Rome ( 1 )

 Eindelijk is het zover! Een weekje Rome, we hebben het al twee keer uitgesteld. Er kwam onverwachts een nieuwe pleegzoon, die tijd nodig had om gewend te raken. Kiezen voor het pleegouderschap heeft consequenties, dat weet je van tevoren.  We brengen ons jongste pleegzoontje weg naar zijn superlieve logeeradres. Hij heeft er zin in, ze hebben paarden en pony`s, en twee schattige meisjes van zijn eigen leeftijd. Dat komt helemaal goed.  

 Vliegveld Eindhoven, goed gekozen! We zijn blij dat we de enorme drukte die Schiphol treft ontlopen. Het is wel druk, maar we checken vlot in.  Het is fantastisch daarboven in de lucht. Het grijze wolkendek laten we achter ons, en we vliegen linea recta de zon tegemoet. De lucht wordt helder, Duitsland trekt als een kleurige lappendeken aan ons voorbij. Na de lappendeken de witte rotsige bergtoppen van de Alpen, en tenslotte het groenblauwe Italiaanse Gardameer. Schitterend!

Als we in Rome uitchecken, valt de geurige voorjaarslucht om ons heen.  De bougainvillia bloeit, de sinaasappelbloesem, en de rozen. Ze verspreiden een fantastische geur.

De volgende dag begint onze ontdekkingsreis door de stad. Naar de berekeningen van Varro, een Romeins geleerde en schrijver uit 116 – 27 v Christus, is Rome in 753 v. Christus geïnstitueerd. Volgens de legende begon de stad als een dorpje van vissers. In eerste instantie werd Rome door koningen geregeerd, daarna als republiek door consuls ( 510 – 30 v Chr. ) en tenslotte kwamen de keizers aan de macht. ( 30 voor tot 476 na Chr. ) Tijdens de middeleeuwen werd de wereldlijke heerschappij van de kerk gevestigd, en Rome werd het centrum van de pauselijke macht. Op 20 september 1870 trokken Italiaanse troepen de stad binnen, en maakten Rome de hoofdstad van het verenigde Italië.  

Binnen Rome neemt het Vaticaan een unieke positie in. Als onderdeel van de Lateraanse akkoorden tussen de kerk en het fascistische regime van Benito Mussolini werd op 11 februari 1929 Vaticaanstad opgericht. Zo werd Vaticaanstad de kleinste soevereine staat ter wereld. De stad is zelf de staat, en een unicum in de wereld. Je vindt in Vaticaanstad verschillende religieuze en culturele bezienswaardigheden, maar ook faciliteiten die essentieel zijn voor het dagelijks leven, zoals enkele kerken, een postkantoor, een kruidenier en apotheek, een persbureau en radiostation, banken en flatgebouwen die voor het overgrote deel bewoond worden door de Zwitserse Garde en hun families.  

Als je de grote promenade oploopt die naar de koepelvormige St Pieter cathedraal voert, sta je onwillekeurig even stil om het uitzicht te bewonderen. De Basilica Papale di San Pietro in Vaticano, zoals de Italianen de kathedraal noemen staat bekend als de mooiste en grootste basiliek ter wereld, hier ligt de apostel Petrus begraven. Daarnaast telt de crypte van de kathedraal allerlei prominenten, zowel op geestelijk als wereldlijk gebied.  

We volgen de lange stroom mensen die langzaam de immens grote versierde deuren naar het binnenste van de kerk binnenloopt. De gids vertelt ons de details van de enorme bronzen deuren.  We voelen ons onder de indruk van de indrukwekkende pracht en praal van de kerk. Een mannenkoor zingt Gregoriaanse liederen, die warm en donker uitkomen boven het geroezemoes van de duizenden stemmen. De kerk is gebouwd in de vorm van een Latijns kruis en is maar liefst 220 meter lang en 150 meter breed. Je hebt geen idee van de enorme afstanden qua hoogte, breedte en diepte van de kerk omdat alles zo groot is. Er kunnen 60.000 mensen in de kerk als er geen stoelen zouden staan. Tijdens een dienst is er binnen de kerk plaats voor 9000 mensen, terwijl er tegelijkertijd buiten op het plein 140.000 mensen kunnen staan. De hoogte tot de koepel is 119 meter, terwijl de diameter bijna 43 meter beslaat.  

Het meest indrukwekkende van de kathedraal is de pièta van Michelangelo. Het beeldhouwwerk uit marmer vormt het lichaam van de dode Jezus, die in de armen van zijn moeder ligt. Michelangelo heeft zijn beitel haast als een potlood gebruikt om de droefheid van de moeder, en de onschuld van de Zoon uit te beelden, en zo de lijnen uit het marmer te etsen. De stijl van Michelangelo is zo bijzonder omdat hij in staat was om met zijn kunstenaarsgaven een realistische sfeer te creëren. Hij had de gave om emoties in steen en met kleur uit te beelden, dat zullen we later ook zien in de Sixtijnse kapel.  

Zonder dat het nodig is om beelden te vereren, kunnen beelden je raken. De tere lijnen van de kunstenaar laten je stilstaan bij het intense lijden dat de Heere Jezus gedragen heeft. De stille gestorven figuur straalt iets uit van de onherroepelijkheid van de dood. Het droevige jonge gezicht van Maria geeft op een hele bijzondere manier de woorden van de profeet weer die gezegd heeft: ‘ en ook een zwaard zal door uw ziel gaan.’ ( Lucas 2 : 34 ) 

We lopen door de grote kerk en denken eraan hoe het lijden en sterven van de Heere Jezus overal ter wereld een enorme centrale plaats inneemt. Daar kan zelfs het toeristische, en het vele goud niets aan veranderen.  Ik voel me diep geraakt.