Het antwoord van Jezus

Na de lofprijzende uitingen van Jezus over Petrus maande Hij de leerlingen om de schitterende werkelijkheid aan niemand te vertellen. Hij wilde dat Zijn Messiasschap uit Zijn werken blijken zou. De wonderen die Hij verricht had waren zo onweerlegbaar Goddelijk en wonderlijk dat niemand er omheen kon, zonder dat allemaal te loochenen. De leerlingen moesten geduldig wachten tot het moment dat ze het meest overtuigende bewijs van Zijn Messiasschap hadden gezien: de opstanding uit de doden. De Heilige Geest moest nog uitgestort worden om de leerlingen de nodige vrijmoedigheid te geven. ( Handelingen 2 ) Zover was het nog niet. Vanaf dat ogenblik begon Jezus Zijn leerlingen te vertellen wat er met Hem zou gaan gebeuren. Tijdens Zijn rondgang op aarde had Hij al vaker zinspelingen op Zijn lijden gemaakt. Nu begon Hij te bewijzen dat het echt gebeuren zou. Hij gebruikte niet langer  gelijkenissen of andere beelden, maar vertelde onomwonden over Zijn bitter lijden en sterven. Dat had Jezus niet eerder gedaan omdat Hij geduld had en het geloof van Zijn leerlingen nog onvolkomen en zwak was. Aan het einde van de drie jaar hier op aarde was hun kennis gegroeid en hun geloof sterker door alles wat ze gehoord en gezien hadden, en wat Jezus tot hen gesproken had. Ze waren naar een hoger geloofslevel toegegroeid. De onderzoekende vraag van Jezus ( M 16 : 13 )  had de Meester ervan overtuigd dat Zijn leerlingen genoeg geestelijke lessen geleerd hadden en in staat waren om de werkelijkheid onder de ogen te zien. 

“ Ik moet naar Jeruzalem gaan. Daar zal Ik veel moeten lijden. De leiders van het volk – de priesters en wetsleraren-  zullen mij doden. Maar, drie dagen later zal ik opstaan uit de dood. “ zei Hij ineens. Voor Hem was Zijn lijden geen verrassing. Hij had er een duidelijk en zeker beeld bij voor ogen, en wist precies wat Hem te wachten stond. Maar Zijn leerlingen hadden dat nog niet. De Meester nam de illusie bij hen weg dat ze hier op aarde grote successen zouden boeken en een glorierijk leven zouden leiden. Niets van dat alles. Angst en pijn, navolging stonden hen te wachten. De leerlingen waren niet meer dan hun Meester. De nuchtere  woorden van Jezus stonden voor het gevoel van de leerlingen in schril contrast tot de mooie toespraak die Petrus net gekregen had. Ze vonden er niks aan. En Petrus al helemaal niet. Hij nam Jezus apart en sprak Hem op bestraffende toon toe. “ Nee! Dat mag niet gebeuren! God zal Zich over U ontfermen, en U beschermen Heer! “ Maar Jezus draaide Zich van hem weg en zei: “ Achteruit jij satan! Houd me niet tegen. Jij denkt aan wat mensen willen, maar niet aan wat God wil. “ 

Niemand besefte dat Jezus met Zijn dood de eeuwige vreugde zou gaan verdienen. Niemand had in de gaten dat Zijn sterven hun enige hoop was. Als Jezus terug zou deinzen  was alles verloren. Iedereen zou de eeuwige dood ingaan. Het hart van Jezus was volkomen gericht op het volbrengen van de wil van Zijn Vader. Jezus kende de eeuwige heerlijkheid,  daar kwam Hij vandaan. ( Spreuken 8 : 22 – 30 ) Hij kende ook de diepte van de menselijke val en Hij kende de harten van de mensen. ( Lucas 6 : 8 ) Niemand kon Hem iets leren. Hij wilde door Zijn totale vernietiging ons een onoverwinnelijk leven geven. Zijn opstanding zou een garantie vormen voor wat Hij in de toekomst voor Zijn volk zou doen. Dat was: Zijn gezag en heerschappij vestigen over alles in het heelal. ( Matth. 28: 18 ) Zijn priesterlijke voorbede houden. ( Romeinen 8 : 34 ) Onze voorspraak bij God de Vader zijn. ( 1 Johannes 2 : 1 ) Zijn beschermende, bemoedigende aanwezigheid bij ons garanderen tot aan de voleinding van de eeuw, ( Matth. 28 : 20 ) en Zijn definitieve komst in heerlijkheid naar de aarde verzekeren om ons rust te geven, om wraak te brengen over hen die God niet kennen, en over de mensen die het Evangelie van Jezus Christus niet willen gehoorzamen. ( 2 Tess. 1 : 7 – 8 ) 

Alle beloften van God hingen aan een zijden draad. Als Jezus naar Petrus geluisterd had zou niemand  in aanbidding de heerlijkheid van Christus in de kracht van Zijn opstanding weerkaatsen. Niemand zou van het eeuwige leven genieten. Het antwoord van Jezus moet het hart van Petrus wel gebroken hebben. Hij wilde zo graag dat zijn leven iets betekenen zou voor God. Daar wilde hij naartoe werken, maar hij struikelde alweer. Toch nam Jezus zijn nieuwe naam niet van hem weg. Zo struikelden de leerlingen achter Hem aan. Ze zagen Hem niet zoals Hij was. Hun tred werd vast toen de Heilige Geest was uitgestort. ( Hand, 2 ) Ook onze tred wordt vast als wij Jezus zien, zoals Hij is! 

( Piper, Bijbel in gewone taal, MH, SBiP, SV met uitleg )