Psalmen 133

Een pelgrimslied van David. 

Hoe goed is het, hoe heerlijk als broeders bijeen te wonen!
Goed als olie op het hoofd die neervalt op de baard, de baard van Aäron
en neervalt op de hals van zijn gewaad.
Als de dauw van Hermon die neervalt op de bergen van Sion.
Daar geeft de Heer Zijn zegen, leven voor altijd. ( Psalmen 133 ) 

Psalm 133 valt niet zo eenvoudig te classificeren. Het is een beeldende psalm die elementen van veel andere genres bevat. Het woord Sion wijst heen naar de koninklijke stad Jeruzalem. De beeldende beschrijving van het ritueel rondom de zalving laten je denken aan een wijsheidspsalm, die zich richt op de beschrijving van de tempeldienst. Feitelijk is de psalm maar een enkele stelling lang, een stelling die uitgebreid wordt uitgewerkt met twee vergelijkingen die je een verfrissend diepgaand inzicht in de tempeldienst geven. Centraal staat de eenheid die er tussen geestelijke broeders bestaat. Die eenheid wordt schitterend beschreven en vergeleken met olie en dauw. 

De titel boven de psalm maakt je duidelijk dat het lied gezongen werd tijdens de opgang naar de tempel. Je ziet als het ware de pelgrims op reis naar de tempel zich al verheugen in het ophanden zijnde feest in de tempel. Alle Israëlieten waren door hun gemeenschappelijke afkomst broeders, ongeacht hun sociale positie ( Deut. 15 : 3, 12 / 25 : 3 ) Het lijkt heel waarschijnlijk dat de pelgrims de hoop op een hereniging van de stammen van Israël gevestigd hadden terwijl ze dit lied van hoop zongen. Zonder twijfel hebben de pelgrims gehoopt op een hereniging met het hele volk van Israël in de hun zo geliefde tempel. Dit feit maakt psalm 133 uiterst relevant in coronatijd. 

De broederlijke eenheid wordt aangeduid door het woord goed, dat je terug kunt vinden in Genesis 1, en waarmee het vervullen van het ultieme doel van God bedoeld wordt. 

De tweede term is lieflijk, een woord dat vaker gebruikt wordt om de lofzang, of zelfs de naam van God aan te duiden. ( psalm 135 : 3 / 147 : 1 ) Het gaat dus om iets dat het beoogde doel weerspiegelt en verheven en eerbaar is. 

De bezongen eenheid uit psalm 133 is te vergelijken is met olie. Goede olie was waarschijnlijk geparfumeerd. ( Exodus 30 : 23 ). In het Oude Oosten was het de gewoonte dat gasten van een voorname gastheer voor de maaltijd verfijnde olie aangeboden kregen om hun voorhoofd te zalven. Deze heerlijke olie liet een glans achter op het voorhoofd. Die glans werd geassocieerd met feest ( psalm 23 : 5 / 141 : 5 / Prediker 9 : 7, 8 ) en maakte tevens de ruimte vol heerlijke geuren. In het Oude Testament was de zalving met olie ook verbonden aan de inwijding van priesters en koningen. De olie stond symbool voor de geschenken van God aan Zijn volk, en de toerusting voor de taak die deze leiders zouden dragen. Zo is het hier waarschijnlijk bedoeld. Het tweede deel verwijst naar Aäron, de eerste hogepriester van Israël. ( Exodus 29 : 7 / Lev. 8 : 12 ) In psalm 133 staat de priester model voor iedere priester die na hem kwam en wordt de zalving van priesters in zijn algemeenheid bedoeld. 

De olie is overvloedig aanwezig! Ze druipt van het hoofd langs de baard en vervolgens naar de zoom van de kleding. Je moet hier niet denken aan de onderste kledingzoom van zijn mantel of jas, maar aan de kraag. Het is duidelijk dat er bij eenheid aan iets overvloedigs, iets milds en iets dat heerlijk ruikt gedacht wordt. Al deze woorden geven aan dat de Heere er zichtbaar bij aanwezig was. 

De tweede vergelijking stelt de dauw van de berg Hermon centraal. Dauw speelde een sleutelrol in het Midden Oosten. Ze was van essentieel belang voor het groeien van de oogst. Deze dauw was soms zo overvloedig dat het op een fijnsproeiende regenval leek. De dauw vertegenwoordigt de geestelijke zegen die Israël nodig heeft: de broederlijke eenheid. De bergen van Sion ontvangen de dauw van de Hermon. Geografisch en meteorologisch was dit onmogelijk, hoe kan de dauw van een berg verplaatst worden naar andere bergen daaromheen? Daarom moet je deze woorden niet letterlijk opvatten. Sion en haar omgeving waren zo kostbaar en waardevol in de ogen van de Heere dat Hij het de dauw van de hoogste berg van Israël – de Hermon – wilde geven. De zegen komt van de Heere Zelf vandaan, zo zou je het ook op kunnen vatten. 

Gods zegen wordt geboden op de plaats waar broederlijke eenheid is. Deze eenheid is essentieel voor het leven in  Israël en voor het welzijn van de gemeenschap. De zegen is: het leven tot in eeuwigheid. Dit is het leven in de volle zin van het woord. ( Psalm 119 : 17 ) Leven waarin het mogelijk is om onder de wijnstok en de vijgeboom te zitten, ongestoord door oorlog, verlies of teleurstelling ( Micha 4 : 4 / Zach 3 : 10 / Psalm 132 : 15 – 18 ). Het is overduidelijk intussen! De Heere verbindt Zijn zegen aan onze onderlinge harmonie, zij is zelfs de basis voor de Goddelijke zegen. 

Die eenheid kun je ook terugvinden in het Nieuwe Testament, in het gebed van de Heere Jezus om eenheid:  ( Joh. 17 : 20 – 23 ) 

¨  Vader, Ik bid niet alleen voor hen, maar ook voor allen die door hun verkondiging in Mij geloven. Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals U in Mij bent, en Ik in U. Laat hen zo ook in ons zijn, opdat de wereld gelooft dat U Mij hebt gezonden. Ik heb hen laten delen in de grootheid die U Mij gegeven hebt, opdat zij één zijn zoals wij. Ik in hen, en U in Mij. Dan zullen zij volkomen één zijn en zal de wereld begrijpen dat U Mij hebt gezonden en dat U hen liefhad, zoals U Mij liefhad. “