Marcus 14: 1-11

Het Pascha stond voor de deur. Het was zeker dat Jezus in Jeruzalem zou zijn om het belangrijkste joodse feest mee te vieren. Het leek de joodse leiders het moment suprême om Jezus uit de weg te ruimen. Dat hadden ze al veel eerder willen doen, maar de gelegenheid had zich niet voorgedaan. Ze hadden te maken met het volk waar Jezus veel respect en goodwill had. Daarom namen ze hun toevlucht tot een listig plan. Het Pascha en het feest van de ongezuurde broden worden apart genoemd omdat er onderscheid gemaakt werd tussen de eerste dag – de 14e Nissan – waarop het Paaslam werd gegeten en de week die erop volgde. In die week aten de joden ongezuurde broden. Het hele ritueel herinnerde aan de Uittocht uit Egypte. 

De groep hogepriesters bestond in de eerste plaats uit Kajafas en de leden van de hogepriesterlijke families van Jeruzalem. Samen met de schriftgeleerden hadden zij het voor het zeggen in godsdienstige kwesties. Iedereen was de mening toegedaan dat Jezus moest verdwijnen. Ethische of morele bezwaren had niemand, het was alleen zaak om de volkswoede in toom te houden en te voorkomen dat de Romeinen een stokje zouden steken voor de arrestatie en moord van Jezus. Tijdens Pesach Jezus arresteren was een hachelijke onderneming want de populatie te Jeruzalem vertienvoudigde ongeveer tijdens Pesach. De stad zou ook vol zitten met Galileeërs die het natuurlijk voor Jezus op zouden nemen. Al met al waren er genoeg redenen om het plan met betrekking tot Jezus uiterst zorgvuldig uit te voeren. Er bestond ook nog eens een wet die verbood om tijdens de feestdagen rechtszaken te voeren. Maar in bepaalde zaken kon er een uitzondering op de regel worden uitgevoerd. Het berechten van een valse profeet was er één van. 

Donkere wolken pakten zich samen boven het hoofd van de Vredevorst. Zoals zo vaak het geval was tijdens Zijn leven hier op aarde lezen we in de Bijbel steeds momenten van eer en glorie juist tijdens ogenblikken waarop Hij door de mensen verguisd werd. Momenten waarop God de Vader liet zien om Wie het werkelijk ging. Zo was het nu ook. En degene die in dit verhaal de hoofdrol speelde was een vrouw. 

De geschiedenis verlegt zich van Jeruzalem naar Betanië. Een dorpje ongeveer drie kilometer van Jeruzalem verwijderd. Omdat Jeruzalem stampvol zat met pelgrims koos Jezus ervoor om op wat afstand van de drukte te logeren. Het huis waar Hij zat was in bezit van een zekere Simon die in de Bijbel ‘ de melaatse’ genoemd werd. Gezien het feit dat hij zich tussen zijn gasten bevond kon hij niet meer melaats zijn. Waarschijnlijk was hij door Jezus genezen.
Normaal gesproken lagen de joden niet aan bij maaltijden, maar hier was dat wel zo. 

Meestal werden de gasten gezalfd met olijfolie gemengd met specerijen. Jezus werd overgeslagen, dat zou spoedig blijken. De maaltijd begon en de gesprekken raakten in volle gang. Ineens kwam er een vrouw de zaal binnen. In haar hand droeg ze een albasten flesje met bijzonder kostbare zuivere nardusolie. Kostbare parfums werden in deze witte flesjes bewaard. Vastberaden liep de vrouw op de rustbank af waarop Jezus aanlag. Ze brak het verzegelde flesje open en goot de olie over Jezus` hoofd uit. Het duurde maar even of de heerlijke geur verspreidde zich door het vertrek. Maar helaas waren de andere aanwezigen- ook de leerlingen-  niet gesticht door deze actie. Iedereen keek elkaar eens aan, sommigen haalden hun schouders op en zeiden dat ze het een ongelooflijke geldverspilling vonden wat daar gebeurde. Het parfum moest zeker het jaarsalaris van een landarbeider gekost hebben. ‘ Nou dat had je beter aan de armen kunnen geven ‘ zeiden ze tegen de vrouw. 

Niet alzo Jezus. Hij doorgrondde het hart van iedereen maar Hij wist ook hoe het hart van de vrouw was die Hem gezalfd had. Ongetwijfeld heeft zij in Jezus de Messias herkend. Het had Simon de melaatse – en zeker de leerlingen-  gesierd als hij dat ook had gezien. Maar helaas ging hij aan de werkelijkheid van Jezus voorbij.
‘ Laat haar met rust ‘ zei Jezus streng. Onwillekeurig hield iedereen zijn mond. Want Jezus sprak als Machthebbende en niet als de schriftgeleerden.
‘ Waarom vallen jullie haar lastig? Ze heeft iets goeds aan Mij gedaan. Armen zullen er altijd zijn om weldaden aan te bewijzen. Ik zal van jullie weggaan. Deze vrouw heeft gedaan wat in haar vermogen lag. Ze heeft mijn lichaam nu al met olie gebalsemd voor mijn begrafenis. Ik zeg jullie dat er overal ter wereld waar het Goede Nieuws verkondigd wordt ter herinnering aan haar zal worden verteld wat ze heeft gedaan. ‘ 

Het bleef stil en iedereen voelde zijn geweten. Op zich was het wel de gewoonte om tijdens de grote feesten ook aan de armen te denken. En het was zeker ook een feit dat de leerlingen Jezus gevolgd waren in een sober leven. Maar alle anderen hadden geen geestelijk inzicht in het zieleleven van deze vrouw. En dat terwijl ze toch leerlingen op een geestelijke leerschool wilden zijn. Alle anderen maakten een ernstige inschattingsfout. Alleen Jezus had gezien dat Hij de hoogste eer kreeg van iemand die in Hem de Messias had herkend. 

Het werd Judas teveel. Hij haatte de Man die drie jaar geleden tegen hem had gezegd: ‘Lech Acherai ! ‘
Het volgen van deze Rabbi was hem ontzettend tegengevallen. Hoe had hij ooit zo dom kunnen zijn?
Judas stond op van zijn plaats en ging naar de hogepriesters om Jezus uit te leveren.

Het probleem leek opgelost. Die Judas leek wel een geschenk uit de hemel! Dacht het Sanhedrin. Ze beloofden hem geld als hij zijn Meester aan hen uit zou leveren.

Het kan Judas niet eens om het geld zijn gegaan. Hij moet met groeiende tegenzin de leer en het leven van Jezus hebben gadegeslagen. Het was geen leven van eer en glorie, maar een leven van steeds maar minder worden. Daar kreeg hij steeds meer een afkeer van. Hij wist niet hoe hij hieruit kon stappen. Daarom werd hij een leerling van de satan. Die het op het leven van de Messias had voorzien. Maar ook op het leven van alle mensen die de zaligheid zouden beërven als Jezus` missie zou slagen.

Mijn Jezus ik hou van U – Nederland Zingt – YouTube