Toen de engelen waren teruggegaan naar de hemel, zeiden de herders tegen elkaar: “ Laten we naar Betlehem gaan om met eigen ogen te zien wat er gebeurd is, en wat de Heere ons heeft verkondigd. Ze gingen meteen op weg, en troffen Maria aan, en Jozef, en het Kind dat in de voederbak lag. Toen ze het zagen, vertelden ze wat hun over dit Kind was gezegd. Allen die het hoorden, stonden verbaasd over wat de herders tegen hen zeiden. Maar Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en bleef erover nadenken. De herders gingen terug, terwijl ze God loofden en prezen om alles wat ze gehoord en gezien hadden, precies zoals het hun gezegd was. ( Lucas 2 : 15 – 20 )
Terwijl de engelen hun schitterende lofzang zongen, luisterden de herders ademloos toe. Geen spoor van twijfel over de waarheid van de gezongen aubade. De klanken stierven weg in de donkere nacht. Het licht verdween, alles was weer zoals het altijd was geweest. Zonder een seconde te verliezen haastten zij zich naar de aangegeven plaats. In één oogopslag zagen ze dat het kind inderdaad in een voederbak lag. Alles klopte! Zo is dat met God, Hij laat geen van Zijn goede woorden ooit op de aarde vallen, maar bevestigt ze door tekenen en wonderen. Het Wonder lag in het teken! Christus Jezus in een voederbak.
“ Engelen bezochten ons, en zeiden: wees niet bang, want Ik kom jullie goed nieuws brengen dat het hele volk met grote vreugde vervullen zal. Vandaag is in de stad van David jullie Redder geboren. Hij is de Messias, de Heer. Dit zal voor jullie het teken zijn: jullie zullen een pasgeboren Kind vinden dat in een doek gewikkeld in een voederbak ligt. En plotseling voegde zich bij de engel een groot hemels leger dat God prees met de woorden: ere zij God in de hoogste hemelen en vrede op aarde voor alle mensen die Hij liefheeft.”
Er moeten meerdere mensen geweest zijn in de stal te Bethlehem. Ze verwonderden zich over het verhaal van de herders. Maria zei niets. Elk woord was haar hart binnengekomen als een gouden druppel uit de fontein des Levens. Het waren woorden die haar geloof versterkten, en eindeloos overdacht werden in de jaren die zouden volgen.
Herders werden de eerste ooggetuigen-evangelisten. Eerst hadden ze overgebracht wat ze gehoord hadden. Daarna loofden en prezen ze God om al deze dingen. Lovend en prijzend gingen ze op weg naar huis. Dat had Zacharias ook gedaan ( Lucas 1 : 64 ) en de engelen ( 2 : 13 ) en Simeon ( 2 : 29 – 32 ) en velen na hen die de glorie van God hadden mogen zien! ( 5 : 25, 26, / 7 : 16 / 13: 13 / 17: 15, 18 / 18 : 43 / 19: 37 / 23: 47 / 24: 53 )
Wie Gods liefde en genade werkelijk begrijpt, gaat loven en prijzen. Het kan niet anders.
