Exodus 6:11- 7: 1

Toen zei de Heer tegen Mozes: ‘ Ga naar de farao, de koning van Egypte, en zeg hem dat hij de Israëlieten uit zijn land moet laten vertrekken.’ Maar Mozes antwoordde: ‘ Als de Israëlieten al niet naar me luisteren, zal de farao dat dan wel doen? Ik kom immers moeilijk uit mijn woorden? ‘

De Heer richtte zich tot Mozes en Aäron. Zij werden door Hem afgevaardigd naar de Israëlieten en naar de farao, de koning van Egypte, om Gods volk uit Egypte weg te leiden.
Aäron en Mozes kregen de opdracht was om de Israëlieten in groepen geordend uit Egypte te leiden.
Mozes en Aäron vroegen de farao, de koning van Egypte toestemming om de Israëlieten uit zijn land weg te leiden.

‘ Ik ben de Heer. Alles wat Ik tegen je zeg, moet je overbrengen aan de farao, de koning van Egypte’ zei de Elohim. Mozes antwoordde: ‘ Maar ik kom zo moeilijk uit mijn woorden, de farao zal niet naar mij luisteren.’ Maar de Heer zei: ‘ Ik zal ervoor zorgen dat jij als een god voor de farao staat, en je broer Aäron zal je profeet zijn.’

Het leven van Mozes werd van stap tot stap geleid door God. Nadat JHWH er grote moeite voor had gedaan om Mozes zover te krijgen dat hij zijn missie in de praktijk ging brengen, kreeg hij de opdracht om tegen het volk te spreken ( Exodus 6: 6 ) Als vertegenwoordiger van de Heer kreeg hij de opdracht om zijn autoriteit te nemen, en het volk aan te spreken alsof hij God Zelf was.  “ Ik ben JHWH”  moest hij zeggen. Dat klinkt ons misschien vreemd in de oren, maar het ging om een immense opdracht met betrekking tot een enorm volk. 

De boodschap van Mozes was een duidelijke zaak. Mozes moest de farao meedelen dat JHWH bij Zijn volk betrokken was, en handelend op zou treden. 

Mozes omschreef het handelen van God heel precies, hij zei dat JHWH het volk uit zou leiden uit Egypte, en de verlossing tot stand zou brengen met een uitgestrekte arm. ( Jesaja 51: 9 ), en met oordelen. Er wordt helemaal niets meer gezegd over de oudsten, die in eerste instantie met de roeping van Mozes hadden ingestemd, en mee waren gegaan naar de farao. Nu de oudsten hem hadden afgewezen moest Mozes zonder hen gaan. Gods plan moest doorgaan, wat er ook tegenop kwam. Mozes moest de farao zeggen dat hij de Israëlieten hun vrijheid moest hergeven. Nog één keer stelde JHWH de farao voor de keuze om het volk vrijwillig te laten vertrekken voordat Hij krachtige machtsmiddelen zou gebruiken. Maar Mozes zag zijn missie helemaal niet meer zitten. Als de oudsten van de Israëlieten niet met hem mee wilden gaan en niet in hem geloofden, dan zou de farao dat nog minder doen. Mozes zette zijn woorden kracht bij door te zeggen dat hij – in eigen ogen – geen briljant spreker was. Daar kwam zo direct geen antwoord op. Het verslag van de gebeurtenissen wordt plotseling onderbroken door een geslachtsregister. 

De schrijver van de Exodusbrief introduceert het Aäronitische priestergeslacht, dat vanaf de wetgeving op de Sinaï een cruciale rol zou gaan spelen in de geschiedenis van Israël. Het geslachtsregister wordt ingeleid met de roeping van Mozes en Aäron, en het wordt er ook mee afgesloten. Het lijkt wel alsof de Heere de hele geschiedenis van Israël nog eens op een rijtje liet zetten, voordat Hij terugkwam op de bezwaren die Mozes opperde. 

Wanneer je dit geslachtsregister doorneemt en erover nadenkt, zie je hoe zorgvuldig de Heere alle gebeurtenissen gecoördineerd en uitgedacht heeft. Als een volmaakt regisseur van het mooiste verhaal ter wereld, plande Hij tot in het kleinste detail alles in. Mensen en gebeurtenissen, alles moest dienen tot de verwezenlijking van Zijn grootse plan: de verlossing van de mensheid uit de eeuwige dood,en van de eeuwige straf. 

Aan dit plan werkt de Heere nog elke dag, elk uur, en elk ogenblik.  

Mozes heeft in de kracht van Zijn God een heel volk uitgeleid. Wat een geweldige missie. Het leven van Mozes was zwaar, maar dat is hij nu vergeten. Hij juicht al eeuwen voor Gods troon!