Moeilijke vragen!

 “Ook als je gelooft zul je geconfronteerd worden met moeilijke vragen, waarop lang niet altijd een antwoord valt te geven.” staat er boven de gespreksvragen van de Focus Bijbelstudie. 

Daar is geen speld tussen te krijgen. De wereld om ons heen zit overduidelijk boordevol moeilijke situaties. De wereld in het groot is niet eenvoudig te duiden, maar de wereld in het klein is dat al helemaal niet.Als je wil, dan dringen Moeilijke vragen over God zich gemakkelijk aan je op. 

Ik besluit een aantal moeilijke vragen eens aan mijn leerlingen voor te leggen. Het doelgroepje bestaat uit jongelui van een jaar of 16, 17. Er komt een jongen uit Irak, één uit Turkije en ik heb een groepje met een meisje dat vanuit Syrië gevlucht is. Er is iemand uit Nederland, en er is een jongen uit Engeland afkomstig. Van alles wat. We hebben het met elkaar wel vaker over het geloof, of over de politiek. 

“ Deze wereld is niet alleen maar goed. “ Ieder mens verlangt naar een betere wereld waar geen onrecht en onderdrukking, geen honger en geweld meer is. Op de één of ander manier lukt het niet om dit voor elkaar te krijgen. Het kwaad is blijkbaar diep geworteld. de Bijbel gebruikt daar het woord “ zonde “ voor. Wij hebben samen het kwade veroorzaakt, en dringen er samen schuld over. Wij hebben dus ook samen deel aan het leed van de ander. “ lees ik voor. Daar komt gelijk reactie op. Ze weten als geen ander dat de wereld lang niet altijd goed is. Ik hoor regelmatig verhalen die zich in hun land van herkomst afgespeeld hebben. Vluchten vanuit Syrië betekent je leven op het spel zetten. Je hebt gezien hoe mensen door gifgasaanvallen omkwamen. Je zag ze letterlijk stikken. Je hebt ook gezien dat mensen tegen een muur gezet werden om doodgeschoten te worden.

De situatie op veel scholen in Irak, Syrië en Libanon is schrijnend. “ Als we het lokaal binnenkwamen kregen we een klap met een liniaal op onze handen. Als je per ongeluk een papiertje op de grond liet vallen, moest je het met je mond van de grond oprapen, en in de prullenbak gooien. Je werd met je hoofd tegen de muur geslagen om niks. Soms werd je in een isoleerkamer afgerost. Er ging geen dag voorbij zonder geweld. “ vertelde iemand. 

“ Wij leven in een wereld die twee soorten dingen in zich heeft “ zegt Mourtadha. “ Een wereld die uit hatred and love bestaat. Het Paradijs is alleen maar “ Wow!, alleen maar goeie dingen. Maar na het Paradijs kreeg je het allebei. Je hebt goede mensen, slechte mensen, goede dagen, slechte dagen, goede momenten en slechte momenten. We leven dus tussen twee dingen: tussen licht en zwart. Het zwarte in ons leven wordt misschien wel eens een beetje opgegeten, maar nooit helemaal. Soms ben je blij, soms verdrietig, dat is gewoon zo.”

“  Hoe komt dat denk je? “ ga ik verder. “ Dat is gewoon zo. “ herhaalt Mourtadha beslist. “ Denk je dat we het weer goed kunnen krijgen? “ vraag ik. Nee hoor, daarvan zijn ze allemaal overtuigd. Dat gaat nooit lukken. 

“ Waarom is het leven moeilijk en doodgaan makkelijk? “ vraagt een meisje. Ik kijk ongerust want ik weet dat ze van alles meegemaakt heeft. 

Iemand anders komt met een heel andere uitspraak. “ Je hebt je lichaam gekregen van God als een paradijs. De mensen om je heen zijn ook je paradijs als je er goed voor zorgt “ 

Eigenlijk geloven ze allemaal wel in God. Maar wat mij opvalt is het feit dat deze jongeren, – die echt moeilijke dingen meegemaakt hebben – God geen moeilijke vragen stellen. “ ik vind alles goed wat God doet. Hij doet alles met een reden. Mensen doen elkaar zonder reden wel veel aan. Ze doen dat met hun handen, hun gedachten en hun woorden. “ zegt iemand. In het kader van wat er eerder gezegd is, krijgen deze woorden een diepe lading. 

Niemand van de leerlingen weet aan te geven waarop hij of zij hoopt, naast dit leven. Ze vinden de gedachte aan een God die je leven bestuurt best wel mooi, maar Allah kan dat misschien ook. Wat is het verschil? En, wat heeft het geloof hun ouders gebracht? Deze soort vragen daar moeten we nog verder over praten. Zo ver zijn we nog niet gekomen. 

Hebben dergelijke gesprekken zin, of is het zinloos? Kunnen christenen andersdenkenden vertellen hoe het zit? “ Verkondig het Evangelie, desnoods met woorden. “ zei Augustinus. Daar zit ook veel moois in. Aan de andere kant: als je ogen overal mensenzielen zien, hoe moet het daar dan mee, als ze niet weten wie de Heere Jezus is? Moeilijke vragen. 

Je hoeft niet ver van huis te gaan om de gedachte aan zinloosheid de boventoon te laten voeren in je gedachten. De Bijbel heeft er genoeg over te zeggen. 

“ Want de schepping is ten prooi aan zinloosheid. Niet uit eigen wil maar door Hem die haar daaraan heeft onderworpen. Maar ze heeft hoop gekregen omdat ook de schepping zelf zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister die Gods kinderen geschonken wordt. Wij weten dat de hele schepping nog altijd als in barensweeën zucht en lijdt. En dat niet alleen, ook wijzelf die als voorschot de Geest ontvangen hebben, ook wij zuchten in onszelf in afwachting van de openbaring dat we kinderen van God zijn, de verlossing van ons sterfelijk bestaan. In deze hoop zijn we gered. Als we echter nu al zouden zien waarop we hopen, zou het geen hoop meer zijn. Wie hoopt er nog op wat hij al kan zien? Maar als wij hopen op wat nog niet zichtbaar is, blijven wij in afwachting daarvan volharden. De Geest helpt ons in onze zwakheid. Wij weten immers niet wat we in ons gebed tegen God moeten zeggen, maar de Geest Zelf pleit voor ons met woordloze zuchten. “ ( Romeinen 8 : 20 – 26 ) 

 Toen de mens zondigde ( Genesis 3 ) werden aarde en mens vervloekt. De hele schepping werd bezoedeld en bevlekt. Veel van de schoonheid van de wereld is verloren gegaan. De zonde is een last voor alles wat leeft. Alles wat we ziek, kapot of onvolmaakt zien of ervaren is feitelijk een aanklacht tegen de volmaaktheid die God schiep. In en door Christus Jezus is desondanks hoop geboren. In weerwil van alles wat je nu ziet en ervaart, gelooft een leerling van Jezus in toekomstige genade en volmaaktheid. Er komt een dag dat het hele schepsel vrijgemaakt zal worden van de onderworpenheid aan het onvolmaakte en vergankelijke. We zullen niet langer onderworpen worden aan deze zaken. Deze wereld zal vernieuwen! Als er nieuwe hemelen komen, zal er ook een nieuwe aarde zijn. Momenteel zie je nog helemaal niet wie er kinderen van God zijn. Maar op die dag zal het volkomen duidelijk zijn. Naar die dag verlangt een kind van God vurig. 

Ontvangen genade is de eersteling van Gods heerlijkheid. Wie genade van God ontvangen heeft, verlangt naar meer genade omdat je beseft dat het nog maar het begin is. De eensgezinde stem van de Kerk hier op aarde is een zucht naar meer van God. We zullen verlost worden van de macht van de dood en van het graf, en helemaal gelijk worden aan Jezus Christus. ( Filip. 3 : 21 / 1 Kor. 15 : 42 ) Dit is het moment van de uiterlijke aanneming tot kinderen. Dit moment zal geopenbaard worden aan de hele wereld, engelen en mensen. ( Romeinen 1 : 4 ) Nu is dat nog geen realiteit. Daarom is ons geloof zo belangrijk. Het geloof houdt het oog op de belofte, de hoop houdt het oog op wat er beloofd is. Het geloof is het bewijs, de hoop en verwachting van onzichtbare dingen. In het hopen op deze beloften is geduld nodig. Onze levensweg is vaak oneffen, en lang. Maar, onze bestemming is zeker!