Rouwen ( 1 )

Na de zondeval kwam er lijden en verdriet ons leven binnen. De eerste dode viel toen Kaïn Abel doodsloeg. Sinds die tijd is de dood een onafwendbare werkelijkheid geworden. Bedroefdheid en reactie op lijden lijken sindsdien op de aarde de boventoon te voeren.  Elke week sterven er in Nederland gemiddeld 3183 mensen. De Bijbel staat vol met verhalen over mensen die verdriet hebben. Je daarin verdiepen kan helpen om de olie van troost bij God vandaan in je hart te laten druppelen. 

De beste troost is de troost die van de Heere vandaan komt. “ Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar want U bent bij mij. Uw stok en Uw staf zij geven mij moed. “ verzuchtte David in psalm 23 terwijl hij het vertrouwde beeld van de herder uitbeeldde. David gebruikte deze metafoor voor zijn persoonlijke relatie met God. Troost bij God vandaan is een werkelijkheid. 

In de psalmen klagen dichters luidkeels hun verdriet bij God. Ook het boek Job bevat veel passages waarin hij zijn verdriet luid uitroept. Verdriet mag er zijn. De Heere luistert als een mens zijn nood bij Hem klaagt. 

Het is bijzonder om troost van God te ontvangen. De Heere is niet blind voor tranen van rouw, integendeel. Hij huilde bij het graf van Zijn vriend Lazarus. 

“Zodra Maria op de plek kwam waar Jezus was en Hem zag, viel ze aan Zijn voeten neer. Ze zei: “ Als U hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn! “ Jezus zag hoe zij en de Joden die bij haar waren weeklaagden, en dat ergerde Hem. Diep bewogen vroeg Hij: “ Waar hebben jullie hem neergelegd? “ Ze zeiden: “ Kom maar kijken, Heer. “ Jezus begon ook te huilen. ( Johannes 11 : 32 – 35 ) 

Dit is een hele bijzondere tekst uit de Bijbel. Jezus, de Koning der koningen. Jezus die de dood zou overwinnen, leed zo intens met de mensen mee dat Hij in tranen uitbarstte bij het graf van Zijn vriend Lazarus. De ergernis van Jezus wordt door sommige verklaarders vertaald als een reactie op hun ongeloof over het weer opstaan uit de dood. Hoe konden mensen zo luid en wanhopig zijn terwijl Degene die de opstanding en het leven was, in hun midden was? Jezus zag Maria huilen. Hij zag de Joden huilen en wist dat er groot verdriet was. Hij werd zeer bewogen in de Geest en ontroerde Zichzelf. In Jesaja 58 : 9 staat: “ in al hun benauwdheden was Hij benauwd. In al hun nood was ook Hijzelf in nood. Zij werden gered door de engel van Zijn tegenwoordigheid. In Zijn liefde en mededogen heeft Hij hen Zelf verlost. Hij tilde hen op en heeft hen gedragen alle jaren door. “ 

Zoals een vader zijn kind optilt en het draagt wanneer het zelf niet lopen kan, zo deed Jezus dat ook. Dit was het waarom Hij huilde bij het graf van Lazarus. 

Jezus Christus was werkelijk en waarachtig mens. Hij was gevoelig voor de indrukken van vreugde en verdriet. Jezus wilde laten zien hoe Hij helemaal mens was. Hij huilde terwijl Hij wist dat Hij Zijn vriend op zou wekken uit de dood. 

Als Jezus zo`gevoelig en meelevend was bij het graf van Lazarus, dan mogen wij weten dat Hij mee huilt en mee lijdt met ons verdriet. Maar er is meer. We mogen geloven dat de dood van onze dierbare gelovige geliefden tot verheerlijking van Christus is. Hij leeft, en Zijn kinderen leven ook. Het graf heeft niet het laatste woord.