De derde zendingsreis ( 10 )

Handelingen 21 : 27 – 40 

Terwijl Paulus dacht dat hij zijn reputatie onder de Joden aan het herstellen was, begon het op de achtergrond te rommelen. Jeruzalem was een melting pot van culturen. Joden vanuit alle delen van de wereld kwamen er samen om hun offers te brengen in de tempel van Jahweh. Op de dagen van zijn rituele reiniging zagen een aantal verbitterde Joden hun kans waar om het hele volk tegen Paulus op te zetten. In de tempel – waar hij als in een heiligdom beschermd had moeten zijn –  werd hij gewelddadig aangegrepen door mensen die hun uiterste best deden om zijn bloed met die van de offers te vermengen. De methode die ze hiervoor gebruikten was minderwaardig, maar ze bleek bijzonder succesvol te zijn.  De beweringen waarmee het volk opgezet werd klopten helemaal niet. Maar de list slaagde. “ Israëlitische mannen kom allemaal helpen! Dit is de man die overal slechte dingen vertelt over ons volk, onze wet en onze tempel. Bovendien heeft hij de tempel onrein gemaakt. Want hij heeft niet- Joden mee naar binnen genomen! “ Dat was nogal wat. Paulus werd van een valse leer en een valse handelswijze beticht. Hij had gezegd dat Joden en heidenen voor God op dezelfde hoogte stonden en dat de besnijdenis eigenlijk helemaal geen zin had. Bovendien had hij de ongelovige Joden geleerd dat ze verworpen waren. Tot overmaat van ramp had hij zich blijkbaar ook nog eens van hun synagogen afgekeerd, want ze hadden hem al in geen jaren ergens gezien. Hij moest niet denken dat hij met een week rituele reiniging en het brengen van een paar offers weer als één van hen gezien zou worden. Paulus` inspanningen om de mensen te doen inzien dat het Evangelie het doel van de wet was, en de vervulling ervan, werd uitgelegd als een stellingname tegen de wet. De Joden die er alles voor overhadden om een pelgrimage naar Jeruzalem te maken konden ook geen begrip opbrengen voor de redenatie van Paulus dat mensen ineens overal ter wereld tot Jahweh konden bidden. In het binnenste voorhof van de tempel mochten alleen de Joden komen. Maar volgens de Aziatische Joden – die Paulus in de stad hadden zien lopen met Trofimus uit Efeze – had hij buitenlanders meegenomen naar die heilige plaats. Dat verzonnen ze ter plekke, maar niemand weerlegde deze feiten. Door al het geschreeuw en gedoe werd de hele stad onrustig. Van alle kanten kwamen er mensen aanrennen. Een kluwen van handen greep Paulus vast en met z`n allen sleepten ze hem de tempel uit. Achter hem werden de poorten van de tempel hermetisch gesloten! Paulus leek een lam dat in de leeuwenkuil geworpen was. Langzaam maar zeker kwam de hele stad in rep en roer. Intussen hoorde de generaal van de soldaten in Jeruzalem dat het in de hele stad onrustig was. Zonder een minuut te verliezen verzamelde de officier zijn soldaten en officieren. In een rap tempo renden ze richting het tempelcomplex. Een verward kluwen mensen die allerlei verwensingen schreeuwden rolden als een bende straatrovers over het plein voor de tempel. Opnieuw greep God in voor Zijn geliefde kind. Toen geen van zijn vrienden in staat was om iets voor Paulus te betekenen, moest een vreemde officier die eigenlijk niets om hem gaf, hem redden. Een cohort Romeinse soldaten bood een angstaanjagende aanblik. Ze hielden elkaar bij de hand, en richtten hun vierkante schilden vooruit. Elke Jood bedacht zich wel tien keer voor hij hier tegen in ging. Niemand in Jeruzalem mocht zonder een vorm van proces gedood worden. Ook Paulus niet. Dat nam niet weg dat de oversten hun uiterste best moesten doen om Paulus uit de handen van de woedende menigte te redden. De officier wist niets beters te doen dan het bevel uit te vaardigen om deze man te ketenen en mee te nemen naar de burcht Antonia. Er was intussen niemand meer die nog wist waar de volkswoede nu eigenlijk op gebaseerd was. Iedereen schreeuwde en riep door elkaar heen. Op een gegeven ogenblik moesten de soldaten Paulus de trappen van de burcht op dragen om hem in veiligheid te stellen. 

 

Gelukkig zorgde God ervoor dat hij zijn verstand niet verloor, maar zo koelbloedig bleef dat hij zich tegenover de Romeinen verantwoorden kon!