Johannes 15 : 1 – 17
Deze schitterende toespraak van Jezus vond plaats aan het einde van het laatste avondmaal. De Meester wilde Zijn leerlingen voorbereiden op hun opdracht na Zijn Hemelvaart. Zoals gewoonlijk maakte de Meester gebruik van een voorbeeld uit het dagelijks leven “ Ik ben de ware Wijnstok, en Mijn Vader is de Wijnbouwer. “ begon Hij Zijn betoog. Het beeld van de wijnstok gebruikte Jezus altijd met betrekking tot het volk van Israël. Helaas hadden de vroegere profeten niet veel reden gehad om hoog over deze wijngaard op te geven. Maar dat lag niet aan de inzet van Jahweh.“ U hebt een wijnstok uitgegraven uit Egypte, en volken verdreven om hem te planten. U gaf hem een ruime plek, hij schoot wortel en vulde het hele land. “ ( Psalm 80 : 9, 10 ) roemde Asaf. “ Zo luidt de aanklacht van de Heer tegen de oudsten en de vorsten van Zijn volk: Jullie hebben Mijn wijngaard in de brand gestoken en jullie huizen gevuld met wat je de armen ontnam. “ ( Jesaja 3 : 14 ) zei Jeremia. “ Voor mijn geliefde wil ik zingen, het lied van mijn lief en Zijn wijngaard. Mijn geliefde had een wijngaard gelegen op vruchtbare grond. Hij bewerkte de grond, haalde de stenen eruit en plantte een edele druivensoort. Hij bouwde er een wachttoren, hakte ook een perskuip uit. Hij verwachtte veel van Zijn wijngaard, maar die bracht slechts wrange druiven voort. “ ( Jesaja 5 : 1 , 2) klaagde Jesaja. “ Ik heb je geplant als een edele druif, maar wat ben je geworden? Een verwilderde wijnstok, woekerende ranken! “ ( Jeremia 2 : 21 ) treurde Jeremia. “ De Heer richtte Zich tot Mij. Mensenkind, wat is er zo bijzonder aan het hout van de wijnstok? Is het nuttiger dan dat van de andere bomen? Is er iets bruikbaars van te maken? kun je het zelfs maar gebruiken als een haak om iets aan op te hangen? Het wordt als een brandhout in het vuur geworpen, de uiteinden zijn verkoold, het midden is zwartgeblakerd, deugt het dan nog ergens voor? Je ziet, als het gaaf is, is het al onbruikbaar, hoe veel minder heb je er dan nog aan als het in het vuur verkoold en geblakerd is! Dit zegt God, de Heer: Het hout van de wijnstok is niet beter dan dat van andere bomen. Het eindigt in het vuur, en zo zullen ook de inwoners van Jeruzalem eindigen. Ik zal Mij tegen hen keren al overleven ze het vuur, toch zal het vuur hen verteren. En dan, als Ik me tegen hen keer, zullen jullie beseffen dat Ik de Heer ben. Ik zal van het land een woestenij maken, omdat zij mij ontrouw geworden zijn – zo spreekt God, de Heer. “ (Ezechiël 15 ) zuchtte Ezechiël. Het is wel duidelijk: God had grote plannen met Israël, maar werd erg in hen teleurgesteld.
