2 Korintiërs 8:7-14 / 1 Korintiërs 9: 6-13

“Over jullie is veel goeds te zeggen. Jullie geloof is sterk en jullie kunnen er goed over vertellen. Jullie kennis is groot. Jullie doen altijd je uiterste best. En jullie leven vanuit de liefde die ik jullie geleerd heb. Geef daarom nu ook je volledige steun aan de actie voor Jeruzalem. Ik zeg dat niet als een bevel. Ik vertel jullie alleen maar wat de christenen in Macedonië gedaan hebben. Want ik wil te weten komen of jullie echt liefde voelen voor andere christenen. Jullie weten wat onze Heer Jezus Christus voor jullie gedaan heeft. Hij heeft Zijn hemelse positie opgegeven en Zijn lijden geaccepteerd. Dat deed Hij uit goedheid voor jullie. Want door Zijn lijden krijgen jullie het hemelse leven. Ik geef jullie geen bevel, maar een advies. Want meedoen met de hulpactie is goed voor jullie. Jullie zijn vorig jaar al begonnen met de inzameling van het geld. Jullie wilden dat zelf. Maak het dan nu ook af! Jullie wilden toch zo graag meedoen – dan moeten jullie het nu ook echt doen.Verzamel alles wat je kunt geven. Als je het van harte geeft, dan is de Heer er blij mee. Maar je hoeft niet meer te geven dan je kunt missen. Het is niet de bedoeling dat jullie zelf in moeilijkheden komen door anderen te helpen. Het gaat erom dat jullie laten zien dat er eenheid is.De nieuwe tijd is gekomen. Daarom moeten jullie nu laten zien dat de christenen een eenheid vormen. Jullie steunen de christenen in Jeruzalem die hulp nodig hebben. Maar zij geven jullie ook iets terug dat jullie nodig hebben: jullie dank en hun gebed. Zo staat het ook in de heilige boeken: Niemand had te veel, en niemand had te weinig.” 

“ Denk eraan: iemand die weinig zaait, zal ook weinig oogsten. Iemand die veel zaait, zal ook veel oogsten. Iedereen moet voor zichzelf beslissen hoeveel hij wil geven. Je moet van harte geven, en niet omdat het verplicht is. Want God houdt van mensen die met vreugde geven. God heeft de macht om jullie al het goede te schenken. Hij kan jullie alles geven wat je nodig hebt. Zelfs zoveel dat jullie altijd meer dan genoeg hebben en veel overhouden om andere mensen te steunen. Zo staat het ook in de heilige boeken: ‘ Ze geven veel aan arme mensen. Altijd blijven ze het goede doen.”

Het is God die zorgt voor zaad om te zaaien en brood om te eten. Hij zal er ook voor zorgen dat jullie meer dan genoeg hebben. En dat jullie steeds meer goed doen voor anderen. God heeft jullie op veel manieren rijk gemaakt. Nu moeten jullie ook klaar staan om anderen te helpen. Dan zullen de christenen in Jeruzalem God danken voor de steun die ze via mij van jullie krijgen. Jullie dienen God door de christenen in Jeruzalem te steunen. Want zij krijgen dan de hulp die ze nodig hebben en ze zullen God met heel hun hart danken. Ze zullen God eren als ze merken dat jullie hen graag willen steunen. En dat jullie willen laten zien dat alle christenen een eenheid vormen. Dan weten ze dat jullie je houden aan wat er afgesproken is toen het werk aan het goede nieuws begon.” 

De apostel Paulus was altijd bezig om de gemeenten die hij gesticht had te leren hoe ze zich de praktijk van de godzaligheid eigen konden maken. Dat was geen eenvoudige opdracht. De meeste gemeenteleden kwamen vanuit een heidense cultuur tot bekering. Zodra ze het geloof in Christus Jezus aanvaard hadden, begon de weg van de heiligmaking gestalte te krijgen in hun leven. Paulus zette zich onvermoeibaar in voor de mensen die aan zijn zorgen waren toevertrouwd. Dag en nacht was hij voor iedereen in de weer. 

Hij zag Gode zij dank ook veel vrucht op zijn werk. De mensen beschikten over grote genadegaven. Hoewel die gaven en inzet echt schitterend waren, wilde Paulus daar meer voor terugzien dan de gaven an sich. Het was namelijk zo dat Paulus op zijn zendingsreizen vaak geld meekreeg om de armlastige christenen in Jeruzalem te helpen. De mensen daar hadden het erg moeilijk. Gelukkig kreeg Paulus op zijn reizen vanuit veel gemeenten financiële ondersteuning voor zijn thuisgemeente. 

Om de mensen te stimuleren om vrijgevig te zijn, wees Paulus hen op de gemeente van Macedonië, waar mensen zelfs gaven van het geld dat ze zelf nodig hadden. Paulus wees wees ook op Jezus Christus die zichzelf volkomen gegeven had en afstand had gedaan van al zijn rijkdommen en heerlijkheid die Hij in de hemel bezat om zondaren zalig te maken. 

Het leek erop dat de Korintiërs wel begonnen waren aan een inzameling van gelden, maar dit initiatief was verzand, de focus van de mensen raakte op andere zaken gericht, en er was niet veel van het initiatief overgebleven. Paulus wilde de mensen activeren om weer verder te gaan met de inzameling. Wel wilde hij er verder nog de nadruk op leggen dat iedereen naar vermogen moest geven. God, die wist hoe het er met mensen voorstond, zag immers precies hoe de hartsgesteldheid van de gevers was. 

Wij die zoveel eeuwen later leven kunnen uit dit Bijbelgedeelte leren dat we ons met alles wat wij bezitten, van harte over mogen geven aan onze trouwe Schepper. Hij wil onze gaven met blijdschap aanvaarden, maar wil niet dat wij daar zelf aan te gronde gaan. 

Paulus borduurde nog wat verder op dit thema. Hij verklaarde dat mensen die spaarzamelijk zaaien ook spaarzamelijk zouden maaien. Hij wilde duidelijk maken dat het erom ging dat de gelovigen een royale zegenrijke en liefdevolle houding moesten hebben. Een royaal mens dat rijkelijk met zegeningen zaait, zal ook royaal – rijkelijk – zegeningen oogsten, aldus Paulus. Dat mag wat kosten volgens John Piper.