Richteren 13

Simson is de laatste richter geweest van Israël. Het beeld dat de Bijbel van deze bijzonder man schetst, is totaal verschillend aan dat van de andere richters. Simon bevond zich voor de uitvoering van zijn rechterlijke taak nooit aan het hoofd van een leger, of aan een koninklijk hof. Nooit zat hij beroepsmatig op een rechterstoel of was hij als legeraanvoerder op het slagveld te vinden. Terwijl andere richters vanuit het volle leven aangesteld of geroepen werden, begint de geschiedenis van Simson al voor zijn geboorte. 

Het volk en land van God bevonden zich in een heikele situatie. Opnieuw was het volk van God ver afgedwaald van de kennis en de wegen van de Heere God. Daarom had Jahweh Zijn mensen overgegeven in de handen van een buurland, de Filistijnen. Hoewel de Filistijnen in strategisch opzicht verreweg de mindere waren van Israël, had Jahweh hen toch de kracht gegeven om Israël te veroveren en in te nemen. Voortdurend vonden er Filistijnse invallen plaats in Israël, verspreid over een periode van meer dan veertig jaar. 

Niemand had er nog hoop op dat deze kwelling ooit ten einde zou komen, maar Jahweh dacht er anders over. Hij riep een onbekend echtpaar om de vader en moeder te worden van een man die door zijn grote lichamelijke kracht het volk van Israël verlossen zou van zijn vijanden. Deze man heette Manoach. Zijn vrouw had hem nooit kinderen kunnen baren, ze was onvruchtbaar.

Op een dag was de vrouw op het land aan het werk. Ineens verscheen er een boodschapper van God. De Bijbel noemt de boodschapper een engel van God. Zijn uiterlijk zag er volgens de beschrijvingen uit als dat van een profeet. Vol verbazing keek de vrouw van Manoach naar de bijzondere verschijning. Wat had dit te betekenen? Wie was die man? 

De engel keek de vrouw aan. Hij moest wel van God vandaan komen, want hij wist precies hoe het er in het leven van Manoach en zijn vrouw uitzag. ‘ Tot nu toe heeft u geen kinderen gebaard ‘ zei de engel. Dat was waar. 

‘ Maar nu zult u een zoon baren! ‘ vervolgde de engel zijn relaas. Het hart van de vrouw klopte hevig. Hoorde ze het goed? Droomde ze?
Maar nee, de engel ging verder. Hij zei dat ze geen wijn of sterke drank mocht drinken, en dat haar kind zijn haar nooit af zou mogen knippen. Hij zou namelijk al vanaf de buik van zijn moeder af aan God gewijd zijn. Zijn lange haar zou een teken zijn van het feit dat het waar was wat de engel zei. 

Het kind zou een begin maken met de bevrijding van het land. Hij zou Israël bevrijden van hun gevreesde en gehate vijanden, de Filistijnen. 

De vrouw van Manoach kon haar oren niet geloven. Zonder op verdere aanwijzingen van de engel te wachten haastte zij zich naar huis, waar Manoach was. Enigszins buiten adem door het wonderlijke voorval vertelde ze haar man wat er gebeurd was. ‘ Ik zag een Godsman! ‘ riep ze. ‘ Hij zag er bijzonder indrukwekkend uit. Het leek wel een engel van God. Hij heeft zijn naam niet genoemd, maar hij heeft mij de toekomst voorzegd. Hij zei dat ik zwanger zou raken, en een zoon zou krijgen! Vanaf nu af aan mag ik niets eten dat onrein is, en ik mag ook geen alcoholische dranken meer drinken. Ons kind zal aan God gewijd zijn. ‘

De gelofte was dus niet vrijwillig, het kind noch de moeder hadden er iets tegenin te brengen. Jahweh Zelf legde hier een gelofte af, en sloot een geestelijk verbond. Er waren ook restricties aan verbonden. 

Met open ogen staarde Manoach zijn vrouw aan. Zijn vrouw had nog niet eens alles verteld, maar het was hem wel duidelijk dat er iets heel bijzonders aan de hand was! 

Zo zie je maar weer dat het God om het even is hoe hij helpt, waar Hij dat doet, en op welk tijdstip. Ondanks het feit dat Hij Zijn volk strafte om hun zonden, vergat Hij Zijn mensen niet, geen moment. 

God vergeet ook ons niet, nooit, geen moment. In welke situatie van je leven je ook bevindt, Hij is erbij. Dit gegeven heeft Hij bekrachtigd met veel voorbeelden die wij uit de Bijbel op kunnen lezen.