Toen kwam Jezus. Hij had twaalf leerlingen uitverkoren, en apart gezet voor een dagelijkse omgang met God. Jezus toonde praktisch aan dat de hopeloze toestand van Gods wijngaard voor Hem niet hopeloos was. Het bijzondere van Jezus was bovendien dat Hij de enkeling zocht. En Zijn woorden waren altijd woorden van Hoop. “ Jullie zijn al rein door alles wat Ik tegen jullie gezegd heb. “ zei Hij. Dat was nog eens moedgevend! De leerlingen waren de ranken van de wijnstok. Dit veronderstelde logischerwijze dat Christus de wortel ervan moest zijn. De wortel draagt de boom. ( Romeinen 11 : 18 ), ze verspreidt het sap daarin en heeft een cruciale rol bij het vruchtdragen. Dat is een prachtig beeld. In Christus zijn alle soorten hulp en alle voorzieningen te vinden. Hoewel een wijnstok ontelbare ranken heeft, komen ze samen in de wortel, om met elkaar die ene wijnstok uit te maken. Dit is een beeld van het ware christendom. Hoewel ze qua plaats en zienswijze een eind van elkaar verwijderd kunnen zijn, komen ze samen in Christus. Hij vormt het Stralende Middelpunt van hun eenheid. Er spreekt een grote zorg van Jahweh uit deze gelijkenis. Hij plantte de wijnstok, maar droeg er ook blijvend zorg voor. Nooit was er een landman zo wijs en waakzaam voor Zijn wijngaard als God was en nog steeds is.
Zoals de wijngaardenier verlangend uitkijkt naar de vruchten, kijkt Jezus uit naar christelijkheid. De vruchten die Hij in ons wil zien zijn een christelijke aard en gezindheid, een christelijk leven, en een liefdevolle omgang met anderen. Alleen op die manier wordt de reuk en kennis van Jezus verspreid. “ Tussen alle welig groeiende druivenranken bevinden zich helaas ook verdorde en onvruchtbare exemplaren” zei Jezus vervolgens. Hij doelde op ontrouwe belijders die in niets van hun daden iets van Jezus lieten zien. Ze zouden uiteindelijk voor Gods rechterstoel openbaar komen. Hun zou het eeuwige vuur wachten. “ De takken waaraan druiven groeien, maak ik kort. “ zei Jezus. “ Dan komen er in een volgende seizoen nog meer vruchten aan. Jullie lijken op de goede takken die gesnoeid zijn. Door Mijn woorden is het slechte uit jullie weggehaald, en zijn jullie rein geworden. Nu is het noodzakelijk dat jullie met Mij verbonden blijven, en Ik met jullie. Alleen dan zullen jullie in staat blijken te zijn om op de goede manier te leven. Aan losse takken groeien namelijk geen druiven, dat is onmogelijk. “ Hoewel zelfs wedergeboren christenen zichzelf vaak tegenvallen, en moeten bekennen dat ze Hem kunnen vergeten, vergeet Jezus Zijn leerlingen nooit. Van Zijn kant is er een ononderbroken gemeenschap. Zoals de knoest van de rank in de wijnstok blijft, en het sap van de wortelstok in de rank, blijft Jezus ons Zijn nabijheid, en liefde geven. Of wij dat nu opmerken, of niet. Of wij dat nu verdienen, of niet.
Wie standvastig is in de beoefening van het geloof in Christus, en Hem liefheeft, brengt veel vrucht voort. Een leven in het geloof in de Zoon van God is onvergelijkelijk. Het is het meest exclusieve en excellente leven dat een mens in deze wereld leven kan. Er gebeuren wonderen als wij het Woord dat we van God ontvangen hebben werkelijk aannemen. Christus heeft ons hart tot Zijn woning gemaakt, en wij kunnen van Hem vragen wat we maar willen. Het zal gebeuren. Alle beloften van God liggen voor ons gereed! Als wij bij Hem kind aan huis zijn, zal Hij ons als een Vader op al onze gebeden antwoorden. Jezus – Die uit louter licht en liefde bestaat – begon vervolgens Zijn leerlingen vier verschillende soorten liefde te verklaren.
- De liefde van de Vader voor Jezus.
- Jezus` liefde voor Zijn leerlingen.
- De liefde van de leerlingen voor Jezus.
- De onderlinge liefde van de leerlingen.
