Ruth 3

“ Op een dag zei Naömi tegen Ruth: Ik zou graag willen dat je een man had, en kinderen. Luister, je weet toch dat Boaz familie van ons is? Die Boaz bij wie je koren ging zoeken. Vanavond werkt hij op het land. Als jij nu eens naar hem toegaat. Neem eerst een bad. Zorg dat je er mooi uitziet en lekker ruikt. Ga dan naar het land, maar laat je nog niet aan Boaz zien. Als hij klaar is met eten en drinken, gaat hij slapen. Je moet opletten waar hij gaat liggen. Dan moet je bij zijn voeten de deken optillen en daar bij hem gaan liggen. En wacht verder maar af wat hij zegt. “Dat is goed”, zei Ruth. En ze deed alles precies zoals Naömi gezegd had. Toen Boaz gegeten en gedronken had, was hij helemaal tevreden. Hij ging tegen een hoop koren aanliggen en viel in slaap. Zachtjes liep Ruth naar hem toe. Ze tilde de deken op en ging bij zijn voeten liggen. Midden in de nacht schrok Boaz wakker. Hij draaide zich om en merkte dat er een vrouw aan zijn voeteneinde lag. “Wie ben jij?” riep hij.” Ik ben het, Ruth” antwoordde Ruth. Mag ik bij u blijven? U bent familie van mijn gestorven man. Dan moet u toch voor Naömi en mij zorgen? “De Heer zal je gelukkig maken!” zei Boaz.” Ik wist al dat je veel voor de familie doet. Maar nu wordt me dat nog duidelijker. Want je had best een andere man kunnen krijgen. Een jonge man, arm of rijk. Maar je komt naar mij. Wees niet bang, want ik zal alles doen wat je vraagt. Je bent een geweldige vrouw. Dat weet iedereen in de stad. Maar er is één probleem. Volgens de wet moet ik inderdaad voor jou en Naömi zorgen, omdat ik familie van jullie ben. Maar iemand anders in de familie is eigenlijk eerder aan de beurt. Morgen zoek ik uit of die man voor jullie wil zorgen. Als hij niet wil, dan doe ik het. Dat beloof ik echt. Maar ga nu eerst maar slapen en blijf hier tot het ochtend wordt.” Ruth bleef tot de ochtend bij Boaz. Toen het nog donker was, stond Ruth op. Dan zou niemand zien dat zij op het land van Boaz geweest was. Want Boaz wilde niet dat iemand dat wist. Boaz zei: “ kom eens met je omslagdoek en houd hem goed open. Hij deed zes grote schepen graan in de doek en hielp haar om de doek met het graan op te tillen. Daarna ging hij weer naar de stad. Ruth ging terug naar Naömi. Die zei : “ Hoe is het gegaan kind? “ Ruth vertelde alles. En ze zei: “ Kijk eens hoeveel graan ik gekregen heb! Boaz wilde niet dat ik met lege handen thuis zou komen. Naömi zei: “ Wacht nu maar af, hoe het verder gaat. Ik weet zeker, dat Boaz alles zo snel mogelijk zal regelen.” ( Ruth 3 ) 

De zorg van Naömi voor het welzijn van haar dochter was zonder meer prijzenswaardig. Ze was bijzonder vindingrijk om Ruth een goed huwelijk te laten sluiten. Haar wijsheid beraamde een plan voor haar dochter dat de bescheiden Ruth zelf nooit uit had kunnen denken. Hoewel het plan erg avontuurlijk leek, lag er hoofdzakelijk geloof aan de beslissing van Naömi ten grondslag. Ze verzon haar plan in gerechtigheid ten opzichte van de doden om het  geslacht van haar man en zonen voor uitsterven te bewaren. Naömi handelde ook in vriendelijkheid en dankbaarheid ten opzichte van haar schoondochter die zich zo plichtsgetrouw en eerbiedig ten opzichte van haar schoonmoeder gedragen had. 

Het was een spectaculair plan, het leek verdacht, maar Naömi wist beter hoe het er met de wetten en gebruiken in Israël voorstond, dan Ruth dat wist. Ruth op haar beurt had zoveel vertrouwen in haar schoonmoeder dat ze direct met het voorstel instemde. Het was waar dat Boaz een naast familielid van de overledenen was, en door de Goddelijke wet verplicht om de weduwe van Machlon te trouwen en Naömi zag er geen bezwaar in om Boaz aan dit feit te herinneren. 

Het was een uiterst geschikte tijd om dit te doen, want Boaz had Ruth goed leren kennen door haar voortdurende aanwezigheid op de dorsvloer. Het was logisch dat Ruth uitgenodigd was voor feest. Logisch dat Ruth zich mooi moest maken, ze ging deze keer geen aren rapen, maar mocht delen in de vreugden van de oogst! Ruth kreeg de restrictie van haar schoonmoeder om haar doel niet bekend te maken voordat het feest beëindigd was. En zo gebeurde het dat Ruth in die nacht, zich waarschijnlijk met kloppend hart aan de voeten van Boaz neerlegde. 

Boaz lag in een diepe slaap verzonken. Hij was dankbaar dat de oogst was binnengehaald, en had het feest uitbundig meegevierd. Maar midden in de nacht schrok hij wakker. De daaropvolgende ontmoeting met Ruth werd direct door hem begrepen en goed ontvangen.

Omdat Boaz God diende, had hij allang gezien dat Ruth de God van Israël dezelfde liefde toedroeg. De woorden van Ruth overtuigden hem helemaal, en de Heere gaf hem wijze woorden in de mond. Hij stelde Ruth gerust en gelastte haar om tot aan de morgen dicht bij hem te blijven liggen. Terwijl de sterren langzaam verbleekten, stond Boaz op. Hij wist dat haar vraag rechtvaardig en eerbaar was en behandelde haar dienovereenkomstig. Hij prees Ruth, sprak vriendelijke woorden tegen haar en noemde haar zijn dochter. Het woord ” bijzonder ”  dat hij voor haar bezigde, is hetzelfde woord dat voor Boaz zelf gekozen werd in de grondtaal. ( Ruth 2 : 1 ) Zo worden hier eigenlijk twee personen door eenzelfde benaming met elkaar vergeleken. Het was heel goed van Ruth geweest om haar eigen land te verlaten, en met haar schoonmoeder naar het land Israël te komen om daar met haar te wonen en haar te helpen om in haar onderhoud te voorzien. Daarvoor had Boaz haar al gezegend. ( Ruth 2 : 12 ) Maar nu verzekerde Boaz Ruth ervan dat ze nóg beter had gedaan. Hij beloofde dat hij met haar zou trouwen, en zei dat ze zich nergens zorgen over hoefde te maken. Vroeg in de morgen stond Boaz op, want hij wilde niet dat iemand wist dat er een vrouw op de dorsvloer was geweest. Ruth moest haar sluier ophouden en Boaz vulde die vervolgens met koren, dat hij gemeten in maten aan haar meegaf. Dankbaar en blij kwam Ruth thuis. Ze vertelde het hele verhaal in geuren en kleuren aan Naömi, die net zo blij was als Ruth. Ze verzekerde Ruth dat Boaz deze zaak tot een goed einde zou brengen.