Romeinen 14 : 10

Wie bent u dat u een oordeel velt over uw broeder of zuster? Wie bent u dat u neerziet op uw broeder of zuster? Wij zullen allen voor Gods rechterstoel komen te staan. 

In dit Bijbelgedeelte richt de apostel Paulus zich tot de christelijke gemeenschap in Rome. Hij snijdt daarbij resoluut concrete problemen aan die er leefden onder de vaak nog niet zo lang tot het christendom overgegane bekeerlingen. Sommige leden – die nog niet zo sterk in het geloof verankerd waren dachten dat ze zich nog moesten houden aan de voorschriften en wetten die voor de Joden golden. Het ging daarbij vooral om de oude spijswetten, en over het houden van speciale dagen. Het houden van deze voorschriften, of het juist niet langer houden ervan riep nogal wat onderlinge frictie op bij de mensen. 

Paulus beschreef de verschillende groeperingen als ‘ sterken ‘ en ‘ zwakken ‘ in het geloof. De vermaningen die hij neerschreef waren hoofdzakelijk aan de ‘ sterken ‘ gericht. Zij konden nogal eens neerbuigend doen over de ‘ zwakken ‘. Ze vonden het belachelijk dat deze gelovigen geen vlees aten omdat ze dat onrein achtten. Ze dronken ook geen wijn, en hielden zich nauwgezet aan de sabbat. Het waren mensen die vanuit hun joodse achtergrond de oude wetten nog niet achter zich konden laten. Natuurlijk vond Paulus dit geen ideale toestand, maar hij veroordeelde zijn geloofsgenoten daar niet om. Hij had wel aanmerkingen, want het offer van de Heere Jezus had al deze ceremoniële zaken verbeurd verklaard. Het voorhangsel in de tempel was gescheurd als teken van het einde van de oude dienst. Alles was volbracht! Jezus was gekomen, Hij had Zich als Schuldoffer volkomen gegeven, en Hij had de wet volkomen vervuld. 

De ‘ sterken ‘ in het geloof waren mensen die een heidense achtergrond hadden, en zich dus totaal niet in konden denken wat het was om je aan alle ceremoniële wetten te houden. Ze hadden er ook helemaal geen respect voor, en maakten hun geloofsgenoten vaak belachelijk. Dat had Paulus in de gaten, en hij vermaande deze mensen dan ook. Ze moesten daar onmiddellijk mee ophouden, en hun geloofsgenoten met een ietwat andere insteek respecteren en aannemen in het geloof als broeders en zusters. Bij het woord diakrisis  dat in de grondtaal wordt gebruikt moet je denken aan  een innerlijke of uiterlijke beoordeling, zonder dat je de motivatie achter de houding van iemand weet. 

Het verschil tussen de sterken en zwakken kwam voornamelijk tot uiting in het soort voedsel dat ze tot zich namen. De ene groep at alleen maar groenten, en plantaardig voedsel, terwijl de andere groep volop vlees at. Als je deze informatie leest, denk je onwillekeurig terug aan Daniël die in de tijd dat hij gedeporteerd werd naar Babel, alleen plantaardig voedsel wilde eten. De achterliggende gedachte was, dat het beschikbare vlees vaak afkomstig was uit de heidense tempels, waar het aan de afgoden geofferd was. Maar God had de heidenen ook aangenomen als zijn volk, dat werd in het Oude Testament sporadisch werkelijkheid, maar na de uitstorting van de Heilige Geest, in het Nieuwe Testament, werden er ontzettend veel mensen uit de heidense wereld bekeerd tot het christelijk geloof. 

Paulus gebruikte nog een voorbeeld om deze nieuwe situatie duidelijk te maken. Het was in Rome in die tijd nog heel gewoon dat er slaven gehouden werden. Elke slaaf moest verantwoording van zijn doen en laten afleggen aan zijn eigen heer. Iemand anders had niets over de slaaf te zeggen, en mocht zeker geen oordeel vellen over zijn gedrag of handelen. 

Zo was het ook met God – aldus Paulus. Hij alleen, en niemand anders had het recht om over het gedrag en handelen van een gelovige te oordelen. 

Waar slaven en heren zijn, daar is macht en oordeel. Niet altijd wordt de macht van een heer goed gebruikt. De enige altijd rechtvaardige heer en meester is de Heere God. Hij is Degene die in het hart van een mens kijkt, en zijn onderliggende motivatie ziet. 

Gelovigen leven en sterven voor de Heere God. Ze zijn Zijn eigendom. Ze zijn blijvend met Hem verbonden, voor eeuwig. 

Betekent dit dat iedereen hier op aarde mag doen wat goed is in zijn ogen? Natuurlijk niet. Ieder mens is individueel verantwoording schuldig aan God. Tijdens zijn leven hier op aarde, maar zeker ook straks, als de Heere God terugkomt op de wolken van de hemel, om oordeel te vellen over levenden en doden. 

Als je gelooft en weet dat Jezus terugkomt, en dat alleen Zijn oordeel er uiteindelijk toe doet, dan ben je vrij van alle mensenvrees. Je bent gehoorzaam aan God, want Hij kent je hart. Een oprecht gelovige is daar ontzettend blij om.