Jezus was Gods Zoon. Toch had de Vader de wereld zo lief dat Hij Zijn Geliefde, Enige Zoon voor ons overgaf. Als wij iets van de hoogte of diepte van deze liefde ervaren, zijn we immuun voor de verachting die de wereld christenen toedraagt. Omdat Jezus hier op aarde de gemeenschap met Zijn Vader ijverig en nauwgezet in stand hield, was Hij in staat om blijmoedig Zijn zware weg op aarde af te leggen. De Vader hield zoveel van Zijn Zoon dat Hij om Hem ook van ons wilde houden. Dat is een geheim. Hij had Hem lief, zo volkomen, dat Hij in Hem als de Geliefde ook ons lief kon hebben en als Zijn kinderen wilde aannemen. Op Zijn beurt hield Jezus volkomen van ons. Zijn liefde was werkelijk onvoorwaardelijk. Hij hield van ons toen wij nog Zijn vijanden waren. ( Romeinen 5 : 8, 10 ) Hoewel zelfs Zijn volgelingen Zich vaak van Hem afkeerden, bleef Hij de Vriend Die te allen tijde liefheeft. “ Ik noem jullie niet langer dienaren, Ik noem jullie vrienden. Want dienaren weten niet alles van hun heer. Maar aan jullie heb ik alles bekendgemaakt wat ik van Mijn Vader gehoord heb. “ zei Hij. Jezus Christus had trouw overgeleverd wat Hij van de Vader gehoord had. ( Matth. 11 : 27 ) Het waren de grote dingen die betrekking hadden op de verlossing van de mens. Zodat zij op hun beurt deze heilsgeheimen aan anderen uit konden leggen. Jezus stelde een onbeperkt vertrouwen in Zijn leerlingen. De schat van het Evangelie werd hun toebetrouwd. Daar moesten ze mee aan de slag. “ Doe goede dingen, en blijf die doen. De Vader zal jullie alles geven wat je Hem vraagt, omdat jullie bij Mij horen. Mijn dringende vraag is: Houd van elkaar. “ zo besloot Jezus zijn dringende oproep. De liefde van ons voor Jezus, daar mankeerde / mankeert nogal eens wat aan. Dat was niet de bedoeling van Jezus. “ Laten de beproevingen die u om Christus wil ontmoet, uw liefde tot Hem niet uitdoven, maar verlevendigen. En laat uw blijdschap een aanhoudend feest zijn. “ voegde Hij eraan toe. “ Laat uw blijdschap vervuld worden. “ Laat uw blijdschap in Mijn liefde hoger en hoger klimmen, totdat ze tot volmaaktheid komt. “ Dat is het bijzondere van hemelse liefde, zij zal in volmaaktheid uitmonden.
Uiteindelijk riep Jezus Zijn leerlingen op om elkaar lief te hebben. Geen enkele geestelijke roeping wordt ons vaker ingeprent dan die van de wederzijdse liefde. Zij wordt ons aanbevolen door het Voorbeeld dat de Heere Jezus ons gaf. Het was het belangrijkste gebod dat Hij uitsprak. ( vs 12 ) Dat Jezus ons hier zo nadrukkelijk op gewezen heeft, was omdat Hij het hart van de mensen en onze geneigdheid tot liefdeloosheid volmaakt kende. ( Lucas 10 : 25 – 37 / Matth. 21 : 33 – 46 / Lucas 18 : 9 – 14 / Matth. 18 : 15 – 35 / Lucas 16 : 19 – 31 / Lucas 15 : 11 – 32 / Lucas 18 : 1 – 8 )
Gelovigen zijn tot iets moois bestemd. Het zijn mensen die God toegewijd zijn en in Hem tot hun bestemming komen. In Efeze 1 heeft Paulus het over een rijke luister, over overweldigend grote kracht, over heersen met Christus, en over de onzichtbare machten van de schepping. ( Efeze 1 : 17 – 22 ) Leerlingen van Jezus worden gekozen om voor altijd te leven, rijk gezegend met een onvoorstelbare overvloed. Door Jezus heen worden Zijn leerlingen gastvrij, liefhebbend, vredestichters, en uitdelers van Zijn overvloed. De invulling daarvan mag zo veelkleurig zijn als de gaven die Hij ons gaf. ( 1 Kor. 12 : 6 – 10 )
( Bronnen: SBiP, MH, SV kantt, De Bijbel in gewone taal, leven in Christus )