2 Thessalonicenzen 2

Sommige van de Thessalonicenzen hadden de bedoeling van de apostel over de terugkomst van Christus verkeerd begrepen. Ze dachten dat Jezus eigenlijk vrijwel direct terug zou komen op de wolken van de hemel. Maar de apostel herstelt deze verkeerde gedachtegang. Er liepen mensen rond in de gemeente van Christus die eerdere woorden of geschreven brieven van Paulus verkeerd hadden opgevat. Zij zorgden voor dwalingen en onrust binnen de gemeente. Paulus argumenteerde met de Thessalonicenzen over deze zaak. Hij maande de mensen tot kalmte en bezinning. Het was zeer zeker dat Jezus terug zou komen, maar de tijd waarop dit zou gebeuren stond niet vast, en kon nog weleens lang op zich laten wachten. Bij de wederkomst van Christus zouden alle heiligen tot Hem vergaderd worden en hun geluk zou volmaakt worden. Er zou een algemene ontmoeting plaatsvinden van alle Oudtestamentische en Nieuwtestamentische heiligen, op de plaats waar Jezus Zelf in hun midden zou zijn. Jezus zou het grote Middelpunt van hun bijeenkomst zijn. De gelovigen zouden voor altijd bij Hem zijn, voor eeuwig gelukkig in Zijn tegenwoordigheid. 

Dit heerlijke toekomstbeeld echter, zou nog weleens lang op zich kunnen laten wachten. Paulus besefte dat maar al te goed, en maande de mensen uit Thessalonica dan ook om zich geen rad voor ogen te laten draaien, hun gewone leven moest doorgang vinden. Het was niet zo vreemd dat de mensen uit Thessalonica dachten dat Jezus binnen afzienbare tijd zou terugkomen. Ze werden van alle kanten heftig vervolgd om hun geloof. 

Maar er zouden nog veel erger dingen gebeuren. Paulus profeteerde eigenlijk toen hij schreef dat er zware tijden vooraf zouden gaan aan de terugkomst van de Heere Jezus. Mattheüs 24 noemde al een grote toename van mensen die de Goddelijke wetten zouden verachten, en zich van God en Zijn heilige geboden af zouden keren. Tegelijkertijd zou er veel valse profeten opstaan die veel mensen zou verleiden. Het zouden profeten zijn die de Heere als de enige God zouden weerstaan en zelf ( figuurlijk ) op Zijn troon plaats zou nemen. ( Matth. 24 : 11 )Zij zouden niet de Heere Jezus de centrale plaats geven die Hem toekomt, maar de geest van de afgrond zou hun inspiratiebron zijn. Mensen die met deze geest waren bezet, zouden aan zichzelf worden overgegeven, de Heere God zou Zijn handen van hen aftrekken. 

Dat klonk allemaal erg verontrustend. Gelukkig bleef Paulus hier niet steken. Hij haastte zich om de mensen in Thessalonica te bemoedigen met eer en dank. Zij werden door de Heere Zelf vereerd en geliefd. God had Zijn mensen vanaf het begin uitgekozen. Hij had hen liefgehad met een eeuwige liefde. Ze waren al voordat de tijd begon door God uitgekozen om heilig en onberispelijk te zijn voor Hem. Dat betekende in concreto dat ze niet leefden naar hun eigen wil en inzichten, maar naar de wil van God. De proclamatie van het Evangelie van Jezus Christus had hen daartoe gebracht. Ze waren geroepen om te leven tot eer en zaligheid, tot heerlijkheid en eer van de Heere Jezus Christus. 

Eens, na alle zorg, verdrukking of vervolging zouden ze bij Christus zijn om samen met Hem verheerlijkt te worden, aldus Paulus. Dat betekende niet dat de mensen zorgeloos en onbekommerd zouden kunnen leven, het betekende veel meer dat ze opgeroepen werden om standvastig te zijn, ook wanneer ze zouden worden getroffen door onheil of vervolgingen. De Thessalonicenzen werden ertoe aangespoord om standvastig te zijn in hun belijdenis. Ze werden er tegelijkertijd aan herinnerd dat de uitverkiezing tot vervulling kwam door de inwoning van de Heilige Geest. Die Geest zet een gelovige apart, heiligt hem, en werkt als tegenreactie op dat de mens door het geloof vasthoudt aan de Heere Jezus Christus. 

Temidden van onrust en chaos, van allerlei soorten van leer vermaande Paulus zijn lezers om vast te houden aan de overgeleverde leer. In eerste instantie had hij de leer over de wederkomst op het oog. Maar hij bedoelde tegelijkertijd de leer die de apostelen verkondigden. Deze traditie omvatte zowel kennis van Gods heilsplan, als ook ethische levensvoorschriften. 

Nadat hij dit allemaal geschreven had, pauzeerde Paulus even, om vervolgens in gebed en smeekbeden uit te barsten. De Heere Jezus Christus en God de Vader werden door de apostel in één adem genoemd, zij waren de Bron van vertroosting, Geest en leven voor hem, en hij bad dat ook zijn medegelovigen toe. ( vs 16 ) De gelovigen hadden het eeuwige leven al ontvangen, dat zou op Gods tijd zichtbaar worden. Dit was de goede hoop die Paulus zijn lezers meegaf. 

Christenen die ernst maken met de navolging van Jezus, kunnen hier op aarde veel te verduren krijgen. Denk maar aan de lijst die Open Doors uitgeeft.
Op kleinere schaal – niet minder erg – kunnen christenen ook hier en nu op subtiele wijze vervolgd worden. Gelukkig weet de Heere dat, en Hij zal recht doen.

Wij die achter Jezus aan willen gaan, moeten ons ook weer niet te snel schrik of angst aan laten jagen. We moeten ervoor zorgen dat ons leven er goed uitziet, zoals de Heere dat wil. Dan zijn ons hart en ons geweten vrij. Dat geeft rust, geluk, en vrede.