Psalmen 119 : 9 – 14

Hoe kan iemand vanaf zijn jeugd goed leven?
Door te doen wat U gezegd hebt, Heer.
Met heel mijn hart zoek ik U, help mij om te doen wat U wilt.
Elke dag denk ik aan Uw woorden, dan doe ik geen verkeerde dingen.
Heer ik wil U danken, leer mij wat er in Uw wetten staat.
U hebt gezegd wat goed en eerlijk is, en dat herhaal ik steeds weer.
Ik wil graag leven zoals U dat wilt, dat heb ik liever dan grote rijkdom.
Over Uw regels denk ik na, en ik let op alles wat U zegt.
Ik ben blij met Uw wetten, Uw woorden zal ik niet vergeten. 

Deze strofe is een ode aan God, Hij is de hoogste wijsheidsleraar.
De leer die Hij in Zijn Woord aan ons openbaart, biedt veel vreugde en hemelse blijdschap, maar vraagt ook persoonlijke toewijding en betrokkenheid. De dichter wenst naar Gods wil en normen te leven, daarom vraagt hij om Zijn hulp en onderwijs.
Hij belijdt eerlijk zijn geneigdheid om van die geboden weg te dwalen. 

Het is een hele persoonlijke strofe. Ze wordt tegen God Zelf uitgesproken. Je ziet de dichter bezig in het gebed tot God. De dichter – van jongs af aan onderwezen in de Thora –  gebruikt in zijn gebed zeven verschillende termen uit de Thora. Die zijn op hun beurt weer onderverdeeld in twee delen. Het eerste deel is persoonlijke reflectie op de openingsvraag, en het tweede deel zijn woorden van persoonlijke toewijding en vreugde. ( 9 – 12 / 13 – 16 ) 

Hoewel de dichter zich tot jongeren richt, zijn zijn woorden bijzonder geschikt voor mensen van alle leeftijden. De auteur begint met een vraag, die hij daarna zelf beantwoord. Je ziet een leraar voor je die zijn betoog inleidt met een goed geplaatste vraag. Het gaat om het verlangen om een reine levenswandel te houden. Het onberispelijke levenspad moet zuiver blijven. Het antwoord is eigenlijk heel eenvoudig: Gods woord bewaren. 

De psalmist die dit lied geschreven heeft toen de apostel Paulus zijn idealisme nog niet de bodem ingeboord had met de woorden uit Romeinen 3, benadrukte zijn relatie met de Heere, die hij met een onverdeeld hart zocht. ( vs 2B, 10 ) Dit betrof niet zozeer zijn emoties, als wel zijn wilsbesluit om naar Gods geboden te leven. 

Zijn gebed was dat God zijn weg wilde beschermen, zodat hij daarvan niet af zou dwalen. De jonge dichter, die de school van de Thora nog maar nauwelijks achter zich had gelaten, of misschien nog wel dagelijks bezocht, had Gods beloften en uitspraken in zijn hart bewaard, ze waren hem dierbaar. Hij wilde zijn innerlijke wezen erdoor laten vormen, zodat zijn gedachten en beslissingen daardoor gevormd zouden worden, en door zouden stralen in zijn levenswandel. ( vs 11 )

De auteur besefte dat zonde altijd tegen God gericht is, en feitelijk een falen is in de relatie die door Christus Jezus weer hersteld kan zijn. De dichter richt zich heel persoonlijk tot God, en roept uit: ‘ Geprezen bent U! ‘ ( vs 12 ), waarna hij zich opnieuw in gebed tot Jahweh richt. ( vs 17 ) 

Gods woord is een schat die het waard is om bewaard te worden in ons hart. Wanneer je het in je handen houdt, kun je de woorden gedachteloos lezen en gelijk weer vergeten. Maar als je hart ermee gemoeid is, en de indrukken ervan in je ziel geëtst worden door de hand van de Goddelijke pottenbakker, dan is dat Woord vruchtbaar en dan zijn wij veilig. 

Het is bijzonder om te lezen hoe de dichter de regels eerst aan zijn eigen hart legt, en daarover nadenkt. Hij had het er niet alleen met anderen over, maar hij sprak erover met zijn eigen hart. En zo werd de wet en het woord van God tot een grote vreugde voor de dichter. 

Dit voorbeeld is bijzonder navolgenswaardig. Wie in het Woord zoekt, als naar een verborgen schat, zal grote vrede, vreugde en diep geluk vinden.