Ruth 4 : 9 – 22

“ Boaz zei tegen de mannen van het stadsbestuur en tegen de andere mensen: “ Jullie zien allemaal wat hier gebeurt. Ik koop van Naömi het land van Elimelech. En ook alles wat van haar zonen geweest is. En Ruth is dan ook van mij. Zij is de vrouw uit Moab die met de zoon van Elimelech getrouwd was. Zij wordt mijn vrouw. Het land blijft op naam van Elimelech staan. Zo zal de naam van Elimelech niet vergeten worden in de familie en in de stad. Vinden jullie dat goed? “ Alle mensen bij de poort zeiden: “ Ja, dat is goed. We hopen dat de Heer veel kinderen geeft aan je vrouw, net als vroeger aan Rachel en Lea. Door die twee vrouwen is Israël een groot volk geworden. We hopen dat het met jou net zo zal gaan als met Peres, de zoon van Tamar en Juda. Dat je net als hij een grote familie krijgt, samen met Ruth. Dan zul je hier in Betlehem in Efrata een belangrijke man zijn. “ Ruth werd de vrouw van Boaz en ze sliepen met elkaar. De Heer liet Ruth zwanger worden en ze kreeg een zoon. Toen zeide de vrouwen van de stad tegen Naömi: “ Dank de Heer! Hij heeft je vandaag een kleinzoon gegeven die voor je kan zorgen. Later zullen de mensen in Israël zich dit kind nog steeds herinneren. Hij zal weer geluk in je leven brengen en voor je zorgen als je oud bent. Je hebt dit kind gekregen van je schoondochter Ruth. Zij houdt veel van je. En ze is meer waard dan zeven zonen!”Naomi nam het kind op schoot en ging voor hem zorgen. Toen zeiden de buurvrouwen: “ Kijk, Naömi heeft een zoon gekregen! “ Ze noemden het kind Obed. Obed, de zoon van Ruth, werd later de vader van Isaï, en die werd weer de vader van David. Dit zijn de voorouders van David: Perez, Chesron, Ram, Amminadab, Nahesson, Salma, Boaz, Obed, Isaï, David. “ ( Ruth 4 : 8 – 22 ) 

Het laatste deel van de schitterende geschiedenis van Ruth geeft weer hoe Boaz het recht op losserschap wettelijk verwierf ten overstaan van de vergadering. De overeenkomst werd bevestigd en Boaz werd gezegend. Boaz richtte zich tot de oudsten en tot alle aanwezigen en nam ze allemaal tot getuige van deze bijzondere dag. Zijn juridische precisie en formele bewoordingen maakte de transactie die hem voor ogen stond wettig en bindend. De hele familie van Elimelech werd genoemd en de eerder uitgesproken woorden werden plechtig door Boaz herhaald. Met zijn uitspraak steekt Boaz helder en Godvrezend af tegenover de woorden van de eerdere losser. Plechtig gaf Boaz aan te willen doen wat de andere man weigerde. Boaz gaf een formele verklaring voor zijn handelen, en legde daarbij alle nadruk op Ruth. De naam van de gestorvene mocht niet uitgewist worden uit de poort, dat wil zeggen uit de vergaderingen die daar gehouden werden. Boaz sloot zijn verklaring af met de woorden dat iedereen getuige was geweest van alles wat er gebeurd en gezegd was tijdens de zitting. 

De schrandere Boaz pakte met zijn uitspraken alle thematiek tegelijk op en hechtte de draden af. Boaz kwam zijn beloften aan Ruth na, hij nam de volledige verantwoording voor haar leven, en voor haar zorgen op zich. Door dit te doen ontving Ruth de beloning voor haar gelovig handelen van de Heere, de God van Israël, naar de zegenbede van Boaz. ( Ruth 2 : 11, 12 ) Door dit alles werd Ruth volledig ingelijfd bij het volk van Israël, waaraan ze haar leven en inzet gegeven had. ( Ruth 1 : 16, 17 ) Opnieuw schitterden de trouw en leiding van God weergaloos mooi! Alle mensen in de stadspoort bevestigden de lossing en bekrachtigden hiermee de huwelijke staat van Boaz en Ruth. Toen ze dit gedaan hadden, spraken ze een drievoudige zegenbede uit. 

De eerste zegenbede betrof de bruid, en vergeleek haar met de aartsmoeders van Israël. Met deze woorden werd Ruth voor honderd procent opgenomen in de gemeenschap van Israël. Met de tweede bede werd Boaz op een poëtische wijze kracht en roem toegewenst. De derde zegenbede wenste Ruth grote vruchtbaarheid toe, zoals Tamar, de stammoeder van Juda. Wanneer je de levens van al die mensen nagaat kom je tot de conclusie dat de Heere via vreemdelingen en verworpenen mensen liet toetreden tot het verbond. Meer dan dat, Hij liet hen zelfs tot rijke zegen zijn voor het volk Israël. 

Het slotdeel van Ruth is eigenlijk de epiloog van het Bijbelboek. De verteller beschreef het huwelijk van Boaz met Ruth en liet er alle nadruk op vallen dat het de Heere is die zwangerschap en geboorte geeft. Nadat de mannen het hele rechterlijke gebeuren voor hun rekening hadden genomen, liet de auteur nu de vrouwen aan het woord om het geluk te beschrijven dat over het leven van Naömi en Ruth gekomen was. Centraal in dit alles stond de lofprijzing. De vrouwen prezen de Heere omdat Naómi een losser geschonken was, en baden haar hartelijk toe dat zijn naam in heel Israël genoemd zou worden. 

De bede van de vrouwen was dat het kleine jongetje dat geboren was, ervoor zou zorgen dat de levendigheid in de ziel van Naömi na alle leed, verdriet en rouw weer terug zou keren. Ook Ruth kreeg eervolle vermeldingen, ze werd de schoondochter genoemd die beter voor Naömi was geweest dan zeven zonen ooit hadden kunnen zijn. Deze uitspraak moet symbolisch opgevat worden, Ruth had haar liefde in woord en daad laten zien, en had op die manier het ideale aantal zonen overtroffen. 

Het slot van het verhaal gaf aan dat Ruth meer dan een gewone moeder geworden was: zij speelde een belangrijke rol in de geslachtslijn van Israëls koninklijke familie. De zegenbeden van de getuigen werden door de Heere gehoord en beantwoord. Door het geloof in de God van Israël konden buitenlanders toetreden tot het verbond, tot op de dag van vandaag. ( Math. 28 ) 

Het was zondermeer een donkere tijd, de tijd van de Richters. De Heere heeft dit poëtische verhaal niet zomaar op laten schrijven, Hij liet er duidelijk mee zien dat er altijd mensen zijn geweest die de Heere van harte dienden, en toegedaan waren. Hoe donker de tijden ook waren, God ging door met Zijn plannen. Hij zorgde er zelf voor dat er steeds opnieuw mensen kwamen die Hem trouw bleven met hun hele hart. De trouw van Ruth ontving een volkomen beloning (Matth. 1 : 3- 6 ) van de Heere, de God van Israël!