Handelingen 2 : 5 – 13

Op dat moment waren er in Jeruzalem veel Joden uit alle delen van de wereld. Ze waren gekomen om het Pinksterfeest te vieren. Toen het geluid uit de hemel klonk, kwamen ze er allemaal op af. Ze begrepen er niets van. Want iedereen hoorde de gelovigen spreken in hun eigen taal. Iedereen was erg verbaasd en zei: “ De mensen die daar praten komen allemaal uit Galilea. Hoe kan het dan dat we ze allemaal horen spreken in onze eigen taal? Wij komen allemaal ergens anders vandaan. Sommigen van ons komen uit landen in het oosten. Anderen komen uit landen in het noorden, het zuiden, of het westen. Sommigen komen uit de grote stad Rome zelf. Weer anderen komen van het eiland Kreta, of uit de woestijn van Arabië. Er zijn hier Joden uit alle delen van de wereld. Er zijn ook mensen die uit andere volken komen en Joods geworden zijn. En toch horen we ze allemaal in onze eigen taal! We horen dat er verteld wordt over de geweldige dingen die God doet.”
De mensen snapten er helemaal niets van, en ze wisten niet wat ze ervan moesten denken. Ze vroegen aan elkaar: “ Wat betekent dit toch allemaal? “ Maar anderen lachten om de gelovigen en zeiden: “ die mensen zijn gewoon dronken! “ 

Jeruzalem is van oudsher een melting pot van culturen. De stad zat vol Joden van allerlei pluimage en komaf. Veel Joden waren uit de omringende landen geëmigreerd. Het waren over het algemeen vrome mannen die uit religieuze motieven op reis naar Jeruzalem waren gegaan. De ene groep kwam om de heilige wetten van Mozes te bestuderen en haar concreet toe te passen, zoals Saulus van Tarsis. ( Hand. 22 : 3 ). Er waren ook Joden die intens uitzagen naar het herstel van Israël,en de komst van de Messias. Rijke Joden ondernamen de reis jaarlijks, omdat ze in de tempel hun offers wilden brengen, en het Pinksterfeest in de heilige stad wilden vieren. 

Jeruzalem zat bomvol, alle logies en huizen waren gevuld met pelgrims. Ze hoorden allemaal het geluid van de phone, de geweldige stormwind. Wie zich niet op het tempelplein bevond, haastte zich erheen. Wat daar gebeurde bracht iedereen tot grote verwondering. Het maakte niet uit van welk land je gekomen was, iedereen hoorde de apostelen in zijn moedertaal praten. Het waren verheven zaken die ze bespraken in de taal van het land waar zij geboren waren. 

De apostelen spraken afzonderlijk in verschillende talen over de grote daden van God! ( vs 11 ) Die talen werden herkend, begrepen en verstaan door de buitenlandse Joden. Ongelooflijk! Buiten zichzelf van verbazing keken ze elkaar aan. Hoe was het mogelijk dat deze Galileeërs zoveel vreemde talen kenden? 

Niemand kon ontkennen dat het gebeurde! Daarom stelden de mensen elkaar een soort retorische vragen. Ze zeiden : ‘ Het zijn toch Galileeërs die daar staan te preken? ‘ De vraag evenwel was overbodig, want iedereen kon aan de kleding die de apostelen droegen zien dat ze uit Galilea kwamen. 

Eén voor één werden alle talen genoemd. Parthen, Meden, Elamieten, inwoners van Mesopotamië, Judea en Kappadocië, mensen uit Pontus en Asia, Frygië en Pamfylië, Egypte, en de omgeving van Cyrene in Libië, en zelfs Joden uit Rome die zich in Jeruzalem gevestigd hadden, Joden en proselieten, mensen uit Kreta en Arabië. 

Geen twijfel mogelijk! Door de Heilige Geest werd in het spreken van deze talen tijdelijk de vloek van de spraakverwarring opgeheven. ( Gen. 11 : 5 – 9 ) Die vloek had de volken van elkaar gescheiden, maar nu niet meer. Dit spreken in alle talen, –  dit verstaan van elkaar – was een voorsmaak van de komst van het Koninkrijk van God. ( Efeze 1 : 14 ), waarin elke vloek opgeheven zal zijn. Er zal daar tussen de mensen van alle volken een volmaakte harmonie en communicatie zijn. Iedereen zal elkaar begrijpen. 

Onder alle volken die Lucas noemde, waren belangrijke Joodse minderheden. De Parten woonden net buiten de oostgrens van het Romeinse rijk ( Noord – Iran ). 

Meden en Elamieten woonden aan de oostkant van de rivier de Tigris ( Iran ). De genoemde namen dateren nog uit de tijd van het Oude Testament, uit de tijd dat er naar dit gebied een gedeelte van de tien stammen werden gedeporteerd. ( 2 Kon. 17 : 6 ) Mesopotamië is het huidige Irak, daar waren Joden terecht gekomen tijdens de Babylonische ballingschap. Dan had je nog  inwoners van Judea, van Kappadocië ( Oost-Turkije ), van Pontus ( Noord-Turkije ) en Asia ( West- Turkije ). Frygië was een provincie van Asia waar de beroemde steden Filadelfia, Laodicea, Colosse lagen. Pamfylië was het gedeelte van de kust van Zuid – Turkije. Hier vind je de stad Perge ( Hand. 13 : 13 ). In Egypte woonden bijna een miljoen Joden, die voornamelijk in Alexandrië woonden. 

Verder naar het westen toe lag de streek van Libië bij Cyrene. Een kwart van de bevolking bestond uit Joden. Ze hadden in Jeruzalem zelfs een eigen synagoge. ( Hand. 6 : 9 ) En in Rome woonden duizenden Joden. Lucas beschrijft het verblijf van deze bevolkingsgroepen met het woord epi – demountes ( verblijvend, vertoevend ) om aan te geven dat deze Joden zich niet definitief in Jeruzalem gevestigd hadden, maar een pelgrimage hielden. Maar uit alle landen waren er wel die zich uiteindelijk in Jeruzalem het meest thuis voelden, en zich daar gevestigd hadden. Deze proselutoi spraken meestal geen Hebreeuws. Verder waren ze wel besneden en ze hielden zich aan de Joodse wetten. 

Er woonden zelfs Joden op het Griekse eiland Kreta ( zie Titus 1 : 10 – 12 ) en in Arabië. 

Al deze groeperingen, die hun wortels in de Joodse traditie hadden, waren met het Pinksterfeest in Jeruzalem. Nu hoorden zij de apostelen grote dingen over God zeggen. Beter gezegd, ze hoorden hen God grootmaken! ( Hand. 10 : 46 ) 

Het geluid van de stormwind was gaan liggen, nu was de tijd gekomen dat de openbaring van de verborgen dingen van het heerlijk Evangelie van God en van Christus duidelijk geproclameerd zou worden.

Natuurlijk begrepen de Joden er in eerste instantie niets van. Stomverbaasd keken ze elkaar aan. “ Wat zou dit toch willen zijn? “ vroegen ze elkaar. Hoewel ze de woorden verstonden begrepen ze de bedoeling van de lofprijzing in vele talen nog totaal niet. 

De Joden uit Jeruzalem en Judea, die helemaal geen vreemde talen spraken begrepen er ook niets van. Het talenwonder ging aan hen voorbij ( 1 Kor. 14 : 23 ) 

Het moet daarbij gezegd worden, dat ze natuurlijk nog geen spaan veranderd waren. Ze hadden de Heere Jezus niet geloofd, en Zijn wonderen vaak ontkend of bespot, en dat deden ze nu ook weer. ( vgl. Lucas 11 : 15 ) 

Ze beschuldigden de apostelen van dronkenschap, van het teveel drinken van zoete wijn. Ze maakten door hun spot het heerlijk werk van God belachelijk.
Gelukkig zou dat plan doorkruist worden door de werking van de Heilige Geest. 

Wij die zoveel eeuwen na hen leven, beleven nog steeds wonderen en zien tekenen van de Heere God en van Zijn Koninkrijk.  Wij kennen bovendien de schitterende geschiedenis van de uitstorting van de Heilige Geest. Daarom moeten wij erop letten of we soms ergens iets zien van deze Geest, en van  het Koninkrijk van God. Want het Koninkrijk van God is binnen ons!