich neer bij de bron om uit te rusten en te bedenken hoe hij zijn plan verder uit zou werken, en hoe hij zijn opdracht vervullen kon. Eliëzer erkende de Heere met een bijzonder gebed waarin hij voorspoed en succes afsmeekte. Ook Eliezer pleitte al op het verbond dat de Heere met Abraham gesloten had. “ Heere, God van mijn meester Abraham, wees goed voor mijn meester en laat alles vandaag goed gaan. Ik sta bij de put. Nog even dan zullen de meisjes uit de stad eraan komen om water te putten. Ik zou graag willen dat het volgende gebeurt. Als ik één van deze meisjes om water vraag en ze mij antwoord dat ze ook de kamelen water wil geven, dan is zij die vrouw die ik zoek. Dan weet ik dat U die vrouw gekozen heeft, en ze voor Isaak bestemd is. “
Nog maar nauwelijks had Eliëzer zijn gebed beëindigd, of de Heere verhoorde het. Er naderde een meisje dat een waterkruik op haar schouder droeg. Eliëzer kon niet weten dat ze de dochter van Betuel was, een zoon van Milka, die getrouwd was met een broer van Abraham, Nachor. Het meisje zag er prachtig uit, puur en mooi. Ze was nog erg jong. Met vaste tred liep ze op de waterbron af om haar kruik met heerlijk fris bronwater te vullen. Eliezer stond snel op, liep naar haar toe en vroeg: “ Mag ik wat water uit je kruik? “
“ Natuurlijk! “ antwoordde het meisje. Meteen haalde ze haar kruik van haar schouder en gaf de knecht te drinken. Nadat ze dit gedaan had zei ze: “ Ik zal ook water putten voor uw kamelen, die zullen wel dorst hebben van de lange reis. Ik zal ervoor zorgen dat ze genoeg te drinken krijgen. “ Zonder zijn antwoord af te wachten liep ze naar de bron om water te putten voor alle kamelen. Sprakeloos en inwendig zeer verheugd keek de knecht het tafereel aan. Zou de God van Abraham zo snel zijn gebeden verhoord hebben? Zou deze jonge vrouw Zijn keuze zijn?
Eliëzer opende zijn bagage en haalde een schitterende gouden ring tevoorschijn. Hij zocht er twee gouden armbanden bij en gaf ze aan Rebecca. “ Dank je wel voor de moeite, vertel me eens wie je vader is? Zouden mijn mannen en ik logies bij jullie kunnen krijgen vannacht? “ “ Mijn vader is Betuel, de zoon van Milka en Nahor. “ antwoordde Rebekka. “ U kunt wel bij ons overnachten, we hebben ruimte genoeg. We hebben ook stro en voeder voor de dieren, dat weet ik zeker. “
Toen gebeurde er iets bijzonders. De knecht van Abraham knielde midden op het plein voor de stad op de grond om God te danken. “ Ik dank U God van Abraham. U hebt aan hem gedacht en bent goed voor hem geweest. U hebt mij naar Zijn familie gebracht. “ riep hij uit.Rebecca had alle kwaliteiten die een goede Godvrezende vrouw moest bezitten. Ze was nederig, ijverig en dienstvaardig. Ze had een goed karakter, en bovendien was ze mooi om te zien. Ze kwam uit een familie die tot de aanbidders van de ware God behoorden. Dat bleek al gauw. Rebekka rende naar huis om haar moeder te vertellen wat er bij de bron gebeurd was. Voor deze van haar verbazing bekomen was, had haar broer Laban zich al naar de bron gespoed. Hij had in één oogopslag gezien dat de ring en armbanden van Rebekka van puur goud waren. “ De Heere heeft onderweg voor u gezorgd. Kom nu met mij mee en blijf niet buiten. Ik heb mijn huis voor u in gereedheid gemaakt en heb plaats voor zowel uw knechten als uw kamelen. “ zei hij hartelijk. Eliëzer voldeed graag aan dit verzoek.
“ Kom in gij gezegende des Heeren! “ luidde de vriendelijke begroeting van Nachor.
Maar toen hij aan tafel genodigd werd wilde hij niet eten voor hij de geschiedenis van zijn meester verteld had. Hij gaf een kort verslag van de toestand van het gezin van zijn meester. Hij vertelde dat Abraham door de zegen van God bijzonder rijk geworden was en zijn hele vermogen aan zijn zoon Isaak na zou laten. Hij vertelde van de opdracht die zijn meester hem gegeven had en van de wonderlijke samenloop van omstandigheden waarin de Elohim voorzien had. De familie van Nachor antwoordde: “ Deze zaak is door de Heere gewerkt, en wij hebben daar niets tegenin te brengen. “
Opnieuw boog Eliëzer zich ter aarde, en dankte God, die Zijn engel voor Hem uitgezonden had om hem te helpen. Daarna pakte hij mooie kleren, en gouden en zilveren sieraden. Die gaf hij aan Rebekka. Ook de verdere familie werd met mooie cadeaus overladen. De knecht en zijn mannen aten en dronken, en begaven zich ter ruste. De volgende dag wilden ze terug naar huis. Dat vond de moeder van Rebekka wel heel erg snel. Ze wilde haar dochter nog tien dagen thuis houden om aan het afscheid te wennen. Maar de knecht zei: “ Nee laat mij nu gaan. De Heere heeft ervoor gezorgd dat mijn missie voorspoedig mocht zijn. Daarom wil ik nu terug naar mijn meester. “ Toen bleek dat Rebekka daar mee instemde, namen ze afscheid van elkaar. De voedster van Rebekka ging ook mee. Iedereen overlaadde Rebekka met goede wensen. “ Lieve zus, we hopen dat je kinderen krijgt en ontelbaar veel nakomelingen. En dat je nakomelingen sterker zullen zijn dan hun vijanden. “ zeiden ze ook nog. Rebekka en haar slavinnen stegen op hun kamelen en reden achter de knechten van Abraham aan.
Intussen was Izaak bij de put Lachai Rod geweest, en was weer terug in de Negev woestijn, waar hij woonde. Op een dag liep hij buiten op het veld, inwendig verdrietig over het gemis van zijn moeder. De avond viel snel in. Aan de horizon verscheen een expeditie. Izaak keek scherper en zag dat de kamelen er aan kwamen. Tegelijkertijd zag Rebekka hem. Snel sprong ze van haar kameel. “ Wie is die man daar? “ vroeg ze de knecht. “ Dat is Izaak, mijn meester. “ antwoordde de knecht haar. Toen deed Rebekka haar sluier voor haar gezicht als een betoon van nederigheid, bescheidenheid en onderworpenheid. Dat sierde haar! En zo werd het huwelijk tussen Isaak en Rebekka gesloten. Hun huwelijk is het enige waarvan de Bijbel zegt dat man en vrouw elkaar liefhadden.
Dit verhaal benadrukt zowel de trouw van God als die van Abraham. De oude aartsvader wilde dat zijn zoon – die de erfgenaam was van de Goddelijke belofte – net als hij de Heere na zou volgen. Daarom stond hij niet toe dat Isaak met een Kanaänitische vrouw trouwde. Hij stond ook niet toe dat Izaak zelf naar het land van zijn voorouders reisde, dan zou hij in de verleiding kunnen komen om daar te blijven wonen. Het verhaal van Abraham is uniek in de moeite die de drager van de belofte zich getroost heeft om deze belofte werkelijkheid te laten worden. We lezen uit de gouden en zilveren sieraden, en de liefde in het huwelijk van Isaak en Rebekka de zegen van de Heere op. In de eeuwen die na hen kwamen zijn er veel mensen geweest die zich hebben laten inspireren door dit schitterende voorbeeld om hun toekomstige levenspartner van de Heere af te bidden. Hij geeft altijd iets goeds. Veel verklaarders zien in de sieraden en rijkdommen de gaven van de Heilige Geest. Liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. ( Galaten 5 : 22 )