Lucas 17 : 11 – 19

 

Op weg naar Jeruzalem trok Jezus door het grensgebied van Samaria en Galilea. Hij nam de route van de Joodse pelgrims die naar Jeruzalem gingen, om niet dwars door Samaria te hoeven trekken. Toen Hij daar een dorp binnen wilde gaan, kwamen Hem tien mensen tegemoet die aan huidvraat leden. Veel verklaarders vertalen de ziekte als lepra. Het woord heeft echter betrekking op allerlei soorten huidziekten die voor de patiënten uitstoting uit de samenleving met zich meebrachten. Ze bleven op een afstand staan, de afstand die de wet voorschreef. ( Lev. 13 : 46 ) Ze verhieven hun stem en riepen: “ Jezus, Meester, heb medelijden met ons! “ Toen Hij hen zag zei Hij: “ Ga u aan de priesters laten zien. “ Omdat huidvraatpatiënten als ritueel onrein werden beschouwd, moesten ze zich door de priesters laten nakijken om hun genezing officiël vast te laten stellen. Terwijl ze gingen werden ze gereinigd. Een van hen die zag dat hij genezen was, keerde terug en loofde God met luide stem. Hij viel neer aan Jezus` voeten. Hij was een Samaritaan. Toen zei Jezus: “ Zijn er niet tien gereinigd? Waar zijn de negen anderen? Wilde niemand anders terugkomen dan alleen deze vreemdeling om God eer te bewijzen? Hij zei tegen de Samaritaan: “ Sta op, uw geloof heeft u gered. “ ( Lucas 17 : 11 – 19 ) 

Terwijl Hij op weg was naar Jeruzalem reisde Jezus door het grensgebied met Samaria. Hij geneest tien huidvraatpatiënten, maar er komt er maar één terug om Hem te bedanken. Het is een Samaritaan. Deze man zag in dat Gods kracht in Jezus aanwezig was, viel voor Hem neer en getuigde van een helderder inzicht dan de farizeeén. Genezingen als deze waren het duidelijke teken van Gods koninkrijk, maar voor de farizeeën bleef de vraag naar het preciese moment van Zijn komst onbeantwoord. Ze hadden niet begrepen Wie Jezus was, en wat de aard was van Zijn optreden. 

Terwijl er tien mannen waren die met luide stem geroepen hadden :  “ Jezus, Meester, heb medelijden met ons! “ was er maar één teruggekomen van zijn vertoning aan de priester. Jezus was intens blij om deze man, maar Zijn hart bleef uitgaan naar allemaal. Vol teleurstelling riep Hij dan ook uit: “ Waar zijn de andere negen? “ Door zich op deze manier te uiten, viel alle nadruk op het vraagwoord. De negen andere genezen mannen lieten verstek gaan en dat stelde Jezus erg teleur. En dat niet in het minst omdat zij Joden waren, en beter konden weten, beter nog dan de Samaritaanse man. 

Ook met deze derde vraag gaf Jezus uiting aan Zijn teleurstelling over het wegblijven van de tien melaatse mannen. Het woord allogenes betekent vreemdeling in de hoedanigheid van: een niet – Jood, een heiden dus. Juist deze man kwam terug om God te verheerlijken. Met deze daad beschaamde hij de negen andere melaatsten, die Joden waren. Zeker zij konden weten hoe het hoorde. Toch lieten juist zij verstek gaan, en dat feit getuigde van grote ondankbaarheid. Dit gebrek aan dankbaarheid bij Zijn volksgenoten stelde Jezus diep teleur. 

Nadat Hij Zijn teleurstelling over het wegblijven van Zijn volksgenoten geuit had, richtte Jezus Zich rechtstreeks tot de Samaritaan. De man lag nog steeds voor Hem, hij lag geknield op de grond. De blijde, dankbare en gelukkige man kreeg het bevel te horen dat hij mocht opstaan, en weggaan, terwijl hij helemaal gezond geworden was. Het feit dat hij van zijn melaatsheid gereinigd was, had hij aan zijn geloof te danken, aldus Jezus. Uit de oprechte dankbaarheid en blijdschap van de man bleek dat zijn geloof echt was. Zo mocht hij ervaren dat heil en heling samengaan: soteria! En dat juist dit heerlijke genadige wonder een Samaritaan ten deel viel maakt deze geschiedenis heel bijzonder.