Exodus 14 : 24 – 30

De Heer had tegen Mozes gezegd: ‘ Ga de woestijn in, Mozes tegemoet. Aäron was op weg gegaan en ontmoette Mozes bij de berg van God. Hij kuste hem en Mozes vertelde Aäron wat de Heer hem had opgedragen. Wat hij moest zeggen en welke wonderen hij moest doen. Toen gingen Mozes en Aäron samen naar Egypte en daar riepen ze de oudsten van Israël bij elkaar. Aäron herhaalde woord voor woord wat de Heer tegen Mozes had gezegd, en liet het volk de wonderen zien. De Israëlieten werden hierdoor overtuigd toen ze hoorden dat de Heer oog had gekregen voor hun ellende, bogen ze zich diep voor hem neer.(Exodus 4 : 27 – 30 ) 

Mozes was tekort geschoten in het besnijden van zijn zonen. Dat was waarschijnlijk het resultaat van zijn ongelijke huwelijk met een Midjanitische. Toen Mozes op weg ging naar Egypte, herinnerde Jahweh hem daar aan. Op een nacht kwam Hij in grote woede naar Mozes toe, en wilde hem doden. Op welke manier Hij dat wilde doen, staat niet precies beschreven in de Bijbel. Mogelijk kwam er een engel met een vlammend zwaard op Mozes af. Het kan ook zo zijn geweest dat Mozes doodziek werd. Sippora begreep direct wat er aan de hand was. Als dochter van een priester kende ze de besnijdenis en ze wist maar al te goed dat haar zonen niet besneden waren. 

Vliegensvlug pakte ze een scherp stuk steen. Daarmee sneed ze de voorhuid van haar zoon af. Met de voorhuid raakte ze de voeten van Mozes aan terwijl ze riep: ‘ Door dit bloed kun je mijn man blijven. ‘ Toen liet Jahweh Mozes met rust. Dit dramatische incident liet Mozes en Zippora zien hoe nauw Jahweh het met zijn geboden nam. Voortaan zou Mozes altijd de bevelen en richtlijnen van God nauwkeurig volgen. Hij wist dat hij zijn leven op het spel zette, wanneer hij dat niet deed. 

Hoewel Mozes in gebreke was gebleven met betrekking tot de besnijdenis van zijn zoon, had de Heere God zijn leven gespaard. Zijn vrouw had de besnijdenis alsnog uitgevoerd, en de engel van de Heer was weggegaan. 

God was Zijn belofte aan Mozes nagekomen, en had Aäron geroepen om met Mozes mee te gaan. Uitgerekend bij de berg van God ontmoetten de beide broers elkaar. Mocht er nog twijfel bestaan in het hart van Mozes over zijn roeping, dan was die nu verdwenen. Het kon niemand anders zijn dan de Heere die hem geroepen had. Op de plaats waar Mozes al zijn vragen gesteld had, zag hij zijn broer terug! Ontroerd vielen de broers elkaar in de armen. Nadat de eerste emoties wat geluwd waren, maakte Mozes Aäron deelgenoot van de plannen die de Heere hem had toevertrouwd, en van de tekenen die Hij gegeven had. Zo gingen de broers samen verder tot ze in Egypte kwamen. Mozes was nu helemaal overtuigd van het feit dat hij de stem van Jahweh nauwkeurig moest gehoorzamen, en niets aan Zijn woorden mocht toevoegen, of daarvan afhalen. 

Het weerzien met zijn familie moet zeer emotioneel zijn geweest. Mozes, die te vondeling gelegd was in de rivier de Nijl. Mozes, die een Egyptenaar had doodgeslagen en spoorslags was verdwenen, stond in levende lijve voor zijn familie! Hij was niet alleen, maar had een vrouw en kinderen bij zich. Zijn familie moet gedacht hebben dat ze hem nooit meer terug zouden zien. Maar niets was minder waar. Mozes was door God Zelf geroepen. Het was nu overduidelijk dat de hand van Jahweh al die jaren op hem was geweest. Dat feit zou nog veel duidelijker worden. 

Mozes riep alle oudsten en stamhoofden van de Israëlieten bij elkaar. ( Exodus 12 : 21 ) Hij hoefde zelf niets te zeggen, dat deed Aäron voor hem. Het hart van  Aäron had nieuwe moed gevat, hij ging helemaal voor zijn taak. Nauwkeurig legde hij zijn volksgenoten het plan van God uit. Het moet de ontmoedigde Israëlieten geduizeld hebben. God liet van Zich horen, Hij had Zijn mensen niet vergeten! 

Nadat Aäron Gods woorden en plannen doorgegeven had, liet Mozes de tekenen en wonderen zien. Sprakeloos keken de mensen toe. Ze zagen de staf van Mozes in een kronkelende slang veranderen, en weer een reisstaf worden. Ze zagen de hand van Mozes vol zweren, die even later weer volkomen gezond was. Iedereen geloofde nu dat het om een Godsspraak ging. Blijdschap, nieuwe hoop en moed stroomden de harten van de murwgeslagen zielen binnen. De slaven van de Egyptische farao hoorden dat de Heer hun ellende had gezien, en dat Hij medelijden met hen had. De krachtige woorden en wonderen openden hun ogen voor hun werkelijke positie: ze waren nog steeds het volk van God! Eensgezind knielden ze neer om de Heer te danken en te vereren. 

In de tekst wordt de nadruk gelegd op het geloof van het volk Israël op het moment dat het goede nieuws werd gebracht. Het leed geen twijfel: Jahweh zou hen bevrijden! De grauwe uitzichtloze hemel opende zich, licht en hoop stroomden de harten van de mensen binnen! 

Deze houding moedigt ons aan om in alle situaties van het leven vast op de Heere te vertrouwen. Heel vaak verloste Hij Zijn volk uit onmogelijks situaties. Hij is nog dezelfde God. Geen ding is voor Hem onmogelijk, geen situatie uitzichtloos. Als je dicht bij de Heere leeft, dan laat je jezelf elke dag vullen met de Heilige Geest en met het Woord van God. Vrede, vreugde en rust stromen je ziel binnen. Je gaat vol goede moed de dag binnen. Wat er ook op je afkomt, je bent beveiligd  met de kracht van de Heilige Geest die in je woont.