De opbouw van de christelijke gemeente – Efeze 4

Efeze 4 : 1-7 / 11 – 16
De apostel Paulus had al veel onderwijs gegeven aan de gemeenteleden van Efeze. God had zich een volk gevormd doordat Hij Joden en niet-Joden samenbracht door het geloof in Jezus Christus ( 2 : 11-22). Deze gelovigen werden opgeroepen om vol te stromen met Gods volkomenheid ( 3: 19 ). Om die reden riep Paulus ze op om de eenheid te bewaren, en te groeien in eenheid. Paulus praatte over deze eenheid die bewaard moest worden in bescheidenheid en liefde door middel van een geloofsbelijdenis die wortelt in de drie-enige God. Dit groeien gebeurde zodanig dat iedereen binnen de gemeente als waardevol werd gezien. Als dit nog niet zo was, dan moest alle groei erop gericht zijn dat dit zo zou worden.  Het ultieme doel was dat de gemeente te Efeze tot volle bloei zou komen. Elk gemeentelid had gaven, er waren mensen die de gemeente toe konden rusten, en er zorg voor konden dragen dat de kennis over God en Christus, maar ook de kennis over het christelijk geloof zich zou verdiepen in de harten en levens van de mensen.

De scheiding tussen joden en heidenen was weggevallen. De gelovigen – hoe divers ook- vormden een eenheid, hoe verschillend van afkomst ze ook waren. De apostel Paulus riep de leden van de gemeente van Efeze op om een leven te leven dat beantwoordde aan hun hoge roeping. Ze moesten zo leven dat zowel andere gemeenteleden als buitenstaanders voor Christus gewonnen zouden worden. 

Hoewel ze het misschien nog niet allemaal zo direct in de gaten hadden, waren alle gemeenteleden geroepen en uitgekozen door Christus om zuiver en onberispelijk te zijn of te worden in attitude en levenswandel. Ze moesten ervoor zorgen dat ze een goed voorbeeld waren van het kindschap van God. 

Wat dit concreet inhoudt wordt in Efeze 4 uitgewerkt. 

De apostel Paulus ging er vervolgens toe over om van alles te zeggen over de manier waarop de mensen uit Efeze moesten leven. Maar hij zei meer. Hij had het ook over de gaven die elk gemeentelid had gekregen van de Heere. Gaven zijn geen rollen die de gemeenteleden zichzelf toebedelen, aldus Paulus. De gaven zijn bedieningen die Christus aan de gemeente geeft om die op te bouwen. Om zijn uiteenzetting te verduidelijken noemt Paulus de verschillen tussen apostelen, leraren en profeten. Daarnaast noemt hij nog vele andere gaven. ( 1 Kor. 12: 28 / Rom. 12: 6-8 / 1 Kor. 12: 7-10  geven overigens aan dat dergelijke lijsten voorbeelden zijn, er kunnen dus nog veel meer andere gaven zijn binnen de gemeente ) Het criterium is dat ze door de Heilige Geest aan de gemeente gegeven zijn. 

Toch is er ook verschil. Apostelen en profeten dat zijn bedieningen van het eerste uur. Zij vormen het fundament van de gemeente, en ze hebben Christus als Hoofd. ( Ef. 2: 20 ) Zij zijn degenen aan wie door de Geest het geheim van het Evangelie is bekend gemaakt. ( Efeze 3: 5 ) Deze twee bedieningen zijn het belangrijkste omdat zij een grote rol gespeeld hebben bij het ontstaan van de christelijke gemeente. De opsomming samen met evangelisten, herders en leraars laat het zo lijken alsof Paulus het heeft over bedieningen die altijd in de gemeente aanwezig zullen zijn. 

Met ‘ apostelen ‘ werden vaak de twaalf leerlingen van de Heere Jezus bedoeld, maar Paulus gebruikte dit begrip ook wel voor andere bedieningen. Dat kun je lezen in Romeinen 16: 7 / 1 Tess. 2: 6 ) Paulus rekende zichzelf ook onder de apostelen omdat de Opgestane Jezus aan hem was verschenen op de weg naar Damascus. ( 1 Kor. 9: 1 / 15: 8 ) Belangrijk bij de apostolische bediening is het gezag en de Goddelijke opdracht die daarbij hoort. 

Kenmerkend voor de bediening van profeten is dat de Heilige Geest door hen tot de gemeente spreekt, en dat ze via hun woorden de gemeente opbouwen en bemoedigen( 1 Kor. 14: 3-5 ). Met ‘ evangelisten’ doelde Paulus op rondtrekkende predikers die het Evangelie bekend kwamen maken. Het waren mensen die op allerlei manieren en onder allerlei omstandigheden het Woord van God durfden te spreken. 

Herders en leraars worden in Efeze 4: 12 in één adem genoemd om de nauwe samenwerking die er tussen die twee gaven dragende mensen is te benadrukken. Hun opdracht is om de gemeente te hoeden en op zorgzame wijze te leiden en te onderwijzen in het Evangelie van Jezus Christus. Hij is de vervulling van alle beloften uit het Oude Testament. Hij is en blijft het centrale Middelpunt van de profetie, van alle bedieningen en gaven, en van de lofprijzing!

Daarnaast hebben al deze bedieningen de taak om de gelovigen binnen de gemeente te geven wat ze nodig hebben om hun taak als gemeentelid goed uit te kunnen voeren. Zodat er een gezonde opbouw van de gemeente plaats zal vinden. Zo alleen zal de gemeente een prachtig bouwwerk worden waarin God door Zijn Geest aanwezig is. ( Ef. 2: 20 – 22 )