Ester – inleiding

Ester is de naam van een jonge Joodse vrouw die een bijzondere rol gespeeld heeft in de geschiedenis van Israël. Dankzij het leven van Ester werd een genocide op het Joodse volk voorkomen. Dit kleurrijke verhaal uit de Bijbel speelt zich af in Susa, één van de hoofdsteden van het grote Perzische rijk. De auteur van het boek Ester vertelt het verhaal als een thriller, het verhaal loopt over van intriges, verraad, moordaanslagen en spannende scènes. 

Het blijft een geheim wie de schrijver van het boek is geweest. Misschien was het een Jood die in Susa woonde, en de gebeurtenissen zo intrigerend en spannend vond dat hij ze opgeschreven heeft. Je merkt door het hele boek heen dat hij de gewoonten en gebruiken van het Perzische volk van binnenuit kende. Er is veel informatie uit het boek teruggevonden op kleitabletten in spijkerschrift die in dezelfde tijd gevonden zijn. Er is ook een Griekse historicus – Herodotus – die veel feiten uit het boek Ester opgeschreven heeft. Herodotus beschreef zelfs het karakter van Xerxes met zijn zwak voor vrouwen. 

De Hebreeuwse canon heeft het boek Ester bij de zogenoemde geschriften ingedeeld. Ester is de vijfde boekrol en gewoonlijk werd het boek voorgelezen tijdens de grote Israëlitische feesten. 

Het is raadselachtig hoe het mogelijk is dat een boek waarin de naam van God niet voorkomt, in de Bijbel terecht gekomen is. Dat heeft wel vragen opgeroepen bij Joden zowel als christenen. Er waren rabbijnen die de canonieke status van het boek aangevochten hebben. En er waren figuren uit de vroege periode van de kerkgeschiedenis die de canonieke status van het boek sterk betwijfeld hebben. 

De Griekse vertaling heeft 93 verzen toegevoegd aan de 167 verzen die de Hebreeuwse tekst bevat. De Grieken hebben die tekst in zes gedeelten toegevoegd, samen met twee extra gebeden die aan de Heere God gericht zijn. Waarschijnlijk hebben ze dat gedaan om het boek aannemelijker te maken, en beter te laten voldoen aan religieuze criteria. Deze toevoegingen stonden niet in het authentieke boek Ester. 

De schrijver heeft de intentie gehad om een opmerkelijke periode uit de Joodse geschiedenis te vertellen. Het Joodse volk ontkwam aan een duivels plan waarbij het uitgeroeid moest worden. De Joodse lezers uit later tijden moeten zich gesterkt hebben gevoeld, en beschermd door de beloften van God, die het voortbestaan van het volk garandeerden, ondanks alle vijandige invloeden waaraan het lijden moest. Verder heeft de schrijver ook de bedoeling gehad om de herinnering aan de gebeurtenissen tijdens het Poerimfeest dat is ingesteld om de bevrijding van het Joodse volk te vieren, te herdenken. 

Het blijft natuurlijk een intrigerende vraag waarom de naam van God niet voorkomt in het boek Ester. Maar de schitterende verhaallijn van het boek laat je geloven dat de schrijver zijn lezers zelf heeft willen laten nadenken. De verwikkelingen en gebeurtenissen zijn zo bijzonder, dat je zonder twijfel de hand van God opmerkt, die dwars door decadentie en zonde heen Zijn volk gered heeft van de ondergang. In elk geval heeft de aandachtige lezer te maken met een krachtige bemoediging voor de gelovige, voor wie het soms kan lijken alsof God niet aanwezig is, en zwijgend toekijkt hoe het gebeuren op het wereldtoneel zich voltrekt. De Heere grijpt echter wel degelijk in de dagelijkse realiteit in, ook al zien we Hem niet met onze ogen. 

Hij bestuurt de omstandigheden en gebeurtenissen om voor de mensen die Hem liefhebben, alles ten goede te keren. God maakt gebruik van het handelen van Zijn kinderen om Zijn Goddelijke plan te verwezenlijken. De manier waarop Ester haar taak vervult is een prachtig voorbeeld van moed en trouw. De Heere wil van moedige trouwe mensen gebruik maken om Zijn doel te bereiken. 

Met de dreigende uitroeiing van de Joden was het heilsplan van God in een dreigend gevaar gekomen. De redding moest immers uit de Joden komen. ( Joh. 4 : 24 ) Het ingrijpen van God via een moedige, trouwe vrouw was niets minder dan een uiterst belangrijke schakel in de verwezenlijking van de komst van de Messias. Niemand wist dat deze Messias niet alleen het heil van de Joden zou belichamen, maar ook dat van alle andere volken van de aarde. Jezus Christus zou tussen Joden en niet – Joden een nieuwe verhouding scheppen. Hij zou de muur die hen scheidde, en tot vijanden maakte, afbreken. ( Efeze 2 : 14 – 16 ) 

Susa, een van de hoofdsteden van het Perzische rijk. Koning Ahasveros was voor het derde jaar aan de macht. Het is ongeveer 483 voor Christus. Ahasveros, de koning die regeerde van India tot Nubië, richtte een feestmaal aan. Het verhaal begint!