Pinksteren ( 4 )

 Israëlieten, luister naar wat ik zeg. Jezus uit Nazaret is door God tot u gezonden. Hetgeen gebleken is uit de grote daden en de wonderen en tekenen die God,  zoal u bekend is, door Zijn toedoen onder u heeft verricht. Deze Jezus, die overeenkomstig Gods bedoeling en voorkennis is uitgeleverd, hebt u door heidenen laten kruisigen en doden. God heeft Hem echter tot leven gewekt, en de last van de dood van hem afgenomen, want de dood kon zijn macht over hem niet houden. David zegt immers over hem: “ steeds houd ik de Heer voor ogen, met Hem aan mijn zijde wankel ik niet. Daarom verheugt zich mijn hart en jubelt mijn tong van blijdschap. Ja, mijn lichaam zal behouden blijven, want u zult mij niet overleveren aan het dodenrijk. En het lichaam van uw trouwe dienaar zal niet tot ontbinding overgaan. U hebt mij de weg naar het leven bekendgemaakt. Uw nabijheid zal mij vervullen met vreugde.  ( Handelingen 2 : 22 – 28 ) 

Door de Geest gedreven sprankelden de woorden van  Petrus` lippen. Enthousiast begon hij over het leven van Jezus Christus te vertellen. Hij noemde Hem Jezus van Nazaret en schetste in het kort de details die kenmerkend waren voor Zijn leven. Jezus was door de mensen verworpen en veroordeeld, maar door God bevestigd en aangenomen. ‘U bent zelf getuigen geweest hoe Hij door krachten, wonderen en tekenen die God door Hem deed bekend werd. Niemand kan deze dingen doen als God niet met hem is.’voegde hij verklarend aan zijn woorden toe. Jezus was een Man van God, geen twijfel mogelijk.  ( Johannes 1 : 49, 50) 

Dat klopte als een bus. Niemand viel Petrus dan ook in de rede. Door de Geest gedreven, en totaal verlicht, voerde Petrus het ene na het andere bewijs aan. In geestdriftige bewoordingen schetste hij het verhaal van Jezus` dood en al Zijn lijden. Dit was feitelijk het grootste wonder. Een Man die door God Zelf gezonden was, leek zelfs door Zijn Vader verworpen te zijn geweest. Hij had met bloedstollende kreten geschreeuwd:  “ Eli, eli, lama sabachthani / mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten ?” ( Matth. 27 : 46) Petrus verklaarde  hoe dat kwam: Zijn Vader had hem overgegeven aan de dood. Alles gebeurde volgens Zijn raad en voorkennis. Dat had Jezus uiteindelijk gewillig de weg van het lijden tot het uiterste laten gaan. 

De gebeurtenissen die Jezus lijdend en stervend ondergaan had, hadden de nobelheid van Zijn karakter en ziel onomstotelijk  bewezen. Maar ditzelfde feit had de Israëlieten als uiterst dwaas en zondig neergezet. Ze hadden al het kwaad vrijwillig en vastbesloten uitgedacht. Dol van woede hadden ze uitgeschreeuwd: ‘Kruis Hem! Zijn bloed kome over ons en onze kinderen!  ( Matth. 27 : 22, 25 )’. 

Gelukkig eindigde Petrus zijn rede niet toen hij op dit punt aangekomen was. ‘God de Vader heeft Jezus uit de dood teruggehaald. De dood kon Hem niet vasthouden.’ zei hij. “ David zegt daarover in de heilige Boeken: Ik denk altijd aan God. Er kan mij niets ergs gebeuren, want Hij is dicht bij mij. Daarom ben ik blij. Ik juich en zing. Ik blijf op God vertrouwen, zelfs als ik sterf. Want God zal mij terughalen uit de dood. Hij zal ervoor zorgen dat mijn lichaam bewaard blijft. God leert mij hoe ik moet leven. En Hij maakt me gelukkig, omdat Hij dicht bij mij is.’ ( Psalm 110 : 1 / 1 Kor. 15 : 25 / Ef. 1 : 20 / Hebr. 1 : 13 ) 

Zo had de Heere Jezus Zijn lijden ervaren. Profetische woorden, die eens door David uitgesproken waren. Opvallend is de voortdurende achting die de Heere Jezus Zijn Vader toedroeg. Hij stelde de glorie en eer van Zijn Vader in alles op de eerste plaats. De verzekering en het geloof in Zijn macht stonden Hem op het netvlies en in Zijn hart gedrukt. “ Want Hij is aan mijn rechterhand, opdat ik niet bewogen worde “ zegt de Statenvertaling. Dat betekende niets minder dan een voortdurende blijdschap en verzekering in het hart van Jezus over de afloop van Zijn leven hier op aarde. Jezus` Vader overtuigde Hem onafgebroken van Zijn hartelijke liefde en trouw. Jezus had inzicht en doorzicht in Zijn missie. 

Jezus wist dat Hij zou moeten sterven, maar Zijn lijden en sterven zouden een fantastisch vervolg hebben. Ze zouden een toegang zijn tot gezegende en eeuwige onsterfelijkheid. Via Jezus had de wereld deze grandioze boodschap ontvangen. Jezus` verdriet en lijden zouden eindigen in volmaakt geluk. Het loon dat voor Hem vastgesteld was ongelooflijk mooi:   vreugde, volkomen en eeuwige vreugde. Maar meer dan dat.  Nog veel meer. 